عوامل خطر پریودنتیت
در بیشتر موارد بیماری به طور مزمن پیشرفت می کند (اغلب بزرگسالان در میانسالی) ، اشکال تهاجمی کمتر اتفاق می افتد (عمدتا بیماران جوان ، در غیر این صورت بیماران سالم). با این حال ، یک خوشه خانوادگی ممکن است رخ دهد. عوامل خطر ثانویه برای توسعه پریودنتیت هستند زیرا ناحیه زخم (میزان التهاب) در پریودنتیت شدید می تواند اندازه کف دست را بپوشاند و باکتری از طریق جریان خون ، بیماری های سیستمیک و تأثیراتی از جمله وارد جریان خون شوید قلب مرض، تولد زودرس و ریه بیماری با آن همراه است.
اخیراً ، تعداد فزاینده ای از مطالعات منتشر شده است که بر روی یک م geneticلفه ژنتیکی تمرکز دارد پریودنتیت تهاجمی. پریودنتیت بنابراین یک بیماری پیچیده و چند عاملی در نظر گرفته می شود.
- مصرف دخانیات ،
- فشار،
- بیماری ها (به عنوان مثال سندرم Papillon Lefèvre)
- برخی فاکتورهای ژنتیکی مانند چند شکلی اینترلوکین -1
- دیابت و
- بارداری
تشخیص پریودنتیت
پریودنتیت با تجزیه و تحلیل ، یافته های پریودنتال و مقایسه تحلیل استخوان در اشعه ایکس تشخیص داده می شود. یک بار در سال ، دندانپزشک PSI (شاخص غربالگری پریودنتال) را هنگام معاینه (یا دستیار پروفیلاکسی هنگام تمیز کردن دندان) با پروب مخصوص بین دندان و لثه جمع می کند. عمق جیب را می توان تعیین کرد.
این شاخص برای تشخیص به موقع بیماری های پریودنتال عمل می کند. دندان دندانی به انتخابها تقسیم می شود و مقادیر آنها از 0 تا 4 اختصاص می یابد: شایعترین تشخیص پریودنتوز مزمن و پریودنتیت تهاجمی. در پریودنتیت مزمن ، باکتریایی پلاک، اغلب ناکافی است بهداشت دهان و واکنش های التهابی از سیستم ایمنی بدن مرتبط هستند
اغلب در فازها پیشرفت می کند و به حالت کلی (بیش از 30٪ از تمام سطوح دندان تحت تأثیر قرار می گیرد) و فرم های محلی (کمتر از 30٪ از تمام سطوح دندان تحت تأثیر قرار می گیرد) تقسیم می شود.پریودنتیت تهاجمی اغلب بیماران جوانتر را که از نظر بالینی سالم و خوب هستند تحت تأثیر قرار می دهد بهداشت دهان. تخریب به سرعت پیش می رود و یک خوشه خانوادگی معمولاً وجود دارد. این فرم پریودنتیت نیز به محبت موضعی و عمومی تقسیم می شود (بیش از 3 دندان تحت تأثیر قرار می گیرند که متعلق به دندان های آسیاب و دندان های اول نیستند).
بیماریهای پریودنتیم بیشتر به بیماریهای لثه (لثه) و آبسه ، به بیماریهایی که مربوط به آنها تقسیم می شوند ، تقسیم می شوند. ریشه دندان بیماری ها (ضایعات اندو پارو) یا به عنوان بیماری های نکروزان رخ می دهد. در صورت بروز مشکل آندو پارو ، درمان کانال ریشه علاوه بر درمان پریودنتال مورد نیاز است. پریودنتیت همچنین می تواند به عنوان تظاهر بیماری های سیستمیک مانند خون بیماری ها (به عنوان مثال
سرطان خون) و یا بیماری های ژنتیکی (به عنوان مثال سندرم داون). اگر پریودنتیت در اطراف کاشت (مصنوعی) رخ دهد ریشه دندان با تاج) ، آن را پری ایمپلنتیت می نامند. در صورت پری ایمپلنتیت، دندانپزشک عمق کاوش 5 میلی متر و بیشتر را اندازه گیری می کند ، التهاب اطراف ایمپلنت و تحلیل استخوان وجود دارد.
اگر این امر با اقدامات متداول یا جراحی قابل کنترل نباشد ، برداشتن کاشت (کاشت مجدد) ممکن است لازم باشد. از ژوئن 2018 ، یک کمیسیون بین المللی از متخصصان ، طبقه بندی بیماری های پریودنتال را با دقت مورد بازنگری قرار داده و آن را مطابق با شرایط پیشین وفق داده است. اصطلاح پریودنتیت مزمن یا تهاجمی دیگر استفاده نمی شود ، بلکه بیشتر به کار می رود شرط با توجه به مرحله و شدت آن طبقه بندی می شود.
این سیستم نامگذاری از شرح تومور شناخته شده است. با این حال ، احتمالاً مدتی طول خواهد کشید تا این تعریف جدید توسط همه دندانپزشکان پذیرفته شود سلامت شرکت های بیمه.
- 0: بدون خونریزی قابل مشاهده ، پریودنتیم سالم ، بدون افزایش عمق کاوش.
- 1: خفیف ورم لثه، خونریزی ، بدون افزایش پروب
تمیز کردن دندان توصیه می شود.
- 2: تارتار، اما هنوز افزایش یافته است تمیز کردن دندان توصیه می شود.
- 3: جیب های 3.5 میلی متر تا 5.5 میلی متر اندازه گیری می شود. خونریزی می کند ، پریودنتیم ملتهب است.
این مقدار یک بیماری پریودنتال متوسط را نشان می دهد.
- 4: جیب های 5.5 میلی متر اندازه گیری می شود ، خونریزی وجود دارد ، التهاب وجود دارد. این مقدار بیانگر یک بیماری شدید پریودنتال است. مقادیر 3 و 4 معمولاً شروع درمان پریودنتال را نشان می دهد. اگر عدم اطمینان در تشخیص وجود داشته باشد ، ممکن است آزمایش اضافی میکروب لازم باشد (تشخیص میکروبیولوژیک).
- پریودنتیت مزمن
- پریودنتیت تهاجمی
