دیازپام یک ماده فعال متعلق به گروه بنزودیازپین است. این ماده در درمان اضطراب شدید ، اختلالات خواب و حملات صرعی استفاده می شود. دیازپام به دلیل تأثیر بسیار زیاد آن ، به بخشی جدایی ناپذیر از بازار دارو تبدیل شده است ، اما قبل از مصرف برخی موارد منع مصرف باید منتفی شود و عوارض جانبی احتمالی آن توضیح داده شود.
غار: دیازپام برای کاهش احتمال بروز عوارض جانبی ، هرگز نباید خود به خود قطع شود. با کاهش دوز روزانه ، دیازپام درمانی باید به تدریج متوقف شود.
- علائم ترک: برخی از بیماران از علائم شدید ترک پس از ترک ناگهانی دیازپام ، که خود را به صورت اضطراب نشان می دهند ، شکایت دارند توهم، تشنج و تحریک پذیری.
- دلتنگ: همچنین لازم به ذکر است که دیازپام اثر آرام بخشی شدیدی دارد.
به همین دلیل ، مصرف داروهای حاوی دیازپام می تواند عوارضی مانند خستگی ، خواب آلودگی و خواب آلودگی ایجاد کند.
- شکایات روانشناختی: بسیاری از بیماران وقوع موارد شدید را گزارش می کنند سردرد، زمان واکنش طولانی و موقت حافظه از دست دادن در ارتباط با استفاده از دیازپام. بنابراین باید از رانندگی برای کل مدت درمان خودداری شود.
- اختلالات CNS: استفاده طولانی مدت از دیازپام در تعدادی از بیماران منجر به اختلالات شکل گیری گفتار (به عنوان مثال لیسپینگ) ، عدم امنیت در راه رفتن ، عضله می شود. گرفتگی عضلات و اختلالات خواب (مشکل خوابیدن و / یا خوابیدن در طول شب).
- اثرات متناقض: ناهنجاری هایی که قرار است با مصرف دیازپام سرکوب شود ، مانند شروع ناگهانی اضطراب و عصبانیت
- مشکلات معده و روده: دیازپام همچنین ممکن است در عملکرد طبیعی دستگاه گوارش اختلال ایجاد کند. بسیاری از بیماران گزارش می کنند که خشک است دهان, درد شکم و / یا اسهال.
دوای زیاد خوردن
خطر جدی دیگر در دیازپام درمانی ، احتمال مصرف بیش از حد آن است. از آنجا که دیازپام اثر مهاری بر تون عضله دارد ، مصرف بیش از حد بیش از حد ممکن است باعث کاهش در شود تنفس و در بدترین حالت ، ایست تنفسی. خون در صورت مصرف بیش از حد دیازپام نیز ممکن است فشار به سطح بحرانی کاهش یابد و بی نظمی در گردش خون رخ دهد. در موارد شدید ، مصرف بیش از حد دوز این دارو می تواند منجر به ایست قلبی عروقی شود.
- احساس سرگیجه
- از دست دادن حافظه موقت
- همچنین اختلالات شدید گفتاری
- اختلالات هماهنگی
