عمل خونریزی مغزی

خونریزی مغزی یک وضعیت اضطراری تهدید کننده زندگی است که در آن خونریزی از داخل وجود دارد مغز. اما نه همه خونریزی مغزی نیاز به جراحی دارد از یک طرف ، میزان خونریزی ، یعنی مقدار خون، حیاتی است

خونریزی های کوچکتر خودبخود جذب می شوند ، بنابراین به خودی خود حل می شوند. بزرگترها ممکن است مجبور به برداشتن جراحی شوند. از طرف دیگر ، مکان ، یعنی کجا در مغز خونریزی رخ داده است ، یک معیار مهم است. علت خونریزی نیز در درمان نقش دارد. اگر مثلاً برآمده باشد خون رگ (آنوریسم) ترکیده است ، این اغلب باید تحت جراحی درمان شود.

نشانه ای برای جراحی

خواه خونریزی مغزی نیاز به جراحی دارد به عوامل زیادی بستگی دارد. در مرحله اول ، علت خونریزی مهم است. به عنوان مثال ، آیا آنوریسم (برآمدگی رگ خونی) علت خونریزی است؟

برای دیگری مکان تعیین کننده است. در اینجا بین خونریزی هایی که در بالا یا پایین آن قرار دارند ، تمیز داده می شود مخچه. اگر خونریزی در باشد مغز و خونریزی ناشی از آنوریسم نیست ، می توان صبر کرد و دید ، مگر اینکه علائم عصبی وجود داشته باشد.

اگر هوشیاری (هوشیاری) بیمار در طول بیماری کاهش یابد یا بدتر شود ، جراحی توصیه می شود. حتی خونریزی سطحی (<1 سانتی متر از مغز سطح) را می توان به راحتی با جراحی بدون آسیب دیدگی شدید محیطی از بین برد. در موارد خونریزی عمیق در مغز، بیماران تمایلی به عمل جراحی ندارند.

اگر خونریزی در نزدیکی محل قرار گرفته باشد مخچه، ممکن است عوارض زیر ایجاد شود: فقط فضای محدودی در استخوان وجود دارد جمجمه، به طوری که کبودی می تواند به بافت مغز فشار وارد کند و به سلولهای عصبی آسیب برساند. ترس خاصی از آسیب به ساقه مغز وجود دارد که می تواند به سرعت منجر به اختلال شود تنفس و مرگ با خونریزی در نزدیکی محل خروج آب عصب (مایع مغزی نخاعی) نیز می توان جلوگیری کرد مخچه. بنابراین اگر تصویربرداری از احتقان مایع مغزی نخاعی را نشان دهد ، باید جراحی انجام شود. همچنین می توان مایعات را از طریق لوله (تخلیه بطن خارجی) به خارج تخلیه کرد.