کمبود سدیم: علل
سطوح پایین سدیم به دو شکل کمبود سدیم مطلق و نسبی تقسیم می شود. در حالی که در حالت اول، واقعاً سدیم بسیار کمی در خون وجود دارد، کمبود نسبی سدیم ناشی از رقیق شدن خون با حجم مایع زیاد است.
کمبود مطلق سدیم
هیپوناترمی مطلق معمولاً به دلیل از دست دادن بیش از حد سدیم در بدن ایجاد می شود. این می تواند به دلایل زیر باشد، از جمله:
- بیماری کلیوی با افزایش از دست دادن نمک
- کمبود مینرالوکورتیکوئید
- اسهال و استفراغ
- پریتونیت (التهاب صفاق)
- پانکراتیت (التهاب لوزالمعده)
- انسداد روده (ایلئوس)
- می سوزد
مصرف داروهای زهکشی (ادرار آورها) نیز می تواند باعث افزایش دفع سدیم شود و احتمالاً منجر به هیپوناترمی شود.
کمبود نسبی سدیم
هیپوناترمی رقیق شده اغلب در نتیجه اختلال عملکرد اندام های مختلف، به عنوان مثال، نارسایی قلبی (نارسایی قلبی)، نارسایی کلیوی (نارسایی کلیه)، یا سیروز کبدی ایجاد می شود. نوشیدن آب مقطر سطح سدیم را نیز کاهش می دهد.
کمبود سدیم: علائم
کمبود حاد سدیم: درمان
درمان بستگی به علت و میزان هیپوناترمی دارد. برای مثال، در مورد هیپوناترمی رقیق‌کننده، مصرف مایعات باید محدود شود. گاهی تجویز داروهای کم‌آبی (ادرارآور) نیز ضروری است.
اگر بیمار علائمی مانند تغییر هوشیاری یا تشنج را نشان داد، کمبود سدیم باید با تزریق سالین (معمولاً محلول NaCl 0.9٪) درمان شود. مهم است که کمبود سدیم خیلی سریع اصلاح نشود: این به این دلیل است که افزایش ناگهانی سطح می تواند باعث عوارض مغزی جدی مانند خونریزی شود. به همین دلیل، پزشک سطح سدیم را در طول درمان انفوزیون به دقت کنترل می کند.
کمبود مزمن سدیم: درمان
اگر کسی بخواهد کمبود مزمن سدیم را جبران کند، درمان بیماری زمینه‌ای یا از بین بردن علت آن در پیش‌زمینه است. به عنوان مثال، اگر برخی داروها مسئول کمبود مداوم سدیم هستند، باید آنها را قطع کرد یا دوز آنها را کاهش داد. با اندازه گیری منظم مقادیر خون، پزشک بررسی می کند که آیا می توان کمبود سدیم را جبران کرد.
