علائم نارسایی حاد کلیه چیست؟
در بسیاری از موارد، نارسایی حاد کلیه با علائم غیر اختصاصی مانند خستگی سریع، مشکل در تمرکز و حالت تهوع شروع می شود. ادرار کاهش می یابد، به این معنی که افراد مبتلا به سختی نیاز به رفتن به توالت را احساس می کنند. اگر مقدار ادرار دفع شده کمتر از 500 میلی لیتر در 24 ساعت باشد، پزشکان از اولیگوری صحبت می کنند. اگر فرد مبتلا در همان دوره کمتر از 100 میلی لیتر ادرار دفع کند، آنوری است.
با این حال، در برخی موارد، نارسایی حاد کلیه هیچ علامتی ایجاد نمی کند.
کاهش دفع ادرار منجر به احتباس آب در بافت می شود که به عنوان ادم شناخته می شود. این عمدتا در پاها رخ می دهد. بعداً آبی که دیگر توسط کلیه های بیمار دفع نمی شود در سایر اندام ها نیز جمع می شود. اگر ریه ها تحت تأثیر قرار گیرند (ادم ریوی)، معمولاً منجر به تنگی نفس می شود.
نارسایی حاد کلیه همچنین ترکیب نمک های خون (الکترولیت های خون) را تغییر می دهد. افزایش سطح پتاسیم از اهمیت ویژه ای برخوردار است: هیپرکالمی می تواند منجر به آریتمی قلبی تهدید کننده زندگی، سرگیجه و از دست دادن مختصر هوشیاری شود.
علائم نارسایی مزمن کلیه چیست؟
علائم نارسایی مزمن کلیه (نارسایی مزمن کلیه) در درجه اول به بیماری زمینه ای (مانند دیابت یا فشار خون بالا) در مراحل اولیه بیماری بستگی دارد. از سوی دیگر، در مراحل بعدی بیماری، بیماری های ثانویه ناشی از نارسایی کلیه، تصویر بالینی را مشخص می کند.
مرحله اولیه
در ابتدا، نارسایی مزمن کلیوی برای مدت طولانی هیچ علامتی ایجاد نمی کند: تا زمانی که عملکرد کلیه اندکی مختل شود، فرد مبتلا معمولاً متوجه چیزی نمی شود. برخی از افراد از علائم غیر مشخصی مانند عملکرد ضعیف و خستگی شکایت دارند. یکی دیگر از علائم اولیه نارسایی مزمن کلیه در برخی موارد تکرر ادرار است که در آن ادرار بسیار رنگ پریده و خیلی غلیظ نیست.
مرحله پیشرفته
با پیشرفت، نارسایی مزمن کلیه اغلب با علائم زیر همراه است:
- فشار خون بالا (فشار خون بالا) - برای اولین بار رخ می دهد یا به طور فزاینده ای کنترل آن دشوار می شود
- مقدار کمی ادرار (کمتر از نیم لیتر در روز - طبیعی حدود یک و نیم لیتر در روز است)
- گاهی اوقات ادرار قرمز رنگ (به دلیل تجزیه محصولات رنگدانه قرمز خون)
- کف کردن ادرار هنگام ادرار کردن (نشان دهنده وجود پروتئین در ادرار)
- احتباس مایعات (ادم) در بدن، به ویژه در پاها و پلک ها
- کم خونی (کم خونی کلیوی) و خستگی همراه، ضعف، مشکلات تمرکز، کاهش انعطاف پذیری فیزیکی و همچنین رنگ پریدگی یا رنگ آمیزی کافه ای پوست (رنگ زرد کثیف پوست)
- درد استخوان
- درد عضلانی
- خارش و سوزش در پاها
- شکایات گوارشی مانند تهوع، استفراغ و اسهال
پیشرفت نارسایی مزمن کلیه به تدریج تقریباً به تمام اندام ها و سیستم های بدن آسیب می رساند - پزشکان از آن به عنوان سندرم اورمیک یاد می کنند. منجر به تغییرات پاتولوژیک در سیستم قلبی عروقی، سیستم خونساز، دستگاه گوارش، سیستم عصبی، سیستم غدد درون ریز و همچنین پوست و استخوان می شود.
هر چه کلیه ها عملکرد بیشتری از دست بدهند، علائم جدی تر می شوند. در نارسایی نهایی کلیه (مرحله پایانی)، علائمی مانند تنگی نفس شدید، ضربان قلب نامنظم، خواب آلودگی، سرگیجه، تشنج و کما آشکار می شود.
