In مریضی منیر (مترادف: بحران اکتاو Angioneurotic ؛ Angiopathia labyrinthica ؛ هیدروپس های اندولنفاتیک ؛ هیدروپس های هزارتوی ؛ هزارتو سرگیجه؛ مریضی منیر؛ سرگیجه منیر مجموعه علائم منیر سندرم منیر سندرم منیر ؛ سرگیجه منیر ؛ سندرم وستیبولاریس ؛ ICD-10-GM H81. 0: مریضی منیر) بیماری گوش داخلی است که با چرخش همراه است سرگیجه و هیپاکوزیس (از دست دادن شنوایی).
این بیماری منجر به تشکیل هیدروپسهای اندولنفاتیک (افزایش وقوع آن) می شود آب یا مایع سروز) به دلیل اختلال بازجذب آندولنف (غنی از پتاسیم) در گوش داخلی مریضی منیر بنابراین باید بهتر به عنوان یک بیماری گوش داخلی هیدروپیک توصیف شود.
نسبت جنسیت: مردان بیشتر از زنان تحت تأثیر قرار می گیرند. با این حال ، مطالعات در بسیاری از موارد متناقض است.
اوج بروز: اوج بروز بیماری منیر در سنین 40 تا 60 سالگی است.
شیوع مادام العمر (بروز بیماری در طول زندگی) 0.5٪ است (در آلمان).
بروز (فراوانی موارد جدید) حدود 1 بیماری در هر 1,000 نفر در سال است (در کشورهای صنعتی).
روند و پیش آگهی: بیماری منیر در ابتدا فقط یک گوش را درگیر می کند. با پیشرفت بیماری ، گوش دیگر اغلب دیرتر تحت تأثیر قرار می گیرد. روند و شدت و شدت حملات هم قابل پیش بینی نیست. برخی از بیماران از حملات مختلفی در هفته رنج می برند ، در حالی که برخی دیگر سالانه دچار حملات منفرد هستند. ممکن است ماهها یا حتی سالها مکث بین تشنج های فردی وجود داشته باشد. در بسیاری از افراد مبتلا ، هیپاکوزیس طی چند سال توسعه می یابد.
