هیستوسیتومای الیافی بدخیم: طبقه بندی

با توجه به محلی سازی ، هیستوسیتومای فیبر بدخیم (MFH) به شرح زیر طبقه بندی می شود:

  • نوع رتروپریتونئال (retroperitoneum = فضای واقع در پشت صفاقی پشت به سمت ستون فقرات).
  • MFH اندام (در امتداد عضلات و فاشیا).
  • پوستی / پوستی (م affectثر بر پوست) سارکوم

از نظر بافت شناسی ، انواع زیر را می توان از گروه اصلی هیستوسیتومای فیبر بدخیم بر اساس تمایز باقی مانده نشان داد جدا کرد:

  • نوع پلئومورفیک استوری فرم (73٪ موارد).
  • نوع میکسوئید (19.5٪)
  • نوع سلول غول پیکر (3٪)
  • نوع Xanthogranulomatous-angiomatoid (2.5٪)
  • نوع التهابی (التهابی) (2٪)

بنابراین ، فقط سارکومهای پلومورفیک (سلولهایی با ظاهر متفاوت) بدون تمایز سلولی واضح قابل تعیین در زیر یک فیبر بدخیم گروه بندی می شوند هیستوسیتوما.

طبقه بندی لودویک

با استفاده از طبقه بندی لودویک می توان ارزیابی کرد که آیا تومور خوش خیم (خوش خیم) است یا بدخیم (بدخیم) بر روی اشعه ایکس. علاوه بر این ، برای ارزیابی پیشرفت در مورد رفتار تهاجمی تومور مناسب است.

شاخصی برای نرخ رشد تومور استخوان یا یک فرآیند التهابی ، واکنشی است که در آن مشاهده می شود اشعه ایکس، یعنی ساختار استخوان به صورت موضعی ، منطقه ای یا منتشر توسط تومور اصلاح می شود. الگوهای قابل مشاهده تخریب به گروه های اصلی زیر طبقه بندی می شوند:

درجه نرخ رشد تخریب استخوان کرامت تومورهای استخوانی
درجه اول کاملا جغرافیایی (محدود) مرز قابل تعریف است
  • A
رشد بسیار کند اسکلروز (سخت شدن آسیب شناختی در اینجا: بافت ها) و مرز تیز خوش خیم کندروبلاستوما ، آنکوندروما ، دیسپلازی استخوان فیبروز ، فیبرومای غیر تقویت کننده ، استئوئید استئوئید
  • B
رشد آهسته (جابجایی) اتساع استخوان> 1 سانتی متر و / یا بدون اسکلروز فعال خوش خیم تومور سلول غول پیکر
  • C
میانگین نرخ رشد (به صورت محلی تهاجمی) نفوذ كامل جمع و جور (كامپكتا = لایه حاشیه خارجی استخوان). خوش خیم تهاجمی کندرو- ، استئو- ، فیبروسارکوم
درجه دوم رشد سریع جغرافیایی ، با اجزا m پروانه خورده / نفوذ کرده (بدون رعایت مرزهای تشریحی) عمدتا بدخیم است کندروسارکوما ، فیبروسارکوما ، هیستوسیتومای فیبری بدخیم ، متاستاز ، استئوسارکوم
درجه III بسیار سریع در حال رشد است تخریب کاملاً پروانه ای یا نابود کننده بدخیم سارکوم یوینگ

طبقه بندی به ویژه برای تومورهای یک استخوان بلند یا استخوان کوچک مناسب است. با این حال ، این نه حساس است و نه خاص ، بنابراین اقدامات تشخیصی بیشتر معمولاً ضروری هستند.