شریان کاروتید خارجی
بیرونی شریان کاروتید بافت های نرم را تأمین می کند و استخوان ها از جمجمه، و همچنین گلو, حنجره، تیروئید و سخت منینژ. در انشعاب کاروتید از arteria carotis communicans ظاهر می شود و معمولاً کوچکتر است شریان از دو شریان کاروتید. این معمولا در مقابل درونی قرار دارد شریان کاروتید و بین musculus stylopharyngeus ، musculus stylohyoideus و قسمت خلفی musculus digastricus قرار دارد.
در دوره خود توسط عصب هیپوگلوسال و عصب گلوسفارنکس عبور می کند. از زاویه فک به شاخه های انتهایی خود تقسیم می شود: فک بالا شریان و شریان تمپورال سطحی. از این دو شاخه شاخه های متعدد گرفته تا ساختارهای مختلف جمجمه و گردن ظهور.
بنابراین شریان شرایین خارجی تأمین کننده آن است زبان و گلو از طریق arteria lingualis و arteria pharyngea ascendens. غده تیروئید عرضه می شود خون از طریق arteria thyroidea superior و صورت از طریق arteria facisis و شاخه های انتهایی آن. شريان شفاهي پشت قسمت پشتي را تأمين مي كند سر، شریان شریانی خلفی پشت گوش و شریان فک بزرگ است.
از این شاخه های بزرگتر ، شاخه های کوچک متعددی ظهور می کنند که به نوبه خود تأمین کننده بافت های نرم این شاخه هستند جمجمه و گردن. A. carotis externa 3 شاخه قدامی می دهد: A. thyroidea superior (غده تیروئید, حنجره) ، A. lingualis (کف طبقه دهان, زبان) و A. facialis (صورت سطحی). این شاخه همچنین یک شاخه داخلی ، A. pharyngea ascendens (حلق به قاعده جمجمه) و دو شاخه خلفی A. occipitalis (occiputis) و A. auricularis poserior (منطقه گوش) می دهد.
سرانجام ، دو شاخه انتهایی دیگر به دست می دهد ، A. maxillaris (عضلات جونده ، قسمت داخلی خلفی جمجمه صورت ، منینژ) و A. temporalis superficialis (منطقه گیجگاهی ، بخشی از گوش). A. carotis externa جمجمه خارجی و قسمتهایی از آن را تأمین می کند گردن. این شاخه ها را به حنجره، تیروئید (A. thyroidea superior) و حلق (A. pharyngea ascendens).
در ناحیه دهان کف کف را تامین می کند دهاناز زبان (A. lingualis) و عضلات جونده (A. maxillaris). همچنین شاخه هایی به صورت سطحی (A. facisis) ، ناحیه گیجگاهی (A. temporalis superficialis) ، پشت قسمت سر (A. occipitalis) و همچنین به بخشی از گوش. همچنین بخشهایی از قسمت داخلی جمجمه مانند: پایه جمجمه، قسمت داخلی عقب جمجمه صورت و منینژ.
انعقاد
آنوریسم نقطه ضعیفی در دیواره رگ است. معمولاً ابتدا آنوریسم بدون علامت رخ می دهد که غالباً به صورت اتفاقی کشف می شود. با این حال ، اگر رگ به دلیل افزایش ناگهانی در آن پاره شود خون فشار ، می تواند منجر به خونریزی تهدید کننده زندگی در جمجمه شود.
آنوریسم ها اغلب در سرخرگ های Circulus Arteriosus رخ می دهند. بیشتر آنها در قسمت قدامی مشترک قرار دارند شریان، بلکه رسانه مغزی ، داخلی نیز هست شریان کاروتید و شریان مشترک خلفی اغلب تحت تأثیر قرار می گیرد. در صورت پاره شدن آنوریسم ، خونریزی در فضای بین ماسوره و مننژ داخلی ایجاد می شود.
علائم معمولی بسیار شدید هستند ، به طور ناگهانی رخ می دهد ، به اصطلاح سردرد و سفتی گردن تخریب می شود. خونریزی در جمجمه باید در اسرع وقت شناسایی و درمان شود ، در غیر این صورت افزایش حجم ناشی از خونریزی باعث فشار بر روی مغز و باعث تغییر بافت مغز به طرف مقابل می شود. در نتیجه ، ساختارهای مهم می توانند تحت فشار قرار بگیرند یا انقباض شوند و انفارکتوس (از دست دادن بافت) در مناطق آسیب دیده رخ دهد. بسته به منطقه ، این اثرات قابل توجهی دارد (به عنوان مثال خرابی موتور) و اغلب می تواند منجر به مرگ شود. بنابراین ، تشخیص و درمان به موقع قبل از پارگی برای پیش آگهی خوب ضروری است.
