مدولا oblongata چیست؟
بصل النخاع (میلنسفالون، پس مغز) پایین ترین و عقب ترین ناحیه مغز است. پس از انتقال از نخاع، به شکل پیاز ضخیم می شود و به پل ختم می شود. میلنسفالون حاوی هسته های عصبی جمجمه ای است و بنابراین منشا اعصاب جمجمه VII تا XII است که از سطح قدامی بصل النخاع خارج می شوند.
علاوه بر شکافی که از وسط می‌گذرد، در سطح قدامی بصل النخاع هرم قرار دارد که به سمت پایین خم می‌شود و تا حدی به طناب جانبی کشیده می‌شود، بخشی از خط وسط عبور می‌کند و قسمتی دیگر به طناب قدامی کشیده می‌شود. علاوه بر هرم، در قسمت جلوی بصل النخاع، زیتون وجود دارد که حاوی هسته زیتون، ماده خاکستری، در داخل آن است.
در سمت خلفی میلنسفالون، طناب خلفی که در مدولای گردنی به دو قسمت تقسیم شده است ادامه می یابد. هر دو رشته به تدریج گسترده تر می شوند و دو ضخیم شدن در بصل النخاع حاوی هسته های رشته خلفی ایجاد می کنند. اینها ایستگاه های سوئیچینگ به یک نورون مسیرهای طناب خلفی هستند.
وظیفه بصل النخاع چیست؟
بصل النخاع دارای مراکز تنظیمی مهمی برای تنفس و گردش خون، و همچنین مراکز رفلکس برای رفلکس بلع و مکیدن، رفلکس سرفه، عطسه و تهوع و مرکز استفراغ است.
تنفس
حرکات تنفسی توسط گروه هایی از نورون ها در بصل النخاع کنترل می شود. فعالیت ریتمیک تنفسی از طریق مدار پیچیده ای از نورون های تنفسی در بصل النخاع رخ می دهد که یکدیگر را تقویت و مهار می کنند. ریتم تنفس پایه توسط مرکز تنفسی تضمین می شود که می تواند توسط مراکز بالاتر مغز و اطراف بدن با نیازهای مربوطه سازگار شود.
به عنوان مثال، در طول فعالیت بدنی، فرد باید قوی تر نفس بکشد تا بتواند نیاز اکسیژن را تامین کند. بنابراین اطلاعات از طریق گیرنده های مکانیکی در مفاصل و عضلات به مرکز تنفسی در بصل النخاع داده می شود تا نیروی تنفسی افزایش یابد.
سیستم عصبی سمپاتیک و پاراسمپاتیک
اعصاب محیطی دارای یک فعالیت اساسی، لحن سمپاتیک هستند. این توسط مسیرهایی مشخص می شود که از بصل النخاع منشا گرفته و از طریق طناب های خلفی به طناب نخاعی گسترش می یابد. اگر این مرکز کنترل سیستم عصبی سمپاتیک در بصل النخاع تحریک شود، اعصاب سمپاتیک و اندام های مرتبط بر این اساس فعال می شوند. این به عنوان مثال منجر به افزایش فشار خون می شود.
برعکس، مهار این مرکز کنترل منجر به کاهش فعالیت اعصاب سمپاتیک و در نتیجه کاهش فشار خون می شود.
هضم در روده کوچک، از جمله، توسط تون عضلانی دیواره روده و رشته های عصبی در دیواره روده تنظیم می شود. فیبرهای سیستم عصبی پاراسمپاتیک به سمت گانگلیون های تحریک کننده و بازدارنده می کشند. اینکه کدام عملکرد - تحریکی یا مهاری - غالب است، در هسته های عصبی بصل النخاع (و در قسمت تحتانی نخاع) تعیین می شود.
جریان
جویدن و بلعیدن
بصل النخاع شامل مراکزی است که جویدن و بلع و در نتیجه دریافت غذا را کنترل می کند. برتر از این دو مرکز، مرکز غذا خوردن و مرکز سیری در هسته هیپوتالاموس است. جویدن و شروع بلع توسط اعصاب جمجمه ای که از بصل النخاع (عصب سه قلو، عصب هیپوگلوسال و عصب واگ) خارج می شوند، کنترل می شود.
تعادل اسید و باز
بصل النخاع حاوی گیرنده های شیمیایی حساس است که تعادل اسید و باز بدن را تنظیم می کند.
دیگر
مسیرهای نزولی که مغز را به طناب نخاعی متصل می کنند از میلنسفالون عبور می کنند و مسیرهای صعودی در اینجا تغییر می کنند.
رشته‌های عصبی برای حساسیت اپیکریتیک - احساسات ظریف دما و لامسه، حس حرکت و موقعیت، حس نیرو و تشخیص شکل - به هسته‌های بند ناف خلفی nucleus gracilis و nucleus cuneatus ختم می‌شوند.
هسته های زیتونی بصل النخاع، مهارت های حرکتی ظریف را هماهنگ می کنند.
بصل النخاع در کجا قرار دارد؟
بصل النخاع چه مشکلاتی می تواند ایجاد کند؟
مدولوبلاستوما یک تومور بدخیم مخچه است که به سرعت رشد می کند و تمایز نیافته است. به دلیل رشد در اندازه، بصل النخاع را جابجا می کند. مدولوبلاستوما ترجیحاً در دوران کودکی و نوجوانی به ویژه در سال های هفتم تا دوازدهم زندگی ایجاد می شود. علائم اصلی استفراغ و اختلال در هماهنگی حرکتی (آتاکسی) با تمایل به عقب افتادن است.
انفارکتوس بصل النخاع می تواند ناشی از انسداد یک رگ خونی مهم (Arteria cerebelli inferior posterior) در انتقال پل به بصل النخاع باشد. علائم احتمالی عبارتند از سردرد، ضربان قلب سریع، تنگی نفس، سرگیجه چرخشی و تمایل به زمین خوردن، لرزش چشم، اختلال در راه رفتن، اختلال در بلع و گفتار و اختلالات حسی ناشی از فلج سه قلو.
اختلال در جریان خون در بصل النخاع، مانند ایسکمی مغزی، منجر به فعال شدن سیستم عصبی سمپاتیک می شود. هنگامی که خونریزی ناگهانی فضایی را در مغز می طلبد و بافت مغز را جابجا می کند، همین اتفاق می افتد: فعالیت سمپاتیک افزایش می یابد و فشار خون افزایش می یابد (رفلکس کوشینگ).
