هومیوپاتی | درمان کیست بیکر

علاج بمثل

استفاده از هومیوپاتی به تنهایی نمی تواند یک درمان موفقیت آمیز از کیست بیکر ایجاد کند. به عنوان یک قاعده ، چنین کیستی باید با دارو و یا جراحی درمان شود. با این حال ، علاوه بر درمان های پزشکی متداول ، استفاده از هومیوپاتی می تواند به پشتیبانی از روند بهبودی و کاهش علائم تجربه شده توسط بیمار مبتلا کمک کند.

Arnica C30 یکی از مهمترین آنهاست داروهای هومیوپاتی. Arnica از گلهای آرنیکا ساخته شده است که حاوی روغنهای اساسی ، فلاونوئیدها و لاکتونهای سسکوئیترپن است. اثر داروهای حاوی آرنیکا عمدتا بر اساس خواص ضد التهابی و ضد عفونی کننده این ماده است.

علاوه بر این ، نشان داده شده است که گلهای آرنیکا حاوی مواد م activeثر دیگری هستند که اثر تحریک کنندگی بر روی سیستم ایمنی بدن. به طور کلی ، آرنیکا یکی از پرکاربردترین مواد فعال در است هومیوپاتی. اگرچه گلوبولیس حاوی آرنیکا به ویژه در درمان کیست بیکر ملایم تلقی می شود ، اما عوارض جانبی مختلفی می تواند در طول استفاده از آنها ایجاد شود. به عنوان مثال ، هنگامی که از خارج استفاده می شود ، واکنش های آلرژیک می تواند ایجاد شود. در بسیاری از بیماران این واکنش های آلرژیک به صورت بثورات پوستی ، خارش و ایجاد تاول های کوچک ظاهر می شوند.

تن درمانی

در درمان کیست بیکر ، فیزیوتراپی منظم می تواند به تاخیر در مداخله جراحی کمک کند. با این حال ، در اکثر موارد ، درمان کیست بیکر فقط با فیزیوتراپی کافی نیست. قبل از تجویز فیزیوتراپی ، باید علت اصلی ایجاد کیست بیکر مشخص شود.

این امر به ویژه از آنجا که فشار روی افراد آسیب دیده بسیار مهم است مفصل زانو در برخی از بیماری های اساسی می تواند نتیجه ای نداشته باشد. در بسیاری از بیماران مبتلا به کیست بیکر ، استفاده از سیستم لنفاوی نوار کینزیو به ویژه مفید بود. علاوه بر این ، متوسط پا آموزش محور انجام شده در طی فیزیوتراپی می تواند به کاهش علائم ناشی از کیست بیکر کمک کند.

برای اضافه وزن بیمارانی که از کیست بیکر رنج می برند ، آموزش ویژه آب نیز می تواند تجویز شود. این نوع درمان به ویژه در مورد ملایم در نظر گرفته می شود مفاصل و می تواند تحریک در زانوی آسیب دیده را کاهش دهد. به طور کلی ، فیزیوتراپی برای درمان کیست بیکر باید اطمینان حاصل کند که زانو با تجمع هدفمند عضلات تثبیت شده و بنابراین در طولانی مدت تسکین می یابد.

در صورت وجود کیست بیکر ، معمولاً قبل از تعیین درمان جراحی (جراحی) تمام احتمالات درمانی محافظه کارانه به اتمام می رسد. بیمارانی که حتی پس از شش ماه هیچ پیشرفت قابل توجهی در علائم نمی توان یافت ، باید جراحی را در نظر بگیرند. به عنوان یک قاعده ، پس از یک دوره درمانی طولانی بدون جراحی ، هیچ موفقیت درمانی را نمی توان تضمین کرد.

درمان جراحی (OP) همچنین بر توانبخشی بیماری زمینه ای مسئول ایجاد کیست بیکر تمرکز دارد. در این زمینه ، آسیب به مینیسک و مفصل زانو آرتروز نقش تعیین کننده ای دارد. عمل بیماری مسئول کیست بیکر را می توان با کمک روش باز یا بسته انجام داد.

در مواردی که مفصل زانو توسط این بیماری قابل درمان است آرتروسکوپی، معمولاً می توان کاهش کیست بیکر را مشاهده کرد. به همین دلیل ، برداشتن مستقیم کیست بیکر فقط در موارد بسیار نادر لازم است. با این حال ، بیمارانی که از یکی از بیماریهای مختلف روماتیسمی رنج می برند در این زمینه استثنا هستند.

از آنجا که در این موارد معمولاً بافت التهابی در کیست بیکر وجود دارد ، باید کاملاً برداشته شود. عمل کیست بیکر معمولاً تحت حالت عمومی انجام می شود بیهوشی. پزشک معالج باید اطمینان حاصل کند که کیست در حین عمل همیشه به طور کامل برداشته می شود.

این بدان معنی است که سبکی که کیست بیکر را به وصل می کند کپسول مفصلی همچنین باید قطع شود. در غیر این صورت ، بیماران مبتلا ممکن است با وجود درمان ، به کیست بیکر دیگری مبتلا شوند. پس از برداشتن کیست از طریق جراحی ، یک نمونه از بافت کپسول باید به خوبی بررسی شود. به این ترتیب می توان بدخیمی بافت کیست را حذف کرد.