لارنگوسکوپی (لارنگوسکوپی) یک روش معاینه معمولاً در گوش و حلق و بینی است. می توان بین لارنگوسکوپی مستقیم و غیرمستقیم تمایز قائل شد ، درحالیکه لارنگوسکوپی غیرمستقیم بیشتر در عمل گوش و حلق و بینی انجام می شود. هنگامی که حلق و حنجره مورد بررسی قرار می گیرند ، به آن pharyngo-laryngoscopy گفته می شود. فارنگو-لارنگوسکوپی امکان بررسی عملکرد را فراهم می کند حنجره در طول سخنرانی و تنفس و حلق در حین بلع.
موارد مصرف (مناطق کاربرد)
- خستگی
- سو Sus ظن به حاد یا مزمن لارنژیت (التهاب حنجره).
- تغییر در تارهای صوتی مانند چین صدا پولیپ ها (نئوپلاسم خوش خیم).
- ناهنجاری در ناحیه حنجره
- تومورها
- صدمات حنجره
- فلج مشکوک به چین های صوتی
- افراد سیگاری - این افراد باید لارنگوسکوپی منظم داشته باشند ، زیرا این تنها راه تشخیص کارسینوم حنجره است (سرطان از حنجره) در مراحل اولیه از نظر زمانی.
رویه ها
لارنگوسکوپی روشی برای تجسم حنجره است. بین لارنگوسکوپی مستقیم و غیر مستقیم تمایز قایل می شود:
در حنجره مستقیم ، اندولارنکس (قسمت داخلی حنجره) مستقیماً توسط معاینه کننده مشاهده می شود. معاینه معمولاً با استفاده از انجام می شود میکرولارنوسکوپی (MLS) این روش اجازه می دهد تا اندولارنژال ("در داخل حنجره واقع شود") به طور مستقیم در زیر میکروسکوپ در hyperextended مشاهده شود سر موقعیت این روش معمولاً تحت انجام می شود بیهوشیلارنگوسکوپی مستقیم اجازه می دهد تا روی تارهای صوتی ، مانند برش آزمایشی (نمونه برداری از بافت) تارهای صوتی ، از بین بردن بند صوتی پولیپ ها. توجه: تجسم از بند صوتی سطح لارنگوسکوپی ویدئویی * در مقایسه با لارنگوسکوپی مستقیم تسهیل می شود. در لارنگوسکوپی غیرمستقیم ، اندولارنکس توسط معاینه کننده مستقیماً مشاهده نمی شود. برای این منظور از حنجره حنجره (آینه حنجره) استفاده می شود. یک دست برای نگه داشتن دست بیمار استفاده می شود زبان، و دیگری برای قرار دادن لارنگوسکوپ از طریق دهان و به حنجره برای ارزیابی حنجره. لارنگوسکوپی غیرمستقیم یک روش معاینه ساده و سریع و غیر دردناک است. این می تواند بدون آماده سازی زیاد انجام شود و اطلاعات مهمی را در مورد بیماری های فوق الذکر یا سلامت خطرات روش دیگر برای تجسم حنجره استفاده از آندوسکوپ های انعطاف پذیر یا سفت و سخت (لارنگوسکوپ بزرگ نمایی) است. این روش ها به عنوان لارنگوسکوپی غیر مستقیم طبقه بندی می شوند. * لارنگوسکوپی امروزه ترجیحاً با سیستم ضبط فیلم انجام می شود (= ویدئو لارنگوسکوپی). بین Transnasal تمایز قایل می شود آندوسکوپی ("معکوس کردن از طریق بینی") و آندوسکوپی transoral (" معکوس از طریق دهان"). لارنگوسکوپی انعطاف پذیر Transnasal به ویژه برای آزمایش عملکردهای حنجره توصیه می شود. برای بیمارانی که رفلکس گگ قوی تری دارند ، معاینه در وضعیت آرنج و زانو توصیه می شود. استفاده از محلی بیهوشی (بی حسی موضعی) با لیدوکائین 4٪ بدون الکل معاینه را تسهیل می کند. میکرولارینگوسکوپی معمولاً تحت حالت عمومی انجام می شود بیهوشی (بیهوشی عمومی).
عوارض احتمالی
- آسیب به مخاط توربیناته (کانکا فوقانی بینی) یا سپتوم بینی همراه با خونریزی بعدی (هنگام پیشبرد آندوسکوپ از طریق دسترسی بینی تحتانی)
- اشک غشای مخاطی (بسیار نادر)
- ضایعات مخاطی با اسکارهای بعدی و تنگی (باریک شدن) حفره بینی (این از دریچه های بینی تا دهانه های خلفی بینی گسترش می یابد) ، احتمالاً با چسبندگی (چسبندگی) توربین به سپتوم بینی (نادر). این می تواند رهبری به انسداد بینی تنفس.
- آسیب به مخاط ورودی حنجره و نواحی تحتانی حلق (بسیار نادر).
- تورم مخاط در ناحیه ورودی حنجره. این ممکن است بستری باشد نظارت بر.
یادداشتهای بعدی
- طبق مطالعه ای که روی 7743 بیمار بالغ انجام شد و تحت عمل جراحی لارنگوسکوپی مستقیم و سرپایی با یا بدون آن قرار گرفتند بیوپسی، 232 بیمار (3.0٪) طی هفت روز پس از لارنگوسکوپی مجدداً به پزشک معالج مراجعه کردند. دلایل تکرار ارائه این موارد بود:
- بیست و یک بیمار (0.27٪) دچار عوارض جدی تنفسی (استریدور (صدای سوت نفس کشیدن) ، تنگی نفس (تنگی نفس) ، یا نارسایی تنفسی (8 بیمار) ، یا تنگی حنجره (باریک شدن حنجره) یا ورم تنفسی (6) بودند. ) هیچ آسیب مغزی ناشی از کمبود اکسیژن در این بیماران ایجاد یا مشاهده نشده است
- 12 بیمار (0.15٪) عوارض شدیدی داشتند (سنکوپ / بیهوشی کوتاه مدت یا سقوط (4) ، ذات الریه / ذات الریه (4) ، سپسیس / مسمومیت خون (2) ، خس خس سینه (خس خس) ، یا درد در هنگام تنفس (2)
- 58 بیمار (0.75٪) دارای عوارض جزئی (درد ، دیسفاژی (مشکل در بلع) ، حالت تهوع و کم آبی / کمبود مایعات بودند
در هفت روز پس از عمل دو مرگ رخ داد. نویسندگان مطالعه به دلیل محرمانه بودن جزئیاتی در این مورد ارائه نمی دهند.
