حساسیت زدایی: زمانی که کمک می کند

حساسیت بیش از حد چیست؟

حساسیت زدایی را ایمونوتراپی آلرژن (AIT)، حساسیت زدایی یا ایمونوتراپی اختصاصی (SIT) نیز می نامند. به ندرت از اصطلاح "واکسیناسیون آلرژی" استفاده می شود.

نام درمان نیز از این شیوه عمل گرفته شده است: "hypo" مخفف "کمتر" و "حساسیت" برای ایجاد واکنش دفاعی سیستم ایمنی در برابر یک ماده خاص است.

فقط درمان علت

در اصل، سه راه برای درمان آلرژی وجود دارد:

  • پیشگیری از مواجهه: اجتناب از ماده ایجاد کننده آلرژی (پرهیز از آلرژن)
  • درمان دارویی
  • حساسیت بیش از حد

در هنگام آلرژی چه اتفاقی در بدن می افتد؟

سیستم ایمنی انسان برای محافظت از بدن در برابر تأثیرات مضر، به عنوان مثال از باکتری ها و ویروس ها طراحی شده است. سیستم ایمنی اینها را عمدتاً با ساختار سطحی آنها تشخیص می دهد و در صورت لزوم مواد دفاعی (آنتی بادی) را تشکیل می دهد.

اینکه چرا برخی افراد به برخی مواد حساسیت دارند و برخی دیگر حساسیت دارند، هنوز به طور قطعی روشن نشده است.

در این زمینه، رویکرد کاهش حساسیت را می توان به بهترین شکل به عنوان نوعی «روابط درمانی» با آلرژن توصیف کرد.

هيپو حساسيت چه زماني انجام مي شود؟

حساسیت بیش از حد توسط پزشکان در موارد زیر از جمله موارد زیر توصیه می شود:

  • اگر خطر ابتلا به بیماری های ثانویه مانند آسم برونش آلرژیک وجود داشته باشد، یعنی به اصطلاح تغییر کف آلرژی از دستگاه تنفسی فوقانی به قسمت تحتانی.
  • در صورت بروز عوارض جانبی شدید دارو درمانی.

به دلیل نامشخص بودن اثربخشی و عوارض جانبی احتمالی، حساسیت به پوست حیوانات و حساسیت غذایی در بیشتر موارد تا به امروز توصیه نشده است. با این حال، ایمونوتراپی خوراکی (OIT) اکنون در اتحادیه اروپا و سوئیس برای کودکان و نوجوانان 17 تا XNUMX ساله مبتلا به آلرژی به بادام زمینی تایید شده است (به زیر مراجعه کنید).

افزایش حساسیت در کودکان

کاهش حساسیت چه کاری می تواند انجام دهد؟

حساسیت بیش از حد می تواند

  • کاهش علائم آلرژی موجود
  • خطر ابتلا به آسم آلرژیک را کاهش دهد.
  • حمایت از درمان اشکال خفیف آسم.
  • احتمالاً از ایجاد آلرژی نوع I بیشتر جلوگیری می کند.
  • کمک به کاهش نیاز به داروهای آلرژی یا آسم.

در حین کاهش حساسیت چه می کنید؟

بسته به نحوه تجویز آلرژن، پزشکان بین دو شکل اصلی کاهش حساسیت تمایز قائل می شوند:

  • ایمونوتراپی زیر جلدی (SCIT): در هیپوحساسیت کلاسیک، ماده حساسیت زا به زیر پوست تزریق می شود.
  • ایمونوتراپی زیر زبانی (SLIT): ماده حساسیت زا زیر زبان (به صورت قرص) قرار می گیرد یا چکه می شود.

ایمونوتراپی زیر جلدی (SCIT)

قبل از هر بار افزایش دوز، پزشک به عوارض جانبی تزریق قبلی توجه می کند و در صورت لزوم برنامه واکسیناسیون را تنظیم می کند. در صورت لزوم، او همچنین می تواند برای مقابله با علائم آلرژیکی که ممکن است رخ دهد، دارو تجویز کند. به عنوان مثال، آنتی هیستامین ها استفاده می شود. اینها اثر هیستامین ماده پیام رسان خود بدن را که نقش کلیدی در واکنش های آلرژیک نوع فوری دارد، مهار می کند.

ایمونوتراپی زیر زبانی (SLIT)

مدت زمان کاهش حساسیت

مدت زمان مصرف آلرژن به آلرژی زمینه ای بستگی دارد. میانگین مدت درمان سه سال و برای آلرژی به زهر زنبور سه تا پنج سال است. در مورد آلرژی به زهر زنبور عسل، کاهش حساسیت به طور نامحدود انجام می شود - پزشک باید یک "واکسیناسیون نگهدارنده" را به طور منظم در دراز مدت انجام دهد.

علاوه بر این، پزشک ممکن است یک آزمایش پوستی با آنتی ژن مورد نظر انجام دهد و برای تعیین پاسخ ایمنی از بیمار خون بگیرد: در بیماران آلرژیک نوع I، ایمونوگلوبین های خاص E (IgE) معمولاً در خون یافت می شود. این دسته از آنتی بادی ها نقش مهمی در تحریک واکنش های آلرژیک نوع فوری دارند. هنگامی که سطح IgE در خون کاهش یافته یا به طور کامل نرمال شد، کاهش حساسیت با موفقیت انجام شده است.

به طور کلی، کاهش حساسیت یک روش بسیار ایمن است. عوارض جانبی ممکن است شامل واکنش های آلرژیک به آلرژن تجویز شده مانند عطسه، آبریزش چشم، تورم یا خارش باشد.

عوارض جانبی شدیدتر اما به راحتی قابل درمان که با کاهش حساسیت امکان پذیر است عبارتند از چرخش در سراسر بدن (کهیر = کهیر) و تورم در ناحیه گردن (ادم کوئینکه، آنژیوادم).

برای مشاهده واکنش بیمار، معمولاً باید نیم ساعت بعد از هر جلسه درمانی برای مشاهده در مطب بماند. به علاوه در روز مورد نظر باید از استرس جسمانی و الکل خودداری کند.

از چه زمانی مبتلایان به آلرژی نباید حساسیت را از دست بدهند؟

هر بیمار مبتلا به یکی از این آلرژی ها نباید تحت حساسیت قرار گیرد. رایج ترین معیارهای خروج برای حساسیت کم عبارتند از:

  • سرطان فعلی
  • بیماری قلبی عروقی یا مصرف بتابلوکرها
  • بیماری های خودایمنی شدید یا نقص ایمنی
  • آسم کنترل نشده
  • عفونت مزمن درمان نشده (مانند HIV یا هپاتیت C)
  • بیماری های روانی شدید
  • پایبندی ضعیف به درمان (پایبندی)
  • بیماری های التهابی روده و زخم های باز در حفره دهان (در طول SLIT)

حتی اگر یکی از موارد منع مصرف ذکر شده در بالا وجود داشته باشد، کاهش حساسیت در موارد فردی امکان پذیر است. بهتر است به بیماران توصیه شود که مزایا و خطرات چنین درمانی را با پزشک خود در میان بگذارند.