عیب یابی | شکستگی استخوان تارس

امکانات عیب شناسی

تشخیص همیشه با مشاوره پزشکی با بیمار آغاز می شود. با توصیف روند حادثه و علائم ، پزشک می تواند اولین تشخیص مشکوک را انجام دهد. این به دنبال یک معاینهی جسمی.

با این حال ، تشخیص واضح فقط توسط اشعه ایکس معاینه. اشعه ایکس معاینه باید همیشه در دو صفحه انجام شود ، از آنجا که a شکستگی می توان در یک صفحه نادیده گرفت. در موارد نادر ، باید از توموگرافی کامپیوتری (CT) یا تصویربرداری با تشدید مغناطیسی (MRI) نیز استفاده شود. به طور خاص تصویربرداری تشدید مغناطیسی می تواند آسیب به بافت موجود در ناحیه آن را رد کند تارسال استخوان ها. علاوه بر این ، باید بررسی شود که آیا شکستگی باعث آسیب به عروق or اعصاب.

طبقه بندی

شکستگی های تارسال استخوان ها به طبقات مختلف تقسیم می شوند. این کلاسها با توجه به علت تعیین می شود شکستگی، مکانیزم مبدا ، درجه قطع پیوسته ، مسیر خط شکستگی و تعداد قطعات شکستگی. بین شکستگی های خمشی ، ترک ، فشرده سازی ، برشی ، چرخشی و خرد شده تمایز قائل می شود. تمایز بیشتری بین شکستگی باز و بسته است. شکستگی باز شکافی است که در آن قسمتی از استخوان از پوست بیرون زده باشد.

مدت زمان

مدت زمان بهبودی یا مدت زمان بارگیری مجدد پا ، از جمله موارد دیگر ، به استخوان آسیب دیده از شکستگی بستگی دارد. به عنوان مثال ، شکستگی در مچ پا استخوان رخ می دهد ، پا باید به مدت هشت هفته بی حرکت باشد و هیچ وزنی روی آن قرار نگیرد. مچ پا استخوان برای عملکرد پا از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است زیرا کل وزن بدن را با هر مرحله تحمل می کند.

درمان همیشه همراه با فیزیوتراپی برای حفظ تحرک پا انجام می شود. اگر شکستگی کوچکتر وجود داشته باشد تارسال استخوان ها، مانند استخوان مکعب ، زمان بهبودی کمی کوتاه تر است. این معمولاً بین شش تا هشت هفته است.

درمان (محافظه کارانه)

به عنوان یک قاعده ، وقتی استخوان تارس شکسته می شود ، الف گچ استفاده می شود و احتمالاً برای کمک به ترمیم آتل استفاده می شود. گچ پس از آن باید چندین هفته پوشیده شود. بسته به شدت آسیب ، تمرینات حرکتی را می توان در طول روند بهبودی انجام داد. اما باید پا کاملاً بارگیری شود تا فقط حرکات انجام شود و وزنی روی پا قرار نگیرد.

با این حال ، در برخی موارد ، بهبود شکستگی باید قبل از ورزش پا انجام شود. سپس پا با a بی حرکت می شود گچ قالب. پس از بی حرکتی پا در گچ ، غالباً از چکمه تسکین دهنده پا استفاده می شود ، که به ویژه ناحیه پاشنه را تسکین می دهد و وزن را به طور مساوی بر روی پیش پا.

با گذشت زمان ، می توان پای عقب را بیشتر تحت فشار قرار داد. این تسکین به مدت هشت تا دوازده هفته بسته به نوع شکستگی توصیه می شود. در موارد پیچیده ممکن است لازم باشد شکستگی از طریق جراحی درمان شود.

در صورت جابجایی شکستگی یا وجود شکافهای استخوانی در قسمت فوقانی ، این مورد وجود دارد مچ پا به عنوان مثال مفصل به خصوص شکستگی های استخوان پاشنه و استخوان مچ پا اغلب تحت عمل جراحی قرار می گیرند ، زیرا کاهش دقیق در این موارد از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در صورت شکستگی استخوان های باقی مانده تارس ، جراحی فقط در صورت جابجایی بسیار شدید یا تخریب شدید استخوان ها در نظر گرفته می شود.

این عمل را می توان به روشنی انجام داد ، یا همانطور که اکنون تقریباً معمول است ، به عنوان یک روش کم تهاجمی از طریق آن انجام می شود آرتروسکوپی. برای عمل ، شکستگی یا با سیم مته یا با پیچ تثبیت می شود. برخلاف سایر شکستگی های استخوان ، مواد معمولاً دوباره برداشته نمی شوند.

اگر به طور همزمان دررفتگی وجود داشته باشد ، این امر همچنین می تواند در حین عمل اصلاح شود. بعد از یک عمل ، پا معمولاً در گچ انداز بی حرکت می شود ، اما این همیشه لازم نیست. بسته به نوع عمل ، پا پس از عمل به اندازه کافی پایدار است تا تمرینات تقویت کننده خاصی انجام شود.

با این حال ، این فقط حرکات است. مهم است که هیچ باری از نظر وزن روی پا قرار نگیرد. بنابراین ، بیمار باید همیشه استفاده کند چوب زیر بغل تا روند بهبودی کامل به پایان برسد. مشابه روش محافظه کارانه با گچ ، پا نباید به مدت هشت هفته در طول واریانت تحت هیچ گونه بار قرار گیرد.