تأثیر بر قلب | اثر الکل - تأثیر بر اندام های مختلف

تأثیر بر قلب

اثرات مصرف الکل بر سیستم قلبی عروقی برای دهه ها مورد بحث قرار گرفته است بسیاری از دانشمندان عقیده دارند که مصرف متوسط ​​الکل ، حداکثر یک لیوان شراب قرمز در روز ، می تواند خطر بیماری های قلبی عروقی را کاهش دهد. اگر بیشتر نوشیده شود ، خطر وجود دارد قلب آسیب به طور قابل توجهی افزایش می یابد.

الکل باعث خون فشار به شدت افزایش می یابد و بنابراین بر ضربان قلب تأثیر می گذارد. قلب بنابراین سریعتر از حد نرمال می زند. این می تواند منجر شود آریتمی قلبی مانند اکسترایستول (ضربان قلب اضافی) و فیبریلاسیون دهلیزی.

مصرف منظم الکل حتی در افراد جوان نیز می تواند باعث ایجاد اکسترایستول شود. این موارد غالباً مورد توجه قرار نمی گیرند و حتی در صورت سالم بودن فرد نیز اتفاق می افتد. در بلند مدت ، افزایش یافته است خون فشار می تواند تأثیر منفی بر سیستم قلبی عروقی.

در افراد الکلی که در طول روز زیاد مصرف می کنند ، فشار خون بالا اغلب نیاز به درمان دارد. مصرف بیش از حد الکل می تواند باعث پیشرفت شود قلب بیماری های عضلانی و آریتمی قلبی مانند فیبریلاسیون دهلیزی. در بدترین حالت ، سو abuse مصرف الکل حتی می تواند منجر به مرگ ناگهانی قلبی شود.

تأثیر بر روی کبد

La کبد مسئول 90٪ تجزیه الکل است و بیشتر از مصرف بیش از حد آن رنج می برد. کبد با کمک کبد الکل را در دو مرحله تجزیه می کند آنزیم ها.

  • در مرحله اول ، الکل توسط آنزیم الکل دهیدروژناز تجزیه می شود.

    یک محصول میانی سمی تشکیل می شود: استالدئید. در صورت سو alcohol استفاده از الکل ، استالدئید مسئول آسیب به بدن است.

  • در مرحله دوم تجزیه الکل ، استالدئید به استات (اسید استیک) تبدیل می شود. اسید استیک بیشتر تبدیل شده و به متابولیسم طبیعی وارد می شود: چرخه سیترات ، چرخه اسیدهای چرب و کلسترول سنتز.

    بنابراین مصرف زیاد الکل منجر به افزایش اسیدهای چرب در کبد. این توضیح می دهد که چرا سو abuse مصرف الکل می تواند منجر به کبد چرب. اگر فرد بیش از حد الکل مصرف کند ، بدن سعی می کند خود را با نیاز سازگار کرده و آنزیم دیگری را فعال کند ، "اکسیداز مخلوط عملکردی" (MEOS).

    این آنزیم به تجزیه سریع الکل به استالدئید کمک می کند. با این حال ، سم حاصل سریعتر تجزیه نمی شود ، بلکه در مقادیر بیشتری در بدن وجود دارد. استالدهید در کوتاه مدت و میان مدت به عملکرد سلولهای کبدی آسیب می رساند.

    در دراز مدت ، تجمع اسیدهای چرب در کبد منجر به تشکیل کبد چرب. با گذشت زمان ، کبد چرب می تواند ملتهب شود و در نتیجه کبد چرب ایجاد شود هپاتیت. این در نهایت منجر به تخریب لوبول های کبدی می شود.

    در دراز مدت ، سیروز کبدی (کبد منقبض شده) ایجاد می شود. به دلیل فرایندهای التهابی در کبد ، سلولهای کبدی با سلولهای بی عملکرد جایگزین می شوند بافت همبند، به طوری که کبد می تواند وظایف خود را با اثر کمتری انجام دهد. متاسفانه ، سیروز کبدی برگشت ناپذیر است و با پیشرفت آن تهدید کننده زندگی می شود.