بهبود زخم: چگونه رخ می دهد

ترمیم زخم چگونه عمل می کند؟

پس از یک جراحت، حادثه یا عمل، بهبود زخم فرآیند پیچیده ای است که شامل سلول های مختلف، مواد پیام رسان و مواد دیگر می شود. هدف آن بستن زخم - یعنی ناحیه معیوب در بافت سطوح خارجی یا داخلی بدن - در سریعترین زمان ممکن است. این از عفونت ها، نوسانات دما، کم آبی بدن و سایر تحریکات مکانیکی بر بافت جلوگیری می کند.

اساساً دو نوع ترمیم زخم وجود دارد: التیام زخم اولیه و ثانویه.

ترمیم زخم اولیه

ترمیم اولیه زخم در زخم های گاه به گاه بدون عارضه مانند بریدگی ها و پارگی ها با لبه های زخم صاف و بدون از دست دادن بافت عمده دیده می شود. در این حالت زخم هنگام بسته شدن نباید بیش از چهار تا شش ساعت عمر داشته باشد. اگر زخم جراحی غیر عفونی (اسپتیک) باشد، ترمیم زخم پس از جراحی نیز اولیه است.

ترمیم زخم ثانویه

زخم های بزرگ و/یا شکاف با از دست دادن بافت عمده به طور ثانویه بهبود می یابند، یعنی لبه های زخم به طور مستقیم با هم رشد نمی کنند. در عوض، زخم از پایه توسط بافت دانه بندی پر می شود. چنین زخمی که ثانویه التیام می یابد، در نهایت سطح اسکار وسیع تری دارد که تحت استرس چندان پایدار نیست و اغلب از نظر زیبایی ناخوشایند است.

ترمیم زخم ثانویه همچنین در زخم های مزمن مانند زخم پای دیابتی یا زخم های فشاری (زخم بستر) رخ می دهد.

چگونه می توان بهبود زخم را تسریع کرد؟

مدتی طول می کشد تا بدن دوباره زخم ها را ببندد. با این حال، راه های مختلفی برای حمایت از بهبود زخم وجود دارد.

پماد روی باعث بهبود زخم می شود، به عنوان مثال پس از سوختگی، زخم پای دیابتی یا پس از عمل.

یون های نقره دارای اثر ضد باکتریایی هستند. بنابراین پودر نقره یا پانسمان زخم حاوی نقره برای جلوگیری از عفونت استفاده می شود و بنابراین تأثیر مثبتی بر بهبود زخم دارد.

بسیاری از مردم از داروهای خانگی مانند چای بابونه یا روغن درخت چای برای بهبود زخم استفاده می کنند. نشانه های اولیه وجود دارد که عسل ممکن است بهبود زخم را تسریع کند.

تغذیه نیز نقش مهمی در بهبود زخم دارد. بدن برای حفظ سلامت پوست و التیام زخم ها به مواد معدنی مانند آهن و روی، ویتامین هایی مانند ویتامین C یا ویتامین E و به ویژه پروتئین ها نیاز دارد. به عنوان مثال، پروتئین ها و اجزای آنها، اسیدهای آمینه، برای تولید بافت جدید پس از یک عمل جراحی مورد نیاز هستند.

چیزی که پزشکان اکیداً به آن توصیه می کنند، مصرف الکل است. برخلاف تصور رایج، از داخل "ضدعفونی" نمی کند، اما در واقع در بهبود زخم اختلال ایجاد می کند.

درمان های خانگی محدودیت هایی دارد. اگر علائم در مدت زمان طولانی‌تری ادامه یافت و بهبود نیافت و یا حتی بدتر نشد، همیشه باید با پزشک مشورت کنید.

مراحل بهبود زخم چیست؟

تقریباً سه مرحله از بهبود زخم وجود دارد که اغلب با هم همپوشانی دارند و به صورت موازی انجام می شوند.

مرحله ترشح که به عنوان مرحله پاکسازی یا التهاب نیز شناخته می شود، بلافاصله پس از ایجاد زخم شروع می شود.

هر گونه خونریزی با انقباض عروق و فعال شدن آبشار لخته شدن خون (تشکیل فیبرین = فیبرهای پروتئینی) متوقف می شود. دیواره های رگ آسیب دیده مهر و موم شده اند. انتشار مواد پیام رسان مانند هیستامین باعث ایجاد یک واکنش التهابی موضعی می شود که در نتیجه، از جمله موارد دیگر، نفوذپذیری دیواره بهترین رگ های خونی (مویرگ ها) افزایش می یابد. این باعث افزایش نشت پلاسمای خون از ناحیه زخم (تراوش) می شود.

مدت مرحله ترشح معمولا تا سه روز است.

مرحله دانه بندی یا تکثیر

در این مرحله دوم بهبود زخم، رگ‌های خونی ریز که به عنوان مویرگ‌ها شناخته می‌شوند و سلول‌های بافت همبند شروع به رشد در بستر زخم از لبه‌های زخم می‌کنند و یک شبکه جامد را تشکیل می‌دهند. این بافت عروقی به رنگ قرمز تیره، مرطوب، براق و دانه ای در سطح است. پزشکان از آن به عنوان بافت گرانوله (لاتین گرانول = گرانول) یاد می کنند.

سلول های بافت همبند پیش سازهای کلاژن تولید می کنند. این فیبرهای پروتئینی تثبیت کننده باعث کوچک شدن زخم می شوند - لبه های زخم را به هم می کشند و سطح زخم را کاهش می دهند.

مرحله دانه بندی حدود ده روز طول می کشد.

مرحله بازسازی

مرحله بازسازی معمولا چند هفته تا چند ماه طول می کشد. اسکار تنها پس از حدود سه ماه به حداکثر مقاومت خود می رسد.