علت
علل سندرم مرزی در کودکان به عنوان تعاملی بین تأثیرات محیطی و اعمال شده از خارج دیده می شود. به عنوان مثال ، یک ساختار شخصیتی خاص یا وقوع بیماری های روانپزشکی در خانواده می تواند به نفع پیشرفت یک باشد سندرم مرزی. با این حال ، تأثیرات محیطی مانند تربیت ، رابطه با والدین و مراقبان مشابه ، تجربیات آسیب زا و سو abuse استفاده در کودکی همچنین می تواند اثر مطلوبی داشته باشد.
سردی عاطفی در روابط والدین و کودک ، و همچنین بی توجهی و سو abuse استفاده ، می تواند بر رشد کودک ، به ویژه از نظر مهارت های اجتماعی ، تأثیر منفی بگذارد و می تواند ایجاد یک مرز مرزی باشد اختلال شخصیت در کودکان. سو abuse استفاده جنسی به ویژه در نقشی اساسی ایفا می کند سندرم مرزی، اما سایر تجربیات آسیب زا مانند ترس از مرگ یا درماندگی شدید نیز می تواند در صورت عدم پردازش صحیح آنها رخ دهد. اگرچه شرایط خانوادگی نقش مهمی در کودکی، روابط با همسالان در بلوغ به همان اندازه مهم است.
مشکلات در برخورد با همسالان در کودکان نیز می تواند از عوامل مهم خطر برای ایجاد یا سیر یک سندرم مرزی باشد. برخی از خصوصیات مزاجی در کودکی همچنین اجازه می دهد تا در مورد توسعه بعدی یک سندرم مرزی نتیجه گیری شود. به عنوان مثال ، کودکان خجالتی که دارای ویژگی های شخصیتی روان رنجور نیز هستند ، یعنی تمایل به داشتن یک جهان بینی منفی و بیش از حد ارزیابی عوامل استرس، مستعدتر هستند.
با این حال ، این عوامل فقط در کودکان نقش دارند تا جایی که با محبت در ارتباط خانوادگی و مهارت های اجتماعی آموخته شده و استراتژی های مدیریت استرس از بروز این عوامل در بروز آسیب شناختی جلوگیری نمی شود. از وقایع آسیب زا در دوران کودکی و عزت نفس یا مشکلات درک خود اغلب به عنوان عوامل ایجاد کننده یا حداقل تأثیرگذار یک اختلال مرزی یاد می شود. بنابراین ، یک تربیت غفلت آمیز می تواند باعث ایجاد یک اختلال مرزی شود ، در حالی که تربیتی دوست داشتنی و دلگرم کننده ، احتمال بروز علائم را کاهش می دهد. با این وجود ، به دلیل عوامل موثر دیگر ، این ارتباط را نمی توان به وضوح در هر بیمار یافت.
درمان سندرم مرزی در کودکان
هیچ دارویی وجود ندارد که بتواند دلایل اساسی سندرم مرزی را تحت تأثیر قرار دهد. برای درمان علائم مرزی مانند می توان از داروی مناسب استفاده کرد افسردگی or نوسانات خلقی. اینها مثلاً داروهای ضد افسردگی یا تثبیت کننده خلق و خو هستند لیتیوم.
از آنجا که تجربیات آسیب زا اغلب علت آن هستند سندرم مرزی در کودکان، توصیه می شود یک روش درمانی روانشناختی انتخاب کنید که به افراد آسیب دیده کمک کند تا مشکلات و تجربیات درونی خود را پردازش کنند. روشی که معمولاً مورد استفاده قرار می گیرد DBT (درمان دیالکتیکی-رفتاری) است که به ویژه با توجه به تغییر رفتارهای مضر تأثیر مطلوبی دارد. در مورد سندرم مرزنشین ، این شامل ، از جمله چیزهای دیگر ، رفتار خودآزاری و خودآزاری ، قصد خودکشی و رفتار مخرب در یک مشارکت ، خانواده یا سطح اجتماعی است.
یک تمرکز بر اعتماد و تشویق به تعامل در درون درمانی است ، هدف آن یک اتحاد کاری سازنده و کاملاً مشخص با اهداف مشخص در مورد تغییر رفتار مطلوب است. بیمار نه تنها مسئولیت پذیرفته می شود ، بلکه باید آگاه شود که دیدگاه وی شنیده و درک می شود. مداخلات درمانی به ویژه در سطح ذهن آگاهی درونی و بیرونی انجام می شود.
مهارت های مدیریت استرس مناسب و کنترل و تنظیم بهتر احساسات باید آموزش داده شود. روش های درمانی اعمال شده می تواند شامل آموزش مهارت ، رفتار درمانی گروهی ، گروه ذهن آگاهی ، آزمایش رفتار ، گروه های عملی خود مددکاری و مشاوره اجتماعی باشد. از اشکال دیگر درمانی مانند هنر یا کاردرمانی یا حرکت درمانی نیز می توان استفاده کرد.
