انواع مختلف میتوکندری
سه نوع مختلف میتوکندری شناخته می شوند: نوع ساکولوس ، نوع کریستال و لوله ای. طبقه بندی بر اساس تورفتگی های غشای داخلی در فضای داخلی انجام می شود میتوکندری. بسته به شکل ظاهری این فرورفتگی ها می توان نوع آن را تعیین کرد.
این چین ها به عنوان بزرگ شدن سطح (فضای بیشتری برای زنجیره تنفسی) عمل می کنند. نوع کریستا دارای وارونگی های باریک شکل است. نوع توبول دارای تورفتگی های لوله ای و نوع ساکول دارای تورفتگی های لوله ای با برجستگی های کوچک است.
نوع کریتا متداول ترین است. نوع توبول به طور عمده در سلول هایی تولید می شود که استروئید تولید می کنند. نوع ساکولوس فقط در zona fasciculata قشر آدرنال یافت می شود. گاهی اوقات ، نوع چهارم را نوع منشور نیز می نامند. برجستگی های این نوع به صورت مثلثی به نظر می رسند و فقط در سلول های خاص (آستروسیت ها) موجود است کبد.
DNA میتوکندری
علاوه بر هسته سلول, میتوکندری حاوی DNA خود به عنوان محل ذخیره اصلی است. این امر آنها را در مقایسه با اندامک های دیگر سلول منحصر به فرد می کند. ویژگی خاص دیگر این است که این DNA بصورت حلقه ای شکل به عنوان یک پلاسمید اصطلاحاً وجود دارد و مانند آن وجود ندارد هسته سلول، در قالب کروموزوم.
این پدیده را می توان با نظریه به اصطلاح endosymbiont توضیح داد ، که می گوید میتوکندری ها سلول های زنده خودشان در دوران اولیه بودند. این میتوکندری های اولیه در نهایت توسط ارگانیسم های بزرگتر تک سلولی بلعیده شدند و از این پس کار خود را در خدمت ارگانیسم دیگر قرار دادند. این همکاری آنقدر خوب کار کرد که میتوکندری خصوصیاتی را که از آن ها به یک شکل زندگی مستقل ساخته شده و خود را در زندگی سلول ادغام کرده ، از دست داد.
یک استدلال دیگر برای این نظریه این است که میتوکندری بدون نیاز به اطلاعات از یکدیگر تقسیم شده و رشد می کند هسته سلول. همچنین میتوکندری با DNA خود از سایر قسمتهای بدن استثناست ، زیرا DNA میتوکندری کاملاً از مادر به ارث می رسد. به اصطلاح ، آنها با سلول تخمک مادر تحویل داده می شوند و در طی رشد جنینی تقسیم می شوند تا زمانی که هر سلول از بدن میتوکندری کافی داشته باشد. DNA آنها یکسان است ، به این معنی که می توان خطوط ارثی مادر را به مدت طولانی ردیابی کرد. البته ، همچنین وجود دارد بیماری های ژنتیکی از DNA میتوکندریایی ، اصطلاحاً میتوکندروپاتی. با این حال ، اینها فقط از مادر به کودک می توانند منتقل شوند و به طور کلی بسیار نادر هستند.
تمام مقالات این مجموعه:
