اقدامات درمانی بیشتر
برای تکمیل درمان اسپوندیلارتریت ، باید علاوه بر برنامه ورزشی فعال ، درمان فیزیوتراپی فردی نیز انجام شود. این مهمتر از همه شامل درمان تنفسی است. از طریق هدف قرار دادن دست یا استفاده از مقاومت در برابر نور ، تنفس می تواند به مناطق خاصی هدایت شود.
عضلات تنفسی نیز قابل درمان هستند ، دنده با تکنیک های درمانی خاص می توان بسیج کرد. استفاده از تکنیک های درمانی دستی فقط باید در فواصل بدون التهاب صورت گیرد و باید به صورت جداگانه روشن شود. در شرایطی که مفاصل که دچار تغییرات شدید آرتروز شده اند ، ممکن است تکنیک های درمانی دستی معنی نداشته باشند یا باید به صورت جداگانه سازگار شوند.
درمان دستی در خدمت تحریک مفصل است و توسط درمانگر با استفاده از دسته های نزدیک به مفصل منفعلانه انجام می شود. مهره مفاصلاز دنده، و همچنین تمام مفاصل اندام می تواند بسیج شود. کاهش تحرک و همچنین التهابی که در اسپوندیلارتریت رخ می دهد می تواند ایجاد کند درد و تحرک عضلانی مرتبط و تحرک و بافت همبند چسبندگی ، که می تواند با درمان فیزیوتراپی کاهش یا آزاد شود. فاشیا تراپی ، درمان نقطه ماشه یا ماساژ تکنیک های موجود است استفاده از گرما (معمولاً برای التهاب حاد نیست) و سرماخوردگی امکان پذیر است و می تواند متناسب با شرایط فردی بیمار باشد.
خلاصه
در اسپوندیلارتریت ، التهاب مهره مفاصل به طور مکرر رخ می دهد. در طول مرحله التهابی ، برنامه های درمانی و درمانی فیزیوتراپی باید محدود به ملایم ، درداقدامات اعتماد. در فواصل بدون التهاب ، تمرکز بر حفظ تحرک است.
به ویژه صاف کردن ستون فقرات باید حفظ شود ، و برنامه ورزشی همچنین باید شامل اجزای حرکتی چرخشی و جانبی باشد. در صورت لزوم ، برای جلوگیری از تحریک مفاصل ، باید از ورزش های ترکیبی استرس زا خودداری کرد. این به ویژه در ستون فقرات گردنی اعمال می شود.
تمرینات باید با روش های تنفسی درمانی تکمیل شود ، زیرا کاهش تحرک قفسه سینه می تواند تأثیر بگذارد تنفس و عملکرد اندام های شکمی. در طی التهاب نباید گرما اعمال شود. سرما می تواند موجب تسکین شود. تکنیک های درمانی دستی نیز می توانند درمان را تکمیل کنند.
اگرچه اسپوندیلارتریت با استفاده از دارو و فیزیوتراپی قابل درمان است ، اما قابل درمان نیست. یک برنامه تمرینی مداوم و درمان می تواند به طور دائمی انجام شود.
