اشعه ایکس دندان ها

معرفی

اشعه ایکس (یا اشعه ایکس diagnostics) روشی برای رادیوگرافی از بدن و قابل مشاهده شدن ساختارهای زیر پوست است. تصاویر حاصل از این تشخیص دندان می تواند در ویژه ضبط شود اشعه ایکس فیلم ها یا به عنوان فیلم های دیجیتالی در رایانه و سپس ارزیابی می شوند. دوز تابش و همچنین نوع قرار گرفتن در معرض باید تقریباً برای هر قسمت از بدن تنظیم شود ، این بدان معنی است که قرار گرفتن در معرض تابش برای افراد مختلف متفاوت است اشعه ایکس تصاویر.

قرار گرفتن در معرض تابش اشعه X در دندانپزشکی به طور کلی و به ویژه در مقایسه با CT بسیار ناچیز است. به بخش مربوطه مراجعه کنید: قرار گرفتن در معرض اشعه با اشعه ایکس با CT در دندانپزشکی ، کمک بزرگی در تشخیص است. نقص پوسیدگی ، التهاب ، شکستگی استخوان و سایر ناهنجاری های فک استخوانی را می توان به طور دقیق نشان داد. روشهای استاندارد در دندانپزشکی شامل فیلمهای دندانی (که به آنها تصاویر تک دندان نیز گفته می شود) ، تصاویر بایت بال و اصطلاحاً ارتوپانتوموگرام (به اختصار OPG یا OPT) است.

توموگرافی پانورامیک یا OPG

از ارتوپنتوموگرام اغلب به عنوان توموگرافی پانوراما یاد می شود و یک تصویر کلی رادیوگرافی از قسمت فوقانی و فک پایین. همه دندانها ، تمام بخشهای فک ، هر دو از ناحیه گیجگاهی فکی مفاصل و سینوس های فک بالا مجاور در یک تصویر اشعه ایکس بزرگ نشان داده شده است. در ارتوپانتوموگرام ، از دستگاه اشعه ایکس برای دستیابی به تصویر استفاده می شود که در آن می توان یک کاست فیلم یا یک دوربین دیجیتال را وارد کرد.

در طی انتشار پرتودرمانی ، واحد تصویربرداری به صورت نیم دایره در اطراف بیمار حرکت می کند سر، بنابراین یک تصویر پانوراما از فک ایجاد می شود. این کار به روشی مشابه با عکس پانوراما گرفته شده با دوربین معمولی انجام می شود ، با این تفاوت که از اشعه ایکس برای قابل رویت شدن ساختارهای زیر پوست استفاده می شود. قرار گرفتن در معرض اشعه برای بیمار با این روش اشعه ایکس نسبتاً کم است.

رادیوگرافی بال بایت

از رادیوگرافی بال بایت به طور عمده برای یافتن استفاده می شود کرم خوردگی دندان و پوسیدگی هایی که از سطح دندان قابل تشخیص نیستند. آنها همچنین یک نمای کلی از وضعیت پریودنتیم را ارائه می دهند و به برنامه ریزی دوره درمان به اصطلاح پریودنتال کمک می کنند. حتی با وجود این نوع اشعه ایکس ، میزان تابش نسبتاً کم است. ارتوپنتوموگرام و همچنین تصاویر نیش بال ، نمای خوبی از وضعیت کلی فک را ارائه می دهند ، اما نسبتاً تار هستند و بنابراین لزوماً از نظر جزئیات دقیق نیستند.