اختلالات بینایی در کودکان

تعریف

شایع ترین اختلالات بینایی در کودکان هستند نزدیک بینی، دوربینی یا استرابیسم. نقص بینایی می تواند اکتسابی یا مادرزادی باشد. به منظور کشف اختلالات بینایی در مراحل اولیه و برای درمان آنها ، U9 یک عمل انجام می دهد تست چشم در سن پنج سالگی قبل از ورود به مدرسه.

در سایر معاینات U (معاینات پیشگیرانه کودک) ، استرابیسم (استرابیسم) در نظر گرفته می شود. در صورت تشخیص استرابیسم ، کودک به an چشم پزشک یا متخصص مغز و اعصاب برای بررسی علت و اصلاح آن. استرابیسم در صورت بسیار شدید در روزهای اول زندگی توسط متخصص اطفال قابل تشخیص است. بنابراین ، می توان به سرعت و به خوبی آن را درمان کرد.

علل

علل اختلالات بینایی در کودکان می تواند متفاوت باشد. به طور کلی می توان گفت که مادرزادی است نزدیک بینی و دوربینی توسط کره چشم ایجاد می شود که خیلی طولانی است یا خیلی کوتاه است. در نتیجه ، نور به شبکیه چشم نمی رسد و نمی توان تصویر را به شدت متمرکز کرد.

این نیز می تواند در طول زمان اتفاق بیفتد. دلایل دیگر می تواند سستی عضله مژگانی باشد ، که برای انطباق (جا دادن) لنز عمل می کند. با این حال ، این به ندرت اتفاق می افتد در کودکی، بلکه بیشتر در بزرگسالی است.

استرابیسم نتیجه عدم تعادل عضلات چشم است. چشم در مجموع شش عضله دارد که حرکات چشم را کنترل می کنند. اگر یک عضله غالب باشد ، می تواند منجر به استرابیسم شود.

استرابیسم همچنین می تواند توسط a ایجاد شود مغز نارسایی عصبی جمجمه خاص اعصاب عضلات چشم را کنترل کنید مشکل استرابیسم باید توسط چشم پزشک یا متخصص مغز و اعصاب درمان شود.

علائم مرتبط

علائم همراه با دوربینی می تواند باشد سردرد. به عنوان مثال ، هنگامی که کودکان دچار استرابیسم مشخص می شوند ، سردرد همچنین می تواند رخ دهد. بعلاوه ، ممکن است کودکان دیگر نتوانند در زندگی روزمره شرکت کنند زیرا ضعف بینایی ناشی از استرابیسم بیش از حد مشخص است. با یک استرابیسم برجسته می تواند منجر به آن شود سردرد. علاوه بر این ، ممکن است اتفاق بیفتد که کودکان دیگر نمی توانند در زندگی روزمره شرکت کنند زیرا اختلال بینایی ناشی از استرابیسم بیش از حد برجسته است.