شنبلیله چه تاثیری دارد؟
شنبلیله (Trigonella foenum-graecum) می تواند به صورت داخلی برای از دست دادن موقت اشتها و برای درمان حمایتی دیابت شیرین و سطح کمی کلسترول بالا استفاده شود.
شنبلیله از نظر خارجی برای درمان التهاب خفیف پوست، جوش (التهاب فولیکول مو)، زخم و اگزما مناسب است.
این کاربردهای داخلی و خارجی از نظر پزشکی شناخته شده است.
مواد لازم در شنبلیله
مواد موثره مفید شنبلیله در دانه ها یافت می شود. این ها حاوی 30 درصد موسیلاژ و همچنین پروتئین ها، روغن های چرب و ضروری، آهن، ساپونین ها و مواد تلخ هستند. آنها دارای اثرات قابض، ضد درد و متابولیک هستند.
شنبلیله چگونه استفاده می شود؟
چای و ضماد با شنبلیله
برای مصرف داخلی به صورت چای، 0.5 گرم دانه شنبلیله پودر شده را با حدود 150 میلی لیتر آب سرد به مدت دو ساعت بگذارید بماند. سپس این تزریق را از طریق فیلتر کاغذی فیلتر کنید. چنین فنجانی از چای شنبلیله را می توانید سه تا چهار بار در روز بنوشید. برای تحریک اشتها، نوشیدن چای نیم ساعت قبل از هر وعده غذایی توصیه می شود. دوز روزانه شش گرم داروی دارویی است.
درمان های خانگی مبتنی بر گیاهان دارویی محدودیت هایی دارد. اگر علائم شما برای مدت طولانی ادامه داشته باشد، با وجود درمان بهبود نیافته یا حتی بدتر شود، همیشه باید با پزشک مشورت کنید.
آماده مصرف با شنبلیله
همچنین داروهای آماده برای استفاده داخلی وجود دارد، به عنوان مثال کپسول شنبلیله (کپسول دانه شنبلیله). لطفاً برای دستورالعمل استفاده به داخل بسته بندی مراجعه کنید.
در صورت مصرف داخلی، آماده سازی دانه های شنبلیله ممکن است باعث ناراحتی خفیف دستگاه گوارش شود. با استفاده مکرر خارجی، واکنش های پوستی نامطلوب امکان پذیر است.
هنگام استفاده از شنبلیله باید به چه نکاتی توجه کنید
از آنجایی که هنوز هیچ مطالعه تایید شده ای در مورد ایمنی وجود ندارد، زنان باردار، مادران شیرده و همچنین کودکان و نوجوانان زیر 18 سال باید از مصرف شنبلیله خودداری کنند.
در سال 2011، مواردی از عفونت باکتریایی با عواقب تا حدی کشنده (EHEC) در آلمان و فرانسه مشاهده شد. علت احتمالاً دانه های شنبلیله وارداتی از مصر بوده که به باکتری های عامل بیماری (اشریشیا کلی) آلوده شده بودند.
نحوه تهیه شنبلیله و فرآورده های آن
حقایق جالب در مورد شنبلیله
با ریشه قوی، گیاه یکساله با بوی قوی در زمین لنگر انداخته است. از این قسمت یک شاخه به سمت بالا رشد می کند و اغلب شاخه های بیشتری روی زمین دراز می کشد. آنها دارای برگ های سه دندانه (شبدر) هستند. گلهای پروانه ای بنفش روشن (در پایه) تا زرد کم رنگ (در نوک) از ماه آوریل تا جولای از زیر بغل برگها جوانه می زنند. شکل مثلثی معمولی آنها منجر به نام جنس "Trigonella" (لاتین: trigonus = مثلثی، مثلثی) شد.
