نحوه عملکرد لورازپام
لورازپام دارویی از گروه بنزودیازپین ها است و به این ترتیب دارای اثرات تسکین دهنده اضطراب (ضد اضطراب)، آرام بخش (آرام بخش)، آرام بخش عضلانی (آرامش دهنده عضلات) و ضد تشنج (ضد تشنج) است.
مانند همه بنزودیازپین ها، لورازپام ویکر مستقیماً در محل اتصال بین سلول های عصبی در مغز است. در این به اصطلاح سیناپس ها، سلول های عصبی از طریق مواد پیام رسان (انتقال دهنده های عصبی) با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند.
لورازپام به زیر فرم محل اتصال گابا (گیرنده GABA-A) متصل می شود و احتمال باز شدن آن را در حضور گابا افزایش می دهد. به این ترتیب، اثر مهاری گابا افزایش می یابد.
جذب، تخریب و دفع
پس از مصرف، لورازپام به سرعت و تقریباً به طور کامل جذب خون می شود. این می تواند از سد خونی مغزی عبور کند و در نتیجه وارد سیستم عصبی مرکزی (CNS) - مغز و نخاع شود.
چه زمانی لورازپام استفاده می شود؟
ماده فعال لورازپام برای درمان کوتاه مدت حالت های اضطراب، تنش و بی قراری و اختلالات خواب مرتبط استفاده می شود. علاوه بر این، می توان از آن برای آرام کردن بیماران قبل از اقدامات تشخیصی یا جراحی استفاده کرد.
استفاده طولانی مدت از بنزودیازپین ها مانند لورازپام اغلب منجر به مشکلات وابستگی می شود. بنابراین فقط باید تا حد امکان برای یک دوره کوتاه (حداکثر دو تا چهار هفته) مصرف شود.
رایج ترین شکل دارویی لورازپام، قرص های خوراکی است. برای بیمارانی که در بلع مشکل دارند یا به سادگی از مصرف آن خودداری می کنند، قرص های ذوب یا محلول های تزریقی وجود دارد.
بسته به منطقه مصرف، دوز 0.5 تا 2.5 میلی گرم معمولاً در طول روز یا عصر داده می شود.
عوارض جانبی لورازپام چیست؟
عوارض جانبی لورازپام عمدتاً مستقیماً از اثر افسردگی مورد نظر ناشی می شود:
کودکان، افراد مسن و افراد مبتلا به بیماری های مغزی ممکن است به طور متناقضی به استفاده از آن واکنش نشان دهند، به عنوان مثال، با تحریک، بی قراری، اختلالات خواب، یا افزایش اضطراب.
هنگام مصرف لورازپام چه نکاتی را باید در نظر گرفت؟
موارد منع مصرف
لورازپام نباید در موارد زیر استفاده شود:
- وابستگی شناخته شده به بنزودیازپین
- میاستنی گراویس (ضعف عضلانی با واسطه خود ایمنی)
- اختلال عملکرد تنفسی
- حساسیت به لورازپام
تداخلات دارویی
همین امر در مورد مسکن‌ها، داروهای آلرژی (ضد حساسیت) و صرع (ضد صرع) و عواملی که بر قلب و فشار خون تأثیر می‌گذارند، مانند مسدودکننده‌های بتا نیز صدق می‌کند.
در طول درمان با لورازپام از نوشیدن الکل خودداری کنید زیرا ممکن است اثر افسردگی مرکزی را افزایش دهد.
محدودیت سنی
در طب اورژانس، به عنوان مثال در صورت بروز صرع (= تشنج صرعی که بیش از پنج دقیقه طول بکشد)، لورازپام به عنوان محلول تزریقی از سن یک ماهگی تایید می شود.
در سنین بالاتر، مدت اثر لورزپام طولانی می شود که معمولاً کاهش دوز را ضروری می کند.
بارداری و شیردهی
با این حال، اگر در ماه آخر بارداری مصرف شود، "سندرم نوزاد فلاپی" بیشتر احتمال دارد رخ دهد، زیرا ماده فعال می تواند بدون مانع از جفت عبور کند و بنابراین تأثیر خود را در کودک نیز اعمال می کند. بنابراین جایگزین‌های مناسب‌تر در بارداری، پرومتازین (برای اضطراب حاد)، آمی‌تریپتیلین (برای اختلالات خواب) و کوتیاپین (برای اختلالات روان‌پریشی) هستند.
نحوه تهیه دارو با لورازپام
لورازپام در آلمان، اتریش و سوئیس نیاز به نسخه دارد. علاوه بر این، حتی به عنوان یک ماده مخدر (مانند همه بنزودیازپین ها) ذکر شده است، به این معنی که تجویز ماده فعال به طور خاص به شدت تنظیم می شود.
در یک نسخه معمولی، لورازپام را تنها در صورتی می توان دریافت کرد که دوز واحد حداکثر 2.5 میلی گرم باشد و هیچ ماده فعال دیگری در آماده سازی موجود نباشد.
چه مدت لورازپام شناخته شده است؟
حقایق بیشتر در مورد لورازپام
لورازپام توسعه بیشتر دیازپام، بنزودیازپین دیگر است. در مقایسه با دیازپام، لورازپام مدت اثر و زمان ماندگاری در بدن بسیار کوتاه‌تر است، زیرا هیچ محصول فعالی (متابولیت‌های فعال) در طول متابولیسم آن تشکیل نمی‌شود.
