سوتالول: اثرات و عوارض جانبی

سوتالول چگونه کار می کند؟

سوتالول یک داروی ضد آریتمی کلاس III (= مسدود کننده کانال پتاسیم) است. این تحریک الکتریکی (پتانسیل عمل) در دهلیزها و بطن های قلب را با مهار خروج یون های پتاسیم از سلول های عضله قلب طولانی می کند.

سوتالول در نتیجه فاصله QT را طولانی می کند. این فاصله در ECG نشان دهنده کل مدت زمان تحریک بطن است

برانگیختگی قلب

قلب ما باید در فواصل منظم منقبض (انقباض) شود تا خون را به سیستم گردش خون پمپ کند - یعنی خون بدن و اندام های آن را تامین کند.

هر انقباض عضله قلب توسط تحریک الکتریکی سلول های عضله قلب ایجاد می شود. این تحریک در سلول های به اصطلاح ضربان ساز گره سینوسی شروع می شود:

انتقال بیشتر برانگیختگی از طریق بسته‌های به اصطلاح His، بسته‌های بطنی و رشته‌های پورکنژ در حفره‌های قلب (بطن) انجام می‌شود. از طریق این سیستم پیچیده، قلب در برابر توقف چندین بار ایمن می شود.

حدود 60 تا 80 تحریک در دقیقه از گره سینوسی ساطع می شود.

عوارض جانبی چه هستند؟

سوتالول (مانند سایر داروهای ضد آریتمی) همچنین می تواند باعث ایجاد آریتمی های بالقوه خطرناک قلبی (مانند تورساد د پوینت) شود. بنابراین، پزشکان معالج قبل از تجویز سوتالول، پروفایل سود-خطر را به صورت جداگانه برای هر بیمار ارزیابی می کنند.

برای عوارض جانبی نادرتر، به برگه بسته داروی سوتالول خود مراجعه کنید. اگر مشکوک به عوارض جانبی ناخواسته هستید با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.

سوتالول چقدر خطرناک است؟

خطر آریتمی های قلبی ناشی از دارو (به عنوان مثال، تورساد د پوینت) برای مدت طولانی دست کم گرفته می شد. با این حال، در این بین، داروهای ضد آریتمی به دلیل این خطر، دارای موارد منع مصرف و محدودیت های متعددی برای استفاده هستند.

اگر درمان با داروهای ضد آریتمی ضروری باشد، پزشک معالج بیماران را از نزدیک تحت نظر دارد.

سوتالول چه زمانی استفاده می شود؟

نحوه مصرف سوتالول

سوتالول به صورت قرص حاوی 80 یا 160 میلی گرم ماده فعال موجود است. قرص ها را قبل از غذا نجویده و همراه با مایعات فراوان (مثلاً یک لیوان آب) مصرف کنید.

درمان معمولاً در بزرگسالان با 80 میلی گرم سوتالول دو بار در روز شروع می شود. اگر این دوز به اندازه کافی مؤثر نباشد، می توان آن را در اولین زمان پس از دو تا سه روز افزایش داد - به 80 میلی گرم سه بار در روز تا 160 میلی گرم دو بار در روز.

در طول تنظیم دوز، عملکرد قلبی بیماران به دقت کنترل می شود. معاینات منظم نیز در طول دوره درمان ضروری است.

چه زمانی سوتالول نباید مصرف شود؟

سوتالول به طور کلی نباید در موارد زیر استفاده شود:

اگر به ماده موثره یا هر یک از ترکیبات دیگر دارو حساسیت یا آلرژی دارید.
پس از حمله قلبی حاد
شوک
در زمینه بیهوشی، که به نفع کاهش برون ده قلبی است
اختلال در "پیس میکر" قلب (سندرم گره سینوسی یا سندرم سینوس بیمار)
اختلال در درجه متوسط و بالا در انتقال تحریک بین دهلیزها و بطن ها (بلوک AV درجه دوم یا سوم)
آریتمی قلبی همراه با کندی ضربان قلب (برادی کاردی)
طولانی شدن زمان QT از قبل موجود
نارسایی کلیه (زیرا سوتالول از طریق کلیه ها دفع می شود)
فشار خون پایین (افت فشار خون)
اختلالات گردش خون محیطی در مراحل پایانی (مانند بازوها، پاها)
بیماری های تنفسی با تنگ شدن راه های هوایی (بیماری های انسدادی تنفسی) مانند COPD و آسم برونش
PH پایین خون ناشی از متابولیسم (اسیدوز متابولیک)
فئوکروموسیتوم درمان نشده (تومور نادر قشر آدرنال)
کودکان و نوجوانان زیر 18 سال (فقدان تجربه)

این تداخلات دارویی ممکن است با سوتالول رخ دهد

استفاده همزمان از سایر عواملی که گیرنده های بتا را نیز مسدود می کنند، باعث کاهش فشار خون و کند شدن ضربان قلب (برادی کاردی) می شود.

سوتالول مانند سایر داروهای ضد آریتمی و مخدرها می تواند نیروی پمپاژ قلب را کاهش دهد. این به اصطلاح اثر اینوتروپیک منفی ممکن است در صورت استفاده ترکیبی از این عوامل افزایش یابد.

سایر داروهای ضد آریتمی (مانند فلکائینید، اجمالین، آمیودارون، دروندارون)
داروهای ضد افسردگی (SSRI ها، داروهای سه حلقه ای و چهار حلقه ای مانند فلوکستین، (es-) سیتالوپرام، سرترالین، آمی تریپتیلین، ایمی پرامین، ماپروتیلین)
آنتی بیوتیک ها (مانند سیپروفلوکساسین، موکسفلوکساسین، اریتروماسین، کلاریترومایسین و آزیترومایسین)
داروهای ضد مالاریا (مانند کلروکین و هالوفانترین)
عوامل ضد آلرژی (آنتی هیستامین ها) مانند فاموتیدین، پرومتازین و دیفن هیدرامین
داروهای ضد تهوع (مانند دومپریدون و اندانسترون)
دونپزیل (عامل زوال عقل)
متادون (جایگزین وابستگی به مواد افیونی)
هیدروکسی زین (ضد اضطراب)
فلوکونازول (ضد قارچ)

اثر سوتالول بر ضربان قلب (کاهش) و هدایت (کاهش) ممکن است در صورت استفاده همزمان از هر یک از عوامل زیر افزایش یابد:

کلونیدین، رزرپین، یا آلفا متیل دوپا (مواد برای فشار خون بالا و سایر شرایط)
گوانفاسین (عامل ADHD)
گلیکوزیدهای قلبی (عوامل نارسایی قلبی)

برعکس، فشار خون نیز می تواند به شدت کاهش یابد، زمانی که برخی داروها به طور همزمان مصرف شوند. این داروها عبارتند از:

داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (مانند آمی تریپتیلین)
باربیتورات ها (داروهایی با اثرات آرام بخش، مخدر و خواب آور، مانند داروهای ضد صرع مانند فنوباربیتال)
فنوتیازین ها (داروهای روانپریشی)
داروهای بیهوشی (مواد مخدر)
داروهای فشار خون
عوامل کم‌آبی (ادرارآور)
گشادکننده عروق (مانند گلیسرول تری نیترات)

کمبود منیزیم خطر آریتمی با سوتالول را افزایش می دهد. مهارکننده های پمپ پروتون (داروهای سوزش سر دل) مانند امپرازول، لانزوپرازول، پانتوپرازول و رابپرازول مشکوک به افزایش کمبود منیزیم هستند.

با دیورتیک های دفع کننده پتاسیم مانند فوروزماید و هیدروکلروتیازید، خطر بروز آریتمی های قلبی ناشی از کمبود پتاسیم در طول درمان با سوتالول وجود دارد.

سوتالول اثر برخی از داروهای شل کننده عضلانی - مسدود کننده های عصبی عضلانی مشتق شده از توبوکورارین را افزایش می دهد. چنین داروهایی در درجه اول در پزشکی مراقبت های ویژه استفاده می شود.

مصرف همزمان سوتالول و داروهای دیابت (انسولین، داروهای ضد دیابت خوراکی) می تواند باعث کاهش قند خون و پنهان کردن علائم آن شود. این خطر به ویژه در هنگام فعالیت فیزیکی همزمان وجود دارد.

سوتالول در دوران بارداری و شیردهی

تا به امروز، تجربه کافی در مورد استفاده از سوتالول در دوران بارداری و شیردهی وجود ندارد. تصمیم در مورد استفاده از سوتالول توسط پزشکان همراه با بیماران خود اتخاذ می شود.

از آنجایی که سوتالول به خوبی از جفت عبور می کند، برای درمان آریتمی های همراه با ضربان قلب تسریع شده (تاکی کاردی) در نوزاد متولد نشده نیز مناسب است.