کلمه "پارازیس" به یک مشکل روانشناختی اشاره دارد که به سختی کسی جرات آن را دارد صحبت در باره. پارورز به معنای عدم توانایی ادرار در توالت های عمومی در حضور احتمالی افراد دیگر است. در انگلیسی اصطلاح خجالتی مثانه سندرم برای این ایجاد شده است. تخمین زده شده تعداد مبتلایان به پاروزیس در آلمان 1 میلیون نفر است.
پارورز: هراسی اجتماعی به عنوان یک نتیجه.
انزجار از توالت های عمومی نیست که باعث شده توماس ام (نام تغییر یافته) به مدت هشت سال از توالت های عمومی استفاده نکند: شنیدن یا دیده شدن توسط دیگر افراد در "حلقه" برای او بسیار ناخوشایند و شرم آور است.
یکی دیگر از مبتلایان به پارازیت آن را اینگونه توصیف می کند: «اصولاً من می توانم در توالت های عمومی نیز ادرار کنم ، اما فقط وقتی تنها هستم. در سینما فقط در لحظات مهیج به توالت می روم زیرا امیدوارم تنها باشم. اگر بدشانس باشم ، ده دقیقه آنجا می نشینم تا همه بیرون باشند. " او این مطلب را به طور ناشناس در انجمن پارارزیس اینترنتی انجمن پاروسیس اروپا می نویسد - از اینكه خودش به پزشك مراجعه كند خجالت می كشد.
بنابراین افرادی مانند توماس استاد اجتناب هستند: آنها از دستشویی رفتن خودداری می کنند زیرا تنها مکان برای رفتن به خانه خانه است ، از نوشیدن غذا اجتناب می کنند ، بهانه هایی برای بیرون رفتن با دوستان یا حتی مسافرت پیدا می کنند. دکتر فیلیپ هملشتاین ، روان درمانگر از دانشگاه دوسلدورف می گوید: "آنها از توالت های عمومی اجتناب می کنند و از فعالیت های اجتماعی خودداری می کنند زیرا نمی توانند ادرار در کجا و تحت چه شرایطی را ارزیابی کنند."
برنامه روزمره حرفه ای تا حدودی با تعیین فرصتی برای ادرار كردن بدون مزاحمت و بدون مشاهده تعیین می شود. روابط و مشارکت های بین فردی با لغو فعالیت های مشترک خارج از چهار دیواری خود ، آسیب می بیند. این امر به ویژه هنگامی نمایان می شود که در خودباوری و افسردگی به مخلوط اضافه می شوند. بنابراین پارورز به عنوان یک امر اجتماعی در نظر گرفته می شود اختلال اضطراب.
پارورز: دفع ادرار غیرممکن است
پارورز تقریباً همیشه در دوران بلوغ ایجاد می شود. ممکن است با یک اظهار نظر احمقانه یا یک تجربه بد ، مانند زمانی که کودکان را در دستشویی تهدید می کنند ، ایجاد شود. چنین رویداد کلیدی آغاز یک واکنش بیولوژیکی بسیار قدیمی است: سیگنال "خطر" "همدل را فعال می کند سیستم عصبی"،" سیستم جنگ جنگی "، که به زمانی برمی گردد که انسان شکارچی و جمع کننده انواع شیطنت های طبیعت بود.
در صورت خطر ، آدرنالین به طور فزاینده ای آزاد می شود ، عضلات تأمین می شوند خون - و دفع ادرار غیر ممکن می شود. این به این دلیل است که عضلات حلقه ای کنترل می کنند مثانه تخلیه نیز متشنج است. اگر خطری وجود نداشته باشد ، "پاراسمپاتیک سیستم عصبی”فعال شده است - عضلات حلقه شل شده اند و فقط در یک موقعیت آرام می توانید ادرار کنید. بنابراین همچنین منطقی نیست که بخواهید زیر "فشار"و" فشار دادن ، زیرا عضله حتی بیشتر تنش می کند.
پارورز: ترس از انتظار عالی است
مبتلایان به پارورسیس از ترس انتظار رنج می برند ، زیرا آنها آموخته اند که نمی توانند ادرار کنند ، به عنوان مثال ، در حضور افراد دیگر. یکی از مبتلایان گزارش می دهد ، "توالت های عمومی ، فروشگاه های بزرگ ، ایستگاه های قطار ، فرودگاه ها ، بارها ، دیسکوها مشکل بزرگ است. درست در جایی که سر و صدا است و افراد زیادی در اطراف آن هستند. یافتن توالت خالی به هیچ وجه کمک نمی کند ، زیرا به خصوص وقتی اتفاقات زیادی نمی افتد ، احتمال تعجب توسط یک مهمان حتی بیشتر می شود. "
بنابراین در اضطراب انتظار ، "سیستم مبارزه با پرواز" دوباره فعال است. اما این همه ماجرا نیست. با گذشت زمان ، تجربه های بد رهبری کسانی که تحت تأثیر قرار گرفته اند و خود را "غیر طبیعی" می دانند یا کاملاً خود را به عنوان شکست ارزش می دهند. آنها احساس حقارت و افسردگی می کنند. وقتی زمان آن فرا می رسد ، پارملز همانطور که هملشتاین می گوید "در ذهن" ایجاد می شود.
