تشکیل می دهد
علت از دست دادن شنوایی را می توان در مکان های مختلف گوش پیچیده مشاهده کرد. یک تقسیم خشن به رسانا و حسگر عصبی از دست دادن شنوایی می تواند نشانه ای از محل آسیب باشد.
- هدایت کننده از دست دادن شنوایی (کاهش شنوایی رسانا) کاهش شنوایی رسانایی به دلیل اختلال در انتقال صدا در قسمت بیرونی یا گوش میانی.
در بسیاری از موارد علت به سرعت پیدا می شود و می توان آن را نسبتاً خوب درمان کرد. یک مثال حذف موم گوش (cerumen) توسط پزشک گوش و حلق و بینی.
- کم شنوایی حسی-عصبی (کم شنوایی حسی-عصبی ، کم شنوایی حسی-عصبی) در این حالت ، آسیب در ناحیه گوش داخلی، یعنی حلزون گوش یا مستقیماً روی عصب شنوایی (عصب vestibulocochlear). مجاری عصبی منتهی به مغز همچنین می تواند آسیب دیده و باعث اختلال احساس صدا شود. در صورت بروز علت می توان یک درمان را انجام داد گوش داخلی. با این حال ، پیش آگهی اختلال احساس صدا به طور کلی بدتر است.
- گوش بیرونی
- لاله گوش
- عضوی از تعادل
- عصب شنوایی (عصب صوتی)
- لوله
- فرآیند ماستوئید (ماستوئید)
کم شنوایی حاد یا مزمن
عامل تعیین کننده در درمان کاهش شنوایی این است که آیا ناگهانی (حاد) است یا برای مدت طولانی وجود دارد (مزمن). ضروری است که متخصص گوش ، بینی و داروی گلو از این امر برای تشخیص صحیح مطلع می شود. کاهش ناشنوایی شنوایی یا ناشنوایی موارد اضطراری است و نیاز به معاینه فوری توسط پزشک گوش و حلق و بینی دارد.
