مدت زمان میتوز
میتوز به طور متوسط حدود یک ساعت طول می کشد ، بنابراین می توان در مورد تقسیم سریع سلول صحبت کرد. در مقایسه با اینترفاز ، میتوز زمان نسبتاً کمی طول می کشد. علاوه بر این ، این اینترفاز بسته به نوع سلول می تواند از چندین ساعت تا چندین ماه یا حتی سالها ادامه داشته باشد.
G1 - و فاز G0 در فاز به ویژه مسئول این امر هستند. در مرحله G1 متنوع است پروتئین ها و اندامکهای سلول تولید می شوند و در مرحله G0 سلول به یک نوع حالت خاموش می رود. بسیاری از سلول ها از سال ها تا دهه ها در مرحله G0 باقی می مانند.
میزان میتوز چقدر است؟
از میزان میتوز برای توصیف میزان تقسیم سلول استفاده می شود. این اجازه می دهد تا در مورد میزان تکثیر بافت های خاص نتیجه گیری شود. میزان میتوز با استفاده از میکروسکوپ تعیین می شود.
برای تعداد مشخصی از سلول ها ، به عنوان مثال 1,000 سلول ، مشخص می شود که چه تعداد از آنها در مرحله میتوز هستند. میزان میتوز به صورت یک درصد داده می شود و بنابراین یک مقدار نسبی است. بافتی که به خصوص اغلب تجدید می شود ، در نتیجه میزان میتوز بالا است.
این موارد شامل موارد زیر است مغز استخوان، پوست (اپیدرم) و غشای مخاطی روده کوچک. مغز استخوان مسئولیت دارد خون تشکیل شده و به طور مداوم سلولهای خونی جدید تولید می کند. پوست و غشای مخاطی دستگاه گوارش نیز به طور مرتب تجدید می شوند ، به طوری که میزان بالای میتوز نیز در اینجا یافت می شود.
با این حال ، میزان بالای میتوز می تواند نشانه ای از تومورهای بدخیم باشد که به سرعت رشد می کنند. این سلولهای تحلیل رفته از نقاط کنترل در فاز و میتوز فرار می کنند و می توانند بدون مانع رشد کنند. افزایش میتوز همچنین می تواند به عنوان یک روش درمانی مورد استفاده قرار گیرد ، زیرا تومورهای رشد سریع به ویژه به مهارکننده های میتوز حساس هستند و با شانس بیشتری برای بهبودی قابل درمان هستند.
مهار کننده های میتوز چیست؟
مهار کننده های میتوز موادی هستند که روند میتوز را مهار می کنند. بنابراین مهار کننده های میتوز از روند تقسیم هسته ای جلوگیری می کنند و در نتیجه تکثیر سلول را متوقف می کنند. از این سموم به عنوان عوامل سیتواستاتیک در درمان تومورها استفاده می شود.
به ویژه لنفوم ها و سرطان خون به خوبی به این شکل پاسخ می دهند شیمی درمانی. مکانیسم مهارکننده های میتوز از اتصال به توبولین تشکیل شده است ، که برای ساختن دستگاه اسپیندل مورد نیاز است. توبولین پروتئینی است که میکروتوبول های دستگاه اسپیندل از آن تشکیل شده است. اگر این پروتئین به دلیل اتصال یک مهار کننده میتوز در دسترس نباشد ، هیچ دستگاه دوکی ساخته نمی شود و نه تقسیم هسته ای سلول رخ می دهد با این حال ، مهار کننده های میتوز مانند آلکالوئیدهای وینکا یا تاکسان ها می توانند عوارض جانبی خطرناکی داشته باشند ، که می تواند به آسیب برساند سیستم عصبی به طور خاص است.
تمام مقالات این مجموعه:
