پرگابالین چگونه کار می کند
پرگابالین به گروه داروهای ضد صرع تعلق دارد و کانال های کلسیم وابسته به ولتاژ در سیستم عصبی مرکزی و محیطی را مسدود می کند. این به طور خاص به زیر واحدهای خاصی از این کانال های کلسیم متصل می شود و از این طریق از انتشار انتقال دهنده های عصبی به واسطه کلسیم جلوگیری می کند.
این زیر واحدها عمدتاً در مخچه، قشر، هیپوکامپ و شاخ خلفی نخاع یافت می شوند. پرگابالین تضمین می کند که کلسیم کمتری وارد سلول ها می شود و در نتیجه فعالیت آنها را کاهش می دهد. در نتیجه، آنها مواد پیام رسان کمتری مانند گلوتامات (ماده پیام رسان که سلول های عصبی را تحریک می کند)، نورآدرنالین (ماده پیام رسان استرس) و ماده P (ماده پیام رسان برای انتقال درد) آزاد می کنند.
در مورد تشنج‌های صرع و اختلالات اضطرابی، این اغلب می‌تواند منجر به تشنج کمتر یا بدون تشنج یا کاهش اضطراب شود. پرگابالین همچنین اغلب می‌تواند تأثیر مثبتی بر درد عصبی در حین و بعد از زونا (عفونت هرپس زوستر)، فیبرومیالژیا (درد فیبر عضلانی)، دیابت (پلی نوروپاتی دیابتی) یا پس از آسیب‌های نخاعی داشته باشد.
جذب، تجزیه و دفع پره گابالین
پرگابالین چه زمانی استفاده می شود؟
ماده فعال پرگابالین تایید شده است:
- برای درمان دردهای عصبی مرکزی و محیطی
- برای درمان اختلال اضطراب فراگیر (اضطراب مداوم که به موقعیت یا موضوع خاصی مربوط نمی شود)
- به عنوان درمان کمکی برای تشنج کانونی صرع با یا بدون تعمیم ثانویه
در برخی کشورها، پره گابالین برای درمان فیبرومیالژیا تایید شده است. در خارج از مناطق مورد تایید، پرگابالین همچنین گاهی اوقات برای کاهش علائم ترک در معتادان به مواد افیونی و برای درمان علائم سندرم پای بیقرار استفاده می شود.
معمولاً به صورت طولانی مدت استفاده می شود، اما ضرورت آن باید مرتباً بررسی شود.
نحوه استفاده پرگابالین
پرگابالین معمولاً به شکل کپسول مصرف می شود. یک محلول خوراکی نیز برای بیمارانی که نمی توانند کپسول ها را قورت دهند یا با لوله تغذیه می شوند در دسترس است. بسته به نوع و شدت بیماری، روزانه بین 150 تا 600 میلی گرم پره گابالین به دو تا سه دوز منفرد تقسیم می شود.
مصرف پره گابالین را به سادگی قطع نکنید. این می تواند باعث علائم شدید ترک شود.
عوارض پرگابالین چیست؟
شایع ترین عوارض جانبی در طول درمان با پره گابالین خواب آلودگی، سرگیجه و سردرد در بیش از ده درصد بیماران است.
سایر عوارض جانبی پره گابالین در یک ده تا صد نفری که تحت درمان قرار گرفته اند عبارتند از التهاب نازوفارنکس، افزایش اشتها، افزایش وزن، افزایش خلق و خو، گیجی، سرگیجه، تحریک پذیری، بی خوابی، کاهش میل جنسی، ناتوانی جنسی، اختلالات هماهنگی و حرکتی، اختلالات حافظه، حسی. اختلالات، تاری دید، استفراغ، حالت تهوع، اختلالات گوارشی، گرفتگی عضلات، درد عضلات و مفاصل.
پرگابالین می تواند توانایی رانندگی و واکنش را مختل کند.
هنگام مصرف پرگابالین چه نکاتی را باید در نظر داشته باشم؟
از آنجایی که پره گابالین تا حد زیادی در بدن متابولیزه نمی شود، تنها چند تداخل با داروهای اضافی مصرف شده وجود دارد.
در بیماران مسن و بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیه ممکن است نیاز به کاهش دوز باشد. علاوه بر این، پره گابالین خطر زمین خوردن را در بیماران مسن افزایش می دهد. افزایش وزن ناشی از پره گابالین ممکن است تنظیم دوز داروهای کاهنده قند خون را در افراد مبتلا به دیابت ضروری کند.
بارداری و تغذیه با شیر مادر
پرگابالین نباید توسط زنان باردار یا شیرده مصرف شود، زیرا آزمایشات حیوانی اثرات مخرب میوه را نشان داده و ماده فعال آن در شیر مادر شناسایی شده است. در صورت امکان، جایگزین های مناسب تری مانند آمی تریپتیلین (درد نوروپاتیک) یا لاموتریژین و لوتیراستام (تشنج کانونی) باید استفاده شود.
ایمنی استفاده در کودکان و نوجوانان نیز ثابت نشده است، به همین دلیل است که ماده موثره فقط باید توسط بزرگسالان مصرف شود.
نحوه دریافت دارو با پرگابالین
در آلمان، اتریش و سوئیس، ماده فعال پره گابالین تنها با نسخه در هر دوز و شکل دارویی موجود است و فقط با تجویز پزشک از داروخانه ها قابل تهیه است.
