فلج عصب صورت مرکزی
- عضلات پیشانی متحرک را حفظ کنید (اخم ممکن است) و پلک بسته.
- عملکرد دست نخورده و درگیری قسمت های میانی و همچنین پایین ضایعه صورت face مرکزی (فوق هسته ای).
- فلج عضلات دهان و گونه ها
تذکر مهم.
- هسته های حرکتی صورت نه تنها از ناحیه پیش مرکز (لوب پیشانی) ، بلکه از دیسانفالون (دیانسفالون) نیز سرچشمه می گیرند. آنها عمدتا در هنگام تحریکات عاطفی مشترک می شوند. این امر منجر به این واقعیت می شود که می توان بین فعالیت حرکتی داوطلبانه و فعالیت حرکتی احساسی ، جدایی ایجاد کرد. بنابراین ، از نظر عصبی ممکن است نقص حرکتی کانونی با محدودیت وجود داشته باشد دهان شاخه (= مرکزی پارسی صورت) ، که با این وجود ، در هنگام خنده های خودجوش برای ناظر "ناپدید می شود".
فلج عصب صورت محیطی
اگر عصب صورت از لحاظ محیطی فلج شود ، تمام عضلات تقلید یک طرفه (در طرف آسیب دیده) از کار می افتند و علائم معمولی رخ می دهد (بسته به محل آسیب عصب):
- اخم کردن امکان پذیر نیست پیشانی صاف و بدون چین و چروک یا بدون چین و چروک به نظر می رسد.
- عدم تقارن شیارهای پیشانی
- فعال دهان حرکات غیرممکن است: گوشه های دهان افتاده ، شکاف دهانی را می توان فقط ضعیف و نه کاملاً بسته کرد.
- نشت مایعات هنگام نوشیدن می تواند اولین علامت باشد!
- اختلالات مفصلی - انحراف در تلفظ اصوات یا ترکیبات صوتی به دلیل مشکلات حرکتی گفتار.
- عدم توانایی در خندیدن یا لبخند زدن (صورت تحریف می شود).
- لاگوفتالموس - بسته نشدن کامل پلک ها (پدیده بل).
- کاهش ترشح پارگی و بزاقی - آسیب به عصب پتروس و وتر تمپانی (عصب پتروال ماژور).
- هایپراكوزیس (افزایش شنوایی به مفهوم شنوایی ریز پاتولوژیك) - به دلیل نارسایی عصب استاپدیوس (عصب دهی عضله استاپدیوس).
- طعم اختلالات در دو سوم قدامی زبان (به دلیل آسیب دیدن وتر تمپانی).
- Retroauricular (واقع در پشت گوش) درد.
- احساس غیر طبیعی گونه متساوی الاضلاع
فلج طی چند ساعت اتفاق می افتد و معمولاً یک طرفه است (monoplegia facis). فرم دو طرفه نیز ممکن است (diplegia facisis).
