شواهد بالینی مرکز گفتار حرکتی
به ضایعات موجود در ناحیه مرکز گفتار حرکتی ، آفازی بروکا گفته می شود. آفازی به همان معنی بی زبانی است. آفازی Broca منجر به علائم مشخصه ای می شود که تشخیص آن را از آفازی ورنیک امکان پذیر می کند (به زیر مراجعه کنید).
بنابراین ، گرچه افراد مبتلا هنوز می توانند آنچه را که گفته می شود و می خوانند درک کنند ، اما آنها فقط با دشواری قابل توجهی می توانند صحبت کنند. بسته به میزان آسیب ، بیمار دیگر نمی تواند کلمات منفرد تشکیل دهد یا تولید گفتار کاملاً وجود ندارد. علائم معمول آفازی بروکا عبارتند از: تولید گفتار به طور قابل توجهی کند می شود ، فشار می یابد و بیان اغلب نامشخص است.
لازم به ذکر است که آفازی بروکا به دلیل فلج عضلات ضروری برای تولید گفتار ایجاد نمی شود. اغتشاشاتی که افراد مبتلا هنگام صحبت از خود نشان می دهند هنگام نوشتن به شکلی مشابه وجود دارد.
- شکل گیری کلمات جدید و غیر حسی (نوشناسی)
- صحبت کوتاه ، جملات متلاشی (سبک تلگرام)
- عدم وجود تقریباً کامل نحو دستوری (agrammatism).
آناتومی مرکز زبان حسی
منطقه ورنیکه نقش بسیار زیادی در درک زبان دارد. این بدان معنی است که نه تنها در ارتباطات بین فردی بلکه در فرایندهای فکری یک فرد نیز نقش دارد ، زیرا این موارد نیز تا حد زیادی از طریق فرمول های زبانی انجام می شود.
شواهد بالینی مرکز زبان حسی
به ضایعه ای در ناحیه ورنیکه مبتلا به اختلال گفتاری ، آفازی حسی یا ورنیکه گفته می شود. در این حالت درک گفتار به وضوح آشفته است. بر خلاف بیماران مبتلا به آفازی بروکا ، بیماران اغلب روان و زیاد صحبت می کنند (لوگوره) و با ملودی جمله طبیعی اما اغلب با کلمات نامفهوم.
ساختار جمله و دستور زبان نیز معمولاً دیگر معنایی ندارند. آنها از فازهای معنایی و واجی استفاده می کنند. پارافازی های معنایی سردرگمی کلمات را از گروه مشابهی از معانی توصیف می کنند ، به عنوان مثال میز به جای صندلی.
پارافازی های واج شناختی نوشناسی هستند که اجازه می دهند معنی اصلی کلمه را حدس بزنند (به عنوان مثال پیاز به جای گل) ، اما در برخی موارد اجازه نمی دهد کلمه اصلی مشخص شود. در مقابل آفازی بروکا ، بیماران مبتلا به آفازی ورنیکه معمولاً متوجه نمی شوند که در زبان آنها مشکلی پیش آمده است ، بنابراین آنها نمی فهمند که چرا همتای آنها واکنش کافی نشان نمی دهد. از طرف دیگر ، ضایعه قشر شنوایی ثانویه در نیمکره غیر مسلط منجر به اختلال در درک گفتار نمی شود ، زیرا مرکز گفتار ورنیکه فقط در یک طرف ، در نیمکره غالب آن است مغز.
یک اختلال در نیمکره غیر غالب ، از جمله موارد دیگر ، منجر به از دست دادن درک و شناخت موسیقی می شود. آسیب به gyrus angularis که قشر شنوایی ثانویه را با قشر بینایی متصل می کند ، معمولاً باعث ایجاد اختلال در مرکز گفتار می شود. بنابراین مرکز گفتاری یک شبکه پیچیده است که دو اندام اصلی آن در لوب های پیشانی و گیجگاهی است و به مناطق دیگر مغز از طریق رشته های عصبی متعدد. مطمئناً ، امروزه منشا of زبان هنوز با تمام پیچیدگی های آن درک نشده است.
