زنان بیشتر از مردان تحت تأثیر سینستزی قرار می گیرند - تخمین ها فقط از یک افزایش جزئی تا بروز 7 برابر متفاوت است. افراد مبتلا گزارش می دهند که "همیشه" با جفت شدن حس خود "تا آنجا که آنها به یاد می آورند" زندگی کرده اند. در همین حال نشانه هایی وجود دارد که نوزادان تازه متولد شده اصولاً چنین توانایی دارند ، اما در بیشتر افراد این موارد اضافی است سیناپس آتروفی بعد از چند ماه اینکه چرا این اتفاق در سینستت ها رخ نمی دهد هنوز مشخص نیست. با این حال ، از آنجا که به طور مکرر در خانواده ها اتفاق می افتد ، می توان آنرا از نظر ژنتیکی تعیین کرد و در نتیجه ارثی بود. جالب است که برخی از خصوصیات بیشتر در سینست ها بیشتر از سایر ویژگی ها اتفاق می افتد. این موارد شامل استعداد و خلاقیت ، اما همچنین حساسیت به صدا و اختلالات توجه است. شاید بتوان این را به عنوان پیامدهای مثبت و منفی افزایش درک محرک تصور کرد. روابط دقیق هنوز روشن نشده است.
سینستزی را نمی توان آموخت
حتی گاهی اوقات افراد بدون سینستزی نیز دچار این مشکل می شوند حافظه تجاربی که در آن برخی از حواس تا حدی با هم تعامل دارند. بنابراین ، هنگام گوش دادن به یک موسیقی خاص ، دقیقاً آرزوئی که 20 سال قبل هنگام رقصیدن با این آهنگ با معشوق داشت ، احساس می شود یا بوی پای سیب مادربزرگ که دقیقاً به این آهنگ معروف زمزمه می کرد را بو می کند پخت. اما چنین ارتباطات حسی آگاهانه هیچ ارتباطی با بینایی رنگی معمول و ذاتی ندارند. در غیر سینستت ها ، محرک های حسی به موقعیت های خاصی اختصاص داده می شوند و بنابراین در محل ذخیره می شوند مغز. بنابراین ، هنگام یادآوری ، آنها از حافظه با یکدیگر. با این حال ، بیهوشی واقعی به صورت غیرارادی ، خود به خودی و بدون آنکه فرد مبتلا بتواند آن را پیش بینی کند یا از هوش خود را فیلتر کند ، رخ می دهد.
فناوری پزشکی نشان می دهد چه خبر است
سینستزی هیچ ارتباطی با آن ندارد توهم؛ با هوشیاری غیرپوشیده رخ می دهد. پزشکی مدرن توانسته است ثابت کند که به عنوان مثال دید رنگی تصور افراد مبتلا نیست. EEG و به ویژه عملکردی
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی می تواند فعالیت فرد را نشان دهد مغز مناطق در زمان واقعی است. به این ترتیب ، دانشمندان توانسته اند نشان دهند که در سینستت ها ، یک محرک حسی منفرد - در بیشتر موارد صدا - نه تنها مرکز شنوایی ، بلکه مرکز بینایی را همزمان فعال می کند. بنابراین ، تجربه های رنگی "واقعی" هستند حتی اگر فرد مبتلا تنها کسی باشد که می تواند آنها را ببیند.
