گوش انسان: ساختار و عملکرد

گوش چیست؟

گوش انسان عضوی است که دو عملکرد را ترکیب می کند: حس شنوایی و حس تعادل.

آناتومی گوش

گوش به سه ناحیه تشریحی تقسیم می شود:

گوش خارجی.

این شامل پینا (گودی گوش)، مجرای شنوایی خارجی (meatus acusticus externus) و پرده گوش (ممبران تمپانی) است.

دهانه گوش

در مقاله Auricle می توانید در مورد آن بیشتر بدانید.

مجرای شنوایی خارجی (meatus acusticus externus) در ابتدا از یک بخش غضروفی تشکیل شده است که سپس به یک بخش استخوانی تبدیل می شود. طول کلی آن حدود سه تا سه و نیم سانتی متر، عرض آن نیم سانتی متر و کمی خمیده است. پوست مجرای گوش حاوی فولیکول های مو، غدد چربی و غدد عرق است. دومی جرم گوش (سرومن) ترشح می کند. این ترشح چسبناک و زرد رنگ مجرای گوش را تمیز می کند و از نفوذ آب، گرد و غبار و کثیفی جلوگیری می کند.

پرده گوش (membrana tympani) غشایی است که مجرای گوش را از گوش میانی جدا می کند. ضخامت آن حدود 0.1 میلی متر و قطر آن XNUMX تا XNUMX میلی متر است. غشای تمپان سفید مایل به خاکستری، معمولا شفاف و تحت کشش است. کاملاً مسطح نیست زیرا اولین استخوانچه، مالئوس در کنار گوش میانی، به مرکز پرده پرده گوش ذوب شده و به آن شکل می دهد.

گوش میانی

استخوانچه ها

شما می توانید هر آنچه را که باید در مورد سه استخوان ریز و متحرک که برای انتقال صدا مهم هستند (چکش، سندان و رکاب) بدانید در مقاله استخوانچه ها.

لوله استاش

از گوش میانی یک اتصال به حلق به نام شیپور استاش (Tuba auditiva) وجود دارد. در مقاله شیپور استاش می توانید در مورد آن بیشتر بخوانید.

گوش داخلی (لابیرنت)

این جایی است که اندام واقعی شنوایی (ارگان کورتی) و اندام تعادل قرار دارند. می توانید هر آنچه در مورد اندام شنوایی مهم است را در مقاله گوش داخلی بخوانید.

اندام تعادل

شما می توانید هر چیزی که در مورد نحوه عملکرد حس تعادل و نحوه بروز سرگیجه مهم است را در مقاله ارگان تعادل بیابید.

وظیفه گوش چیست؟

عملکرد گوش شنوایی، یعنی ادراک شنوایی و حس تعادل است – بدون این کارکردها، انسان قادر به درک صداها، صداها و صداها نبوده و دائماً احساس سرگیجه می کند.

ادراک شنیداری

در مقاله ادراک شنوایی می توانید در مورد نحوه دریافت صدا، عبور از استخوانچه ها و هدایت به سلول های حسی به شکل موجی در حال حرکت در گوش داخلی پر از مایع بخوانید.

گوش در کجا قرار دارد؟

چه مشکلاتی می تواند گوش ایجاد کند؟

به التهاب مجرای شنوایی خارجی (مثلاً آبسه یا کورک) اوتیت خارجی می گویند. باعث درد و خارش در مجرای شنوایی خارجی می شود. علت التهاب مجرای گوش اغلب باکتری ها هستند که به خصوص هنگام شنا می توانند "گرفتار" شوند. بنابراین پزشکان در مورد اوتیت حمام نیز صحبت می کنند.

التهاب گوش میانی (اوتیت میانی) معمولاً در نتیجه سرماخوردگی یا گلودرد، زمانی که عوامل بیماری‌زا از طریق شیپور استاش بالا می‌روند، ایجاد می‌شود. کودکان به ویژه در معرض ابتلا به این بیماری هستند زیرا شیپور استاش آنها کوتاهتر از بزرگسالان است. این التهاب بیشتر در سنین 6 تا 18 ماهگی رخ می دهد. علائم اصلی درد ضربان دار و احساس فشار در گوش است. علائم دیگری مانند کاهش شنوایی، تب و سردرد نیز شایع است.

صدای خش خش، سوت، زنگ، وزوز یا زمزمه ناگهانی و مداوم در گوش - بدون علت خارجی صدا - وزوز گوش نامیده می شود. به عنوان مثال، از دست دادن ناگهانی شنوایی، بیماری های مختلف، استرس یا برخی داروها می تواند باعث ایجاد آن شود. اگر هیچ دلیلی قابل شناسایی نباشد، پزشکان از وزوز گوش ایدیوپاتیک صحبت می کنند.

به دلایل مختلف مادرزادی یا اکتسابی، عملکرد شنوایی می تواند در یک یا هر دو طرف مختل شود. پزشکان بین اشکال مختلف کم شنوایی، کم شنوایی هدایتی و کم شنوایی حسی عصبی تمایز قائل می شوند. در سنین بالاتر، تقریباً همه افراد مبتلا به پیری پوست می شوند. کاهش شنوایی می تواند از نظر شدت متفاوت باشد. در برخی افراد، شنوایی فقط اندکی دچار اختلال می شود، در حالی که برخی دیگر کاملاً ناشنوا هستند. کودکانی که با کم شنوایی یا ناشنوایی متولد می شوند اغلب در یادگیری صحبت کردن مشکل دارند.

در اتواسکلروز، استخوانچه های متحرک سفت می شوند. علت این امر هنوز مشخص نیست. پیامد اتواسکلروز کاهش شنوایی است.

پرده گوش ممکن است با نیروی مستقیم یا غیرمستقیم پاره شود، مثلاً با استفاده نادرست از سواب‌های پنبه‌ای هنگام تمیز کردن مجرای گوش یا تغییرات سریع فشار هوا (انفجار و غیره). چنین آسیب پرده گوش (پارگی پرده گوش) خود را به صورت درد خنجری و کاهش شنوایی ناگهانی نشان می دهد. گاهی خون نیز از مجرای گوش نشت می کند و فرد مبتلا از سرگیجه شکایت می کند. در بیشتر موارد، پارگی پرده گوش خود به خود و بدون عواقب بهبود می یابد.