در دیسکوپاتی - به طور عامیانه آسیب دیسک نامیده می شود - (مترادف: بیماری دیسک ، دیسکوپاتی ؛ فتق دیسک ؛ فتق دیسک ؛ بیرون زدگی هسته پالپوسوس ؛ افتادگی دیسک ؛ ICD-10-GM M51.9: آسیب دیسک ، مشخص نشده) معمولاً افتادگی دیسک است (فتق دیسک ؛ بیرون زدگی هسته پالپوسوس). این اتفاق معمولاً در ستون فقرات کمری (ستون فقرات کمری) رخ می دهد ، اما ممکن است در ستون فقرات گردنی (ستون فقرات گردنی) نیز رخ دهد. مرحله مقدماتی فتق دیسک را دیسک برآمده (برآمدگی) می نامند.
در دیسک فتق (BSP) ، قسمت داخلی آن دیسک بین مهره ای (discus intervertebralis) ، هسته پیشرانه (هسته ژلاتینی داخلی) ، توسط حلقه فیبروزوس به عقب فشار داده می شود (بافت همبند حلقه دیسک بین مهره ای) در جهت کانال نخاعی (کانال نخاعی) خارج از بستر دیسک بین مهره ای بین اجسام مهره ای. در بیشتر موارد ، هسته در این فرآیند به طور جانبی وارد کانال می شود ، بنابراین ریشه های عصبی جداگانه فشرده می شوند و رهبری به علائم توصیف شده
پیش شرط افتادگی دیسک با تحلیل رفتن دیسک با تشکیل اشکهای کوچک در آنولوس فیبروزوس داده می شود.
در یک بیرون زدگی دیسک، آنولوس فیبروسوس دست نخورده باقی مانده است.
شدت دیسکوپاتی به شرح زیر تعریف می شود:
- برآمدگی همراه با برجستگی آنولوس فیبروسوس.
- افتادن به سوراخ مهره ای (سوراخ های بین مهره ای) یا به ندرت تر ، در کانال نخاع (کانال مهره) پس از سوراخ شدن (سوراخ کردن) لیگامنتوم طولی (بعد از رباط طولی خلفی)
- ترسیب ، یعنی قسمت های افتاده (sequestrum) هیچ ارتباطی با دیسک بین مهره ای ندارند
کمر درد خاص ایجاد شده دیسکوژنیک (مربوط به دیسک) را می توان به دو زیر گروه تقسیم کرد:
- پشتیبان محلی شده است درد دیسکوژنیک ایجاد می شود - معمولاً با افتادگی دیسک خوابیده میانی ایجاد می شود (BSP / فتق دیسک ؛ دستیابی به حلقه فیبروزوس / حلقه فیبری) ، به ندرت با برآمدگی خالصبیرون زدگی دیسک؛ آنولوس تا حدی یا کاملاً حفظ شده).
- رادیکولوپاتی (تحریک یا آسیب ریشه های عصبی) ناشی از فتق دیسک - BSP با محل متوسط ("از وسط به طرف") یا محل جانبی ("به طرف") ؛ در نتیجه فیبرهای نزولی یا شعاع (ریشه) اعصاب نخاعی را فشرده می کند
نسبت جنسیت: زن و مرد به طور مساوی تحت تأثیر قرار می گیرند.
اوج فراوانی: این بیماری عمدتا از میانسالی رخ می دهد. متوسط سن شروع دیسک فتق بین 46 تا 55 سال است.
بروز (فراوانی موارد جدید) تقریباً 150 مورد در هر 100,000 نفر در سال است (در آلمان).
دوره و پیش آگهی: غالباً ، آسیب دیسک هیچ علائمی ایجاد نمی کند. در حال وقوع درد با دارودرمانی کافی (درمان دارویی) و موقعیت آرام (موقعیت پله ای) به خوبی قابل تسکین است. درد ممکن است موضعی باشد یا به بازوها یا پاها تابش کند (دهانه رحم) با این حال ، اگر فشرده سازی عصب (انقباض از اعصاب) منجر به اختلالات عصبی استرس زا می شود ، معمولاً مداخله جراحی لازم است. به عنوان مثال ، ممکن است هیستزی (بی حسی) یا پارستزی ("مورچه سوزن سوزن شدن") در اندام های انتهایی (دست و پا) رخ دهد. اگر ادراری باشد مثانه یا اختلالات مقعدی وجود دارد ، معمولاً جراحی (همیلامینکتومی جزئی با نوکلئوتومی / برداشتن دیسک آسیب دیده) لازم است.
