یائسگی زودرس: علائم
یائسگی زودرس با فقدان قطعی قاعدگی (آمنوره) همراه است. علائم همراه ممکن است رخ دهد، همانطور که معمولا در دوران یائسگی رخ می دهد. اینها عبارتند از گرگرفتگی، تعریق، نوسانات خلقی، اختلالات خواب و خشکی واژن. اگر درمان نشود، سایر عواقب کمبود استروژن در طول زمان آشکار می شود، مانند خشکی پوست و پوکی استخوان.
اما چه زمانی از یائسگی زودرس صحبت می کنیم؟ پزشکان در مورد یائسگی زودرس صحبت می کنند که عملکرد تخمدان ها قبل از 40 سالگی متوقف می شود. بنابراین زنان مبتلا آخرین دوره قاعدگی خود (یائسگی) را خیلی زودتر از حد طبیعی می گذرانند: یائسگی معمولاً در حدود 50 سالگی رخ می دهد.
یائسگی زودرس: علل
چگونه ممکن است برخی از زنان در سن 30 یا 35 سالگی وارد یائسگی شوند؟
در برخی موارد، یائسگی زودرس از نظر پزشکی القا می شود: برای مثال، برداشتن تخمدان ها (مثلاً به دلیل سرطان تخمدان) زن را به طور ناگهانی وارد یائسگی می کند. جراحی بر روی تخمدان ها، مانند آندومتریوز، و پرتودرمانی و شیمی درمانی برای سرطان نیز می تواند علت یائسگی زودرس باشد.
گاهی اوقات یائسگی زودرس نتیجه موارد زیر است:
- برخی بیماری‌های خودایمنی، مانند اختلال عملکرد تیروئید یا لوپوس اریتماتوز سیستمیک
- بیماری های ویروسی (مانند التهاب تخمدان ها در نتیجه اوریون = اوفوریت اوریون)
- اختلالات متابولیک (مانند گالاکتوزمی)
- ناهنجاری های کروموزومی (مانند سندرم ترنر)
علاوه بر این، یائسگی زودرس گاهی اوقات در خانواده ها رخ می دهد که نشان دهنده یک علت ژنتیکی است.
یائسگی زودرس: تشخیص
پس از آن معاینه فیزیکی و زنانگی انجام می شود. در نهایت، یک آزمایش خون با اندازه گیری سطح هورمون اطمینان را به دست می دهد: به عنوان مثال، غلظت استروژن و FSH (هورمون محرک فولیکول) تعیین می شود. بررسی های بیشتر می تواند به تعیین علت یائسگی زودرس کمک کند.
