عصب درمانی چیست؟
درمان عصبی توسط برادران و پزشکان فردیناند و والتر هونکه در قرن بیستم ایجاد شد و متعلق به درمان های به اصطلاح تنظیمی است. اینها برای حل اختلالات عملکردی کل ارگانیسم، فعال یا تضعیف سیستم عصبی و در نتیجه فعال کردن قدرت خود درمانی بدن در نظر گرفته شده است.
اساساً درمان عصبی به بخش درمانی و میدان درمانی تداخلی تقسیم می شود.
بخش درمانی
اگر درمان سگمنتال برای تسکین کافی نباشد، در درمان سگمنتال طولانی، بی حس کننده موضعی به اصطلاح رشته های مرزی که موازی با ستون فقرات هستند، تزریق می شود. اینها حاوی نقاط تعویض (گانگلیون) سیستم عصبی خودمختار هستند. به این ترتیب نواحی بزرگ تری از بدن باید درمان شوند.
درمان میدانی تداخلی
چه زمانی درمان عصبی انجام می دهید؟
درمان عصبی می تواند برای شکایات حاد مانند جراحات استفاده شود. با این حال، مهمتر از همه، برای بیماری های مزمن استفاده می شود. نشانه های رایج عبارتند از:
- درد مزمن، به ویژه کمردرد و سردرد
- درد عصبی (نورالژی) مانند نورالژی سه قلو
- اختلالات عملکردی بدون ارتباط فیزیکی مانند سندرم روده تحریک پذیر
- التهاب
- بیماری های مفاصل
- شکایات هورمونی
- افسردگی
- آلرژی مانند تب یونجه
سگمنتال درمانی یک درمان موضعی است. متخصص عصبی درماتوم های دردناک را لمس می کند و ماده بی حس کننده را به پوست تزریق می کند. این باعث تشکیل چرخ ها می شود. تزریق را می توان در لایه های بافت عمیق تر نیز قرار داد. اگر قرار است یک میدان تداخل اصلاح شود، درمانگر تزریق را مستقیماً داخل یا اطراف میدان تداخل قرار می دهد.
خطرات عصبی درمانی چیست؟
عوارض جانبی نسبتاً نادر زمانی رخ می دهد که به درستی انجام شود. ممکن است کبودی و عفونت در محل تزریق ایجاد شود. التهاب به صورت قرمزی، تورم و احتمالاً درد ظاهر می شود.
آلرژی یا عدم تحمل به بی حس کننده موضعی مورد استفاده نیز باید در نظر گرفته شود، زیرا ممکن است به شوک آنافیلاکتیک ختم شود.
در طول درمان عصبی چه مواردی را باید در نظر بگیرم؟
در موارد بیماری قلبی نباید از درمان عصبی استفاده شود. همچنین در موارد اختلالات لخته شدن خون، درمان توصیه نمی شود، زیرا تزریق عمیق می تواند باعث خونریزی شدید شود. اگر التهاب پوست وجود دارد، باید صبر کنید تا فروکش کند.
درمان عصبی توسط بیمه های سلامت قانونی پرداخت نمی شود، زیرا اثربخشی آن ثابت نشده است.
