درمان دررفتگی تاندون پرونئال
در سال های اخیر ، نظر متخصص به طور فزاینده ای به سمت درمان جراحی در حال حرکت است نرم شدن تاندون پرونئال. با این وجود ، اگر دلایلی بر خلاف عمل جراحی وجود داشته باشد یا به نتیجه بهتر امیدوار باشید ، درمان می تواند محافظه کارانه باشد. درمان محافظه کارانه تنها درصورتی نشان داده می شود که دررفتگی تاندون پروونئال ناشی از تصادف باشد ، مانند حین ورزش یا بعد از پیچاندن پا.
اگر این یک مشکل مادرزادی است که منجر به دررفتگی تاندون پرونئال می شود ، باید درمان جراحی در نظر گرفته شود. درمان محافظه کارانه عمدتاً شامل بی حرکتی افراد آسیب دیده است مچ پا تمرینات مفصلی و ویژه به عنوان بخشی از فیزیوتراپی. در مورد دررفتگی حاد تاندون پرونئال ، بی حرکتی با استفاده از یک باند یا گچ مخصوص حاصل می شود که باید به مدت 4-6 هفته پوشیده شود.
در این مدت نباید پای درگیر تحت فشار قرار گیرد. با این حال ، این نوع درمان دررفتگی تاندون پروونئال تنها در حدود 50٪ موارد منجر به بهبود می شود. به موازات این ، درمان بصورت محافظه کارانه با درمان علائمی مانند درد و تورم همراه با درد و داروهای ضد التهاب (ASS ، ایبوپروفن, دیکلوفناک).
پس از حذف گچ بازیگران ، یک رویکرد تدریجی به ظرفیت بار کامل دنبال می شود ، با فیزیوتراپی پس از دررفتگی تاندون پرونئال ، نقش تعیین کننده ای دارد. پس از درمان حاد دررفتگی تاندون پرونئال ، فاز بازسازی عضلات آتروفی شده درگیر می آید. این در چارچوب فیزیوتراپی اتفاق می افتد. در طی فیزیوتراپی ، تمرینات خاصی تحت هدایت حرفه ای نشان داده شده و انجام می شود که باعث تقویت عضلات و تاندون ها از پا و پا
معمولاً به دست آوردن ثبات کافی در حدود 2-3 قرار ملاقات در هفته و طی یک دوره 2-3 ماهه است. در فیزیوتراپی مهم است که بیمار وظایف را جدی گرفته و با وجدان برنامه آموزش خود را دقیقاً طبق دستورالعمل انجام دهد. در غیر این صورت ، می تواند به سرعت دررفتگی مجدد تاندون پرونئال رخ دهد.
مطابق نظر فعلی ، جراحی باید درمانی انتخابی برای دررفتگی حاد تاندون پرونئال پس از تصادف و همچنین دررفتگی تاندون پرونئال به دلیل وضعیت باشد. در صورت عدم موفقیت در محافظه کارانه ، جراحی نیز نشان داده می شود. سه رویکرد مختلف وجود دارد: اولاً ، هر کاری تاندون ها می توان با کمک تاندون هایی که از جاهای دیگر گرفته شده اند ، بازسازی کرد و بنابراین به محل آناتومیک خود بازگردد.
با این حال ، این جراحی نیاز به یک دوره استراحت 4 تا 8 هفته ای در گچ قالب. همچنین روش جراحی انتقال بعد از آن وجود دارد نرم شدن تاندون پرونئال، که در آن لوکس تاندون ها در زیر یک رباط (ligamentum calcaneofibulare) موجود در قرار می گیرند مچ پا و در آنجا ثابت شد در اینجا نیز ، وقفه چند هفته ای لازم است.
گزینه سوم روشی است که در آن شیار در استخوان قرار دارد تاندون های پرونئال واقع شده اند عمیق تر شده و تاندون ها با یک قطعه کوچک استخوانی پوشانده شده اند. در این شیار عمیق استخوانی ، تاندون ها می توانند پایدارتر و بدون دررفتگی سر بخورند. در اینجا مزیت این است که ، بسته به درد، تمام وزن را می توان به طور مستقیم استفاده کرد. اینکه از کدام عمل استفاده می شود همیشه به نوع دررفتگی تاندون پرونئال و میزان آن بستگی دارد درد. بنابراین ، همیشه باید در هر مورد جداگانه توسط پزشکان باتجربه در این زمینه تصمیم گیری شود.
تمام مقالات این مجموعه:
