تاندون های پرونئال

مترادف

تاندون های فیبولاریس

تعریف

دهان بخشهای انتهایی عضلات هستند که اتصال عضله مربوط به یک نقطه استخوانی خاص را فراهم می کنند. بنابراین ، peroneal تاندون ها متعلق به عضلات گروه پرونئال هستند و آنها را به پا متصل می کنند. عضلات معروف به گروه پرونئوس یا گروه فیبولاریس از عضله پروونئوس (یا فیبولاریس) لانگوس و پرونئوس (یا فیبولاریس) عضله بریوس ، یعنی عضله فیبولای بلند (بلند) و کوتاه (بریوس) تشکیل می شوند.

آنها در قسمت پایین خارجی قرار دارند پا، جایی که منشأ آنها از استخوان فیبولا است. عضله peroneus longus بیشتر از عضله peroneus brevis پروگزیمال (یعنی بالاتر از قسمت فیبولا) منشأ می گیرد. عضله بلند در امتداد لترال پایین قرار می گیرد پا و سپس بر روی تاندون خود که در a اجرا می شود ، تغییر شکل می دهد غلاف تاندون پشت بیرونی مچ پا (ملافه جانبی) در امتداد پا.

یک قسمت تاندون به کف پا ، دقیقتر به os cuneiforme (استخوان اسفنوئید) متصل است ، در حالی که قسمت دیگر به پشت پا ، در پایه 1 متصل است متاتارسال. این بدان معنی است که قسمت دوم به طور مورب از کل پشت پا تا نقطه اتصال آن می گذرد. تاندون عضله کوتاه پرونئوس نیز در a غلاف تاندون پشت بیرونی مچ پا و نقطه اتصال آن در پایه 5 است متاتارسال.

La تاندون ها به عنوان نقاط اتصال عضلات عمل می کنند. عملکرد دو عضله در درجه اول خم شدن کف پا (یعنی پایین آوردن) و است تلفظ (یعنی چرخش به سمت بیرون) پا.

عصب به همین نام یعنی عصب پرونئوس (یا fibularius) superficialis ، عصب سطحی ساق پا عصب می زند. از طرف دیگر عصب عمیق گوساله (nervus peroneus یا fibularis profundus) عضلات قدامی تحتانی را تأمین می کند پا. عصب فیبولار سطحی وظیفه عصب کشی عضلات فیبولا و تأمین حساس پشت پا را دارد ، اما با یک ناحیه کوچک بین انگشت اول و دوم ، که توسط انگشت تامین می شود عصب پرونئال. پارگی یک یا هر دو تاندون پروونئال نادر است. این می تواند در طی یک واقعه پیچش رخ دهد.