هنگام گرفتن آنتی بیوتیک ها، مهم است که اطمینان حاصل شود که درمان به موقع قطع نمی شود. اکثر درمان های آنتی بیوتیکی به صورت سرپایی انجام می شود. اغلب اتفاق می افتد که علائم تنها پس از چند روز فروکش می کنند.
این خطر وجود دارد که بیماران دیگر دارو مصرف نکنند. دستورالعمل ها در مورد یک دوره درمانی بین 7 تا 21 روز ، بسته به بیماری ، پاتوژن و آماده سازی ، صحبت می کنند. اگر بیمار به موقع دارو را قطع کند ، این خطر وجود دارد میکروب ها که هنوز از بین نرفته اند ، به سرعت تکثیر می شوند و منجر به عفونت جدید می شوند ، و در نتیجه واکنش کمتری به دارو نشان می دهند. در حال حاضر ، مطالعات در حال انجام است تا بفهمد آیا برای کاهش مقاومت نباید به طور کلی مدت زمان آنتی بیوتیک درمانی را کوتاه کرد.
آنتی بیوتیک درمانی محاسبه شده
به خصوص در بخش سرپایی ، آنتی بیوتیک ها بدون دانستن عامل بیماری زا داده می شود. بر اساس علائم و تجربیات آماری ، پزشک فرضیه هایی را در مورد نوع میکروب ایجاد کرده و یک آنتی بیوتیک انتخاب می کند. او معمولاً دارویی تهیه می کند که در برابر گسترده ترین طیف ممکن موثر باشد میکروب ها.
بنابراین احتمال ضربه بسیار زیاد است. در شرایط اضطراری ، مثلاً پیشرفته ذات الریه یا مشکوک مننژیتدر صورت مشکوک ، درمان فوری در بخشهای سرپایی و بیماران بستری آغاز می شود. در اینجا نیز ابتدا پاتوژن دقیق مشخص نیست.
با این حال ، وضعیت اضطراری نیاز به سریعترین اقدام ممکن دارد. یکی از آنتی بیوتیک درمانی محاسبه شده صحبت می کند. در دوره بعدی درمان ، الف خون کشت ساخته می شود و اصطلاحاً آنتی بیوگرام تهیه می شود.
این یک لیست از میکروب ها یافت ، با احتمال موثر است آنتی بیوتیک ها. فقط در صورت موجود بودن آنتی بیوگرام می توان آنتی بیوتیک درمانی هدفمند را با درمان مستقیم میکروب شروع کرد. اگر میکروب به تجویز آنتی بیوتیک با طیف گسترده در ناحیه سرپایی پاسخ ندهد ، باید تعیین دقیق میکروب نیز انجام شود.
