درد کشاله ران در دوران بارداری
تجربه غیرمعمول نیست درد در کشاله ران در طول بارداری. مانند هر شخص دیگری ، این البته می تواند مستقل از باشد بارداری، اما تغییرات هورمونی گاهی اوقات منجر به این می شود درد. این دردهای هورمونی معمولاً در پشت ، کشاله ران و لگن شدیدترین هستند.
La درد کشاله ران در اثر شل شدن و نرم شدن محل ایجاد می شود بافت همبند، که در طول بارداری. این امر زایمان را بسیار آسان می کند ، زیرا کانال زایمان می تواند بدون تخریب بافت بزرگتر شود. این نرم شدن هورمونی همچنین دلیل انعطاف پذیری زنان در زنان است مفاصل، عضلات و رباط ها نسبت به مردان ، حتی در خارج از دوران بارداری.
La درد به طور عمده زمانی رخ می دهد در حال اجرا، زیرا این زمانی است که بار لگن بیشتر است. دلیل دیگر برای درد کشاله ران در دوران بارداری نیز می تواند فتق باشد. رشد کودک فشار داخل شکم مادر و در نتیجه همچنین بر روی کانال مغبنی را افزایش می دهد.
نرم کردن بافت همبند همچنین کانال اینگوینال را نرم می کند. هر دو عامل به طور قابل توجهی به نفع توسعه یک است فتق مغبنی. در هنگام تولد ، فشار در حفره شکم به دلیل فشار دادن دوباره افزایش می یابد ، به همین دلیل است که به ویژه خطر بالایی وجود دارد فتق مغبنی اینجا.
در حین بارداری ، به دلیل جلوگیری از به خطر انداختن مادر و کودک از طریق بیهوشی و جراحی ، معمولاً فتق های مغبنی مورد جراحی قرار نمی گیرند. البته موارد استثنا ، فتق حبس است که نیاز به درمان فوری دارد. همچنین لازم به ذکر است که درد کشاله ران همچنین می تواند پس از بارداری رخ دهد ، زیرا تغییرات هورمونی در بافت همبند فقط به تدریج فروکش می کند ، به طوری که درد ناشی از بارداری هنوز پس از تولد رخ می دهد.
درد کشاله ران در نوزادان و کودکان
قبلاً در کودکی یک فتق می تواند رخ دهد. هنگام تجزیه و تحلیل علت درد ، ناراحت کننده است که کودکان نمی توانند ارتباط برقرار کنند و بنابراین نمی توانند محل و زمان درد را توصیف کنند. اگر والدین متوجه "برجستگی" در ناحیه کشاله ران یا بیضه شوند ، کودک باید فوراً به پزشک معرفی شود و در صورت لزوم (خارج از ساعت کار دکتر) به بیمارستان منتقل شود!
اگر کودک به لمس حساسیت خاصی داشته باشد و احساس درد کند ، وجود فتق نیز وجود دارد ، اما هنوز از دیواره شکم به بیرون برآمده نیست و بنابراین "نامرئی" است. همچنین در این مورد باید سریعاً با پزشک مشورت شود! فتق مغبنی باید در اسرع وقت شناسایی و عمل شود. در بیشتر موارد ، این عمل به صورت سرپایی انجام می شود ، به طوری که والدین می توانند فرزند خود را در همان روز به خانه ببرند. روند بهبود بسیار سریع است ، به طوری که تنها چند هفته پس از تشخیص و عمل ، کودک همه چیز را "فراموش" کرده و زخم به خوبی بهبود می یابد.
