تشخیص | هپاتیت A

تشخیص

در مصاحبه با بیمار (anamnesis) ، علائم و دلایل شکستن مسیر را می توان شناسایی کرد یا سایر دلایل را کنار گذاشت. به عنوان مثال ، سوالات خاصی را می توان در مورد قبلی پرسید هپاتیت واکسیناسیون یا سفرهای اخیر به خارج از کشور. در طول معاینهی جسمی، حاد هپاتیت عفونت اغلب نشان دهنده فشار دردناک در قسمت فوقانی شکم راست و بزرگ شدن قابل لمس قسمت داخلی شکم است کبد.

در خون، پارامترهایی را می توان جمع کرد که نشانگر یک باشد التهاب کبد. کبد آنزیم ها (ترانس آمینازها یا "کبد مقادیر ") GOT (گلوتامات-اگزال استات ترانسفراز یا ASAT = آسپارتات آمینوترانسفراز) و GPT (گلوتامات-پیروات ترانسفراز یا ALAT = آلانین آمینوترانسفراز) در اندامک های مختلف سلول در سلول کبدی قرار دارد. در صورت تخریب سلولهای کبدی ، اینها و موارد دیگر آنزیم ها آزاد می شوند و می توانند در خون.

بسته به صورت فلکی آنزیم ها، میزان آسیب سلول کبدی را می توان تعیین کرد. اولین احتمال برای تایید تشخیص توسط a خون آزمایش حدود 14 روز پس از عفونت است ، زیرا اولین آزمایش است آنتی بادی در برابر هپاتیت ویروس A توسط بدن تولید می شود. اینها هستند آنتی بادی ایمونوگلوبولین های M (IgM).

IgM یک ایمونوگلوبولین است که به عنوان اولین آنتی بادی در طی پاسخ ایمنی (واکنش دفاعی بدن) تولید می شود. افزایش سطح آنتی بادی IgM نشان دهنده عفونت حاد توسط HAV است. چند روز بعد ، لنفوسیت های B یا سلول های پلاسما ایمونوگلوبولین دائمی G (IgG) را تولید می کنند.

اینها مهمترین هستند آنتی بادی با قوی ترین اثر دفاعی. آنها بعد از IgM دومین آنتی بادی مهم هستند و برای مبارزه با عفونت در خون افزایش می یابد. پس از غلبه بر عفونت ، آنها برای همیشه در خون قابل تشخیص هستند و در صورت هپاتیت A، آنها مصونیت مادام العمر را تضمین می کنند.

تشخیص DNA ویروسی در مدفوع بیمار عفونی نیز برای تشخیص امکان پذیر است. سونوگرافی: در یک سونوگرافی معاینه ، حفره شکم (شکم) و اندام های شکمی با کمک امواج سونوگرافی تجسم می یابد. مبدل ساطع می کند سونوگرافی امواجی که توسط بافتهای مختلفی که با آنها روبرو می شود جذب یا منعکس می شوند.

مبدل امواج منعکس شده را دریافت می کند ، که به ضربه های الکتریکی تبدیل می شوند و در صفحه ای با سایه های مختلف خاکستری نمایش داده می شوند. در حاد علامت دار هپاتیت A، کبد به دلیل تجمع مایعات در کبد (ادم) ممکن است بزرگ شده و کمی کمتر اکوئیک (یعنی تیره تر) به نظر برسد. از سونوگرافی برای تشخیص استفاده نمی شود اما می تواند در ارزیابی میزان بیماری مفید باشد.

اگر کبد توسط a حمله شود هپاتیت A عفونت ، افزایش اصطلاحاً ترانس آمینازها در خون رخ می دهد. ترانس آمینازها آنزیم هایی هستند که واکنش های مهم در تبدیل اسیدهای آمینه را تسریع می کنند. آنها در تعداد زیادی در سلولهای کبد و در سایر مکانها ، جایی که تأثیر خود را نشان می دهند ، قرار دارند.

اگر سلول های کبدی از بین بروند ، مانند التهاب کبد ، این آنزیم ها در خون آزاد می شوند. اگر آنتی بادی های تازه تشکیل شده (کلاس IgM) علیه هپاتیت A باشد ویروس ها همچنین می تواند در خون تشخیص داده شود ، اینها در ترکیب با تغییرات ارزش آزمایشگاهی شواهدی از عفونت هپاتیت A است. در عفونت های حاد ، که ارگانیسم برای اولین بار تحت آن قرار می گیرد ، آنتی بادی های خاص خاصی علیه ویروس مهاجم تشکیل می شود.

IgM به معنای ایمونوگلوبولین نوع M است که آنتی بادی را نشان می دهد که فقط در هنگام عفونت اولیه تولید می شود. این ها می توانند با ویروس مبارزه کنند در حالی که بدن همزمان آنتی بادی هایی از نوع IgG تولید می کند ، هنگامی که ویروس دوباره بدن را آلوده می کند ، یک دفاع هدفمند و موثرتر ارائه می دهد. اگر آنتی بادی هایی از نوع IgM در طی عفونت هپاتیت A تولید شوند ، فرد مبتلا می داند که بدن وی تحت تأثیر عفونت حاد است.

تقریباً 4 ماه پس از عفونت اولیه ، ایمونوگلوبولین های M دیگر قابل تشخیص نیستند. ایمونوگلوبولین ها از نوع IgG آنتی بادی های خاصی هستند که محافظت ایمنی مادام العمر را در برابر یک آنتی ژن خاص برای ارگانیسم فراهم می کنند. آنها در طی عفونت اولیه با ویروس تشکیل می شوند و از هفته 6 پس از عفونت به طور دائمی در خون گردش می کنند.