تسکین درد
روش های مختلفی برای تسکین بیماری وجود دارد درد لگن آرتروز. حتی به عنوان یک بیمار می توانید کاری کنید که درد به طور دائم کمتر. این شامل بیش از هر چیز حرکت منظم و سبک برای حفظ تحرک مفصل است.
با این حال، مفصل ران نباید بیش از حد زیاد باشد ، به همین دلیل انتخاب نوع حرکت بسیار مهم است. شنا كردن و ژیمناستیک آبی مخصوصاً برای لگن مناسب است آرتروز، از آنجا که آب چنین وزنه زیادی را روی ران نمی گذارد. علاوه بر این ، اگر شما هستید اضافه وزن، شما باید سعی کنید وزن خود را کاهش دهید تا مفصل ران تحت فشار اضافی قرار نمی گیرد.
علاوه بر این ، اقدامات منظم درمانی مانند فیزیوتراپی ، ماساژ ، گرما و سرما می تواند باعث کاهش آن شود درد. اگر این اثر کافی نداشته باشد ، باید از دارو برای کاهش درد به طور موقت یا حتی به طور دائمی استفاده شود. اقدامات ارتوپدی به خصوص در مفصل ران بسیار مفید است آرتروز ناشی از سو malاستفاده است. تغذیه نقش مهمی در تسکین درد آرتروز دارد. باید اطمینان حاصل شود که گوشت خوک ، شکر ، الکل ، نان گندم و خامه به طور متوسط مصرف می شود ، در حالی که میوه ها ، سبزیجات ، سالادها ، محصولات شیر بدون چربی ، محصولات سبوس دار ، ماهی های آب سرد و روغن های فشرده شده سرد باید شامل شوند. در رژیم غذاییتسکین درد در دراز مدت می تواند با تغییر دائمی در ایجاد شود رژیم غذایی.
اینجاست که درد ناشی می شود
همراه با مفصل زانواز مفصل ران یکی از بزرگترین مفاصل در بدن انسان و یک ران مفصل سالم چندین برابر وزن بدن خود را دارد. بنابراین ، حتی در شرایط استرس روزمره ، نیروهای زیادی بر روی ران ران عمل می کنند سر و استابولوم در استخوان لگن. غضروف بافت بین این دو ساختار از مالیدن سطوح مفصل به یکدیگر جلوگیری می کند.
در آرتروز ، غضروف بافت در طول بیماری بیشتر و بیشتر از بین می رود و غضروف از دست رفته را نمی توان جایگزین کرد. به این دلیل، آرتروز مفصل ران همچنین بیماری دژنراتیو نامیده می شود و به معنی "فرسودگی مفصل ران" است. بدون لایه ای از غضروف در این بین ، این دو استخوان ها مفصل ران به طور دائم بر روی یکدیگر مالیده شده و تغییر شکل می یابد.
سطوح مفصل دیگر نمی توانند مانند اصطکاک سالم بدون اصطکاک از کنار یکدیگر عبور کنند. در نتیجه ، فضای مفصل بزرگتر و نامنظم می شود ، در مفصل پیوندهای استخوانی (اصطلاحاً استئوفیت) تشکیل می شود و سطح مفصل ملتهب می شود. در نتیجه ، مفصل ران عملکرد خود را از دست می دهد و بیمار از محدودیت تحرک و درد رنج می برد.
