التهاب تاندون پشتی تیبیالیس
بارگذاری نادرست مزمن ، آسیب شناختی یا سوpos استفاده از پا باعث بارگذاری مداوم و بارگذاری نادرست پا می شود. عضلات درگیر با واکنش نشان می دهند درد، سخت شدن و کوتاه شدن در ناحیه تاندون M. tibialis خلفی ، تورم و التهاب گسترده در ابتدا رخ می دهد. در صورت عدم درمان سریع و کافی ، با گذشت زمان پارگی های طولی ریز در تاندون ایجاد می شود که در نهایت منجر به پارگی آن می شود. در این حالت قوس طولی پا کاملاً فرو می ریزد و پای صاف اکتسابی ایجاد می شود.
تشخیص سندرم خلفی تیبیالیس
برای تشخیص ، معاینه بالینی دقیق پای آسیب دیده از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است. پزشک توجه ویژه ای به سوposتعالیق شایع ، شناخته شده پا ، نقاط فشار دردناک و تورم تاندون دارد. علاوه بر این ، اشعه ایکس معاینه تحت استرس باید انجام شود ، زیرا این بی نظمی در آناتومی پا و همچنین سوposاستفاده ها.
درمان سندرم خلفی تیبیالیس
درمان و درمان به میزان آسیب بستگی دارد. اصولاً محافظت ، خنک سازی و کاهش بار توصیه می شود. علاوه بر این ، نصب کفی جداگانه بیمار برای اصلاح سوposاستفاده های موجود در پا مهم است.
فیزیوتراپی ، آموزش هدفمند عضله سازی عضلات ساق پا و ساق پا و همچنین سرماخوردگی می تواند به بهبود علائم کمک کند. استفاده از داروهای ضد التهاب ، ضد احتقان مانند ایبوپروفن در مرحله حاد مفید است. تزریق کورتیزون به طور مستقیم به تاندون آسیب دیده فقط باید یک بار انجام شود ، زیرا این می تواند باعث آسیب بیشتر و ضعیف شدن تاندون و ساختار آن شود. همچنین باید از پوشیدن کفش های محکم مراقبت شود. اگر تمام روش های محافظه کارانه و غیر جراحی منجر به بهبودی نشوند ، آخرین مداخله جراحی است.
تمریناتی برای سندرم خلفی تیبیالیس
تمرینات ویژه برای کل پا و پایین پا عضلات می توانند تأثیر مثبتی در روند a داشته باشند سندرم خلفی تیبیالیس. این موارد باید بصورت جداگانه متناسب با بیمار تنظیم شده و در ابتدای درمان توسط یک فیزیوتراپیست مجرب کنترل و کنترل شود. در اصل ، یک عضله کاملاً پیشرفته از سیستم اسکلتی - عضلانی در برابر آسیب محافظت می کند.
تمام مقالات این مجموعه:
