گلو: عملکرد، آناتومی و اختلالات

حلق چیست؟

حلق یک لوله عضلانی به طول 12 تا 15 سانتی متر است که با غشای مخاطی پوشانده شده است. به سه بخش تقسیم می شود که یکی زیر دیگری قرار دارند. از بالا به پایین نازوفارنکس، حلق دهان و حلق حنجره هستند:

منافذ حفره بینی (choanas) و دو شیپور گوش (tuba auditiva یا شیپور استاش) به داخل نازوفارنکس (نازوفارنکس یا اپی فارنکس) باز می شوند. ترومپت های گوش اتصال به گوش میانی را فراهم می کنند و برای یکسان سازی فشار مهم هستند. اپی فارنکس حاوی لوزه های حلقی است که برای دفاع ایمنی موضعی مهم هستند. در دیواره های جانبی تارهای جانبی، یک بافت لنفاوی بادام مانند قرار دارند.

حلق دهانی (اوروفارنکس یا مزوفارنکس) از ناحیه یوولا تا اپی گلوت امتداد دارد. توسط یک دهانه وسیع (Ithmus faucium) به حفره دهان متصل می شود. در طرفین مزوفارنکس، بین قوس‌های کام، لوزه‌های پالاتین قرار دارند که وقتی دهان کاملاً باز است، دیده می‌شود.

عملکرد حلق چیست؟

از یک طرف، حلق وظیفه بلع را با ماهیچه های حلق، که دیواره پشتی و دیواره های جانبی را تشکیل می دهند، دارد. با کوتاه کردن و بلند کردن حلق، اپی گلوت بر روی حنجره پایین می‌آید و اطمینان حاصل می‌شود که غذا در هنگام بلع به جای نای وارد مری می‌شود.

دوم، حلق برای دفاع ایمنی موضعی مهم است. لوزه های حلقی (tonsilla pharyngea)، لوزه های پالاتین (tonsilla palatina) و طناب های جانبی با هم حلقه حلقی لنفاوی (حلقه حلقی Waldeyer) را تشکیل می دهند که رشد آن از 3 تا 4 ماه جنینی آغاز می شود. میکروب های مهاجم را تشخیص می دهد و به سیستم ایمنی سیستمیک هشدار می دهد تا آنها را بی ضرر کند.

علاوه بر این، حلق، حفره دهان و حفره بینی برای تشکیل صدا، برای مفصل بندی و به عنوان یک اتاق رزونانس مورد نیاز است.

حلق در کجا قرار دارد؟

چه مشکلاتی می تواند باعث ایجاد حلق شود؟

فارنژیت حاد بسیار شایع است و معمولاً توسط ویروس ها ایجاد می شود. به صورت گلودرد و مشکل در بلع ظاهر می شود و معمولاً بدون هیچ مشکلی بهبود می یابد. اگر التهاب به مخاط بینی نیز کشیده شود، پزشک از آن به عنوان رینوفارنژیت یاد می کند. سپس گلودرد با آبریزش بینی به آن می پیوندد.

در صورت درد شدید، تب بالا و تجمع چرک قابل مشاهده در گلو (پوشش های سفید متمایل به زرد) معمولاً مورد فارنژیت چرکی ناشی از باکتری است. حتما باید توسط پزشک معالجه شود. در افراد مبتلا، طناب‌های کناری معمولاً متورم و بسیار قرمز هستند. این فارنژیت جانبی (آنژین جانبی) نامیده می شود.

اگر فارنژیت بیش از سه ماه طول بکشد، مزمن نامیده می شود. علت آن میکروب نیست بلکه مثلاً سیگار کشیدن زیاد یا پرتودرمانی است.

در موارد نادرتر، التهاب لوزه توسط ویروس ها ایجاد می شود. اگر عامل بیماری زا ویروس اپشتین بار باشد، این بیماری را تب غده فایفر می نامند.

بیماری های توموری در ناحیه گلو نیز امکان پذیر است.