مسمومیت با جیوه

تعریف

جیوه یک فلز سنگین برای بدن سمی است. به خصوص تبخیر جیوه فلزی که از قبل در دمای اتاق شروع می شود ، بخارهای بسیار سمی تولید می کند که از طریق تنفس جذب شده و در بدن پخش می شوند. در دهه های اخیر ، استفاده از جیوه در محصولات پزشکی به طور فزاینده ای کاهش یافته و در برخی موارد حتی ممنوع شده است. با این وجود ، مقدار قابل توجهی جیوه هنوز یافت می شود ، به ویژه در محصولات قدیمی ، که می تواند آسیب شدید به بدن انسان در معرض حاد و مزمن وارد کند.

علل

دلایل مسمومیت با جیوه چند برابر است. از عطارد از جمله در دماسنجهای قدیمی (که بطور منظم تا دهه 1970/80 استفاده می شد) و در لامپهای کم مصرف استفاده می شود. شکستن شیشه و آزاد شدن محتوای جیوه می تواند منجر به جذب گازهای سمی جیوه در بدن شود.

علاوه بر این ، در هنگام احتراق ذغال سنگ ، استخراج گاز طبیعی و تولید محصولات مختلف صنعتی ، مقادیر زیادی گازهای جیوه ای تولید می شود. آخرین و نه مهمترین ، جیوه برای محصولات پزشکی نیز مورد استفاده قرار گرفت. به عنوان ماده افزودنی در واکسن های مایع (تیومرسال) ، برای سالها به عنوان ماده نگهدارنده عمل می کرد تا اینکه از سال 2000 به طور فزاینده ای ممنوع شد.

به عنوان یک ماده تشکیل دهنده آمالگام ، برای پر کردن مواد پر کننده دندان استفاده می شود. تأثیر طولانی مدت این مواد پر کننده آمالگام بر روی انسان بسیار بحث برانگیز است. مصرف منظم و سنگین ماهی همچنین می تواند باعث مسمومیت با جیوه در موارد منفرد شود.

اینها بقایای آلی جیوه را از طریق آب جذب کرده و محصولات تجزیه بسیار سمی (متیل جیوه) را تشکیل می دهند. در قرون گذشته جیوه برای اندازه گیری دما در دماسنجهای بالینی استفاده می شد. برای این منظور از انبساط وابسته به دما جیوه استفاده می شود.

در یک دماسنج بالینی حدود 1 گرم جیوه وجود دارد. اگر شیشه دماسنج بالینی شکسته باشد ، خطر آزاد شدن جیوه وجود دارد ، که در حال حاضر با مقادیر کم در دمای اتاق تبخیر می شود و به بخارهای بسیار سمی تبدیل می شود. با این حال بررسی ها و مطالعات نشان داده است که این دوزها به قدری کم هستند که از این طریق هیچ خطری برای بیمار وجود ندارد استنشاق.

به دلایل ایمنی ، فروش دماسنج حاوی جیوه در اتحادیه اروپا در سال 2009 ممنوع شد. در عوض ، دماسنجهایی که با الکل کار می کنند به طور فزاینده ای مورد استفاده قرار می گیرند. آمالگام ترکیبی سست از چندین فلز سنگین است.

علاوه بر جیوه (50٪ محتوای آن) حاوی نقره ، قلع و مس است. اگرچه تأثیر جیوه در آمالگام بر روی بدن انسان بحث برانگیز است ، اما برای پر کردن دندان (مهر و موم) در دندانپزشکی استفاده می شود. تحقیقات نشان داده است که آمالگام با گذشت سالها به آرامی حل می شود.

بعد از 10 سال ، فقط حدود 50٪ از جیوه موجود در است مهر و موم مانده است با این حال ، تأثیر جیوه آزاد شده و تبخیر شده در دمای بدن بحث برانگیز است و موضوع تحقیقات بیشماری است. تاکنون هیچگونه خطر مسمومیت توسط جیوه قابل اثبات نیست.

به دلایل ایمنی ، استفاده از پر کننده های آمالگام در کودکان ، نوجوانان ، زنان در سنین باروری و بیماران مبتلا کلیه این بیماری از سال 1995 ممنوع شده است. پر کننده های جایگزین که اغلب استفاده می شوند (کامپوزیت ، سنگ آهک) دارای ماندگاری بسیار کمتری در مقایسه با آمالگام هستند و باید اغلب تغییر کنند. بخش بزرگی از لامپهای کم مصرف که امروزه مورد استفاده قرار می گیرند حاوی جیوه هستند.

اگر لامپ شکسته شود و جیوه آزاد شود ، خطر تشکیل گازهای بسیار سمی جیوه وجود دارد. با این حال ، چون مقادیر کم است ، خطر تهدید برای انسان از یک واحد وجود ندارد استنشاق از این بخارات به دلایل ایمنی ، کودکان و حیوانات کوچک باید از مجاورت منبع جیوه خارج شوند ، زیرا این امر عمدتا در ناحیه زمین گسترش می یابد و خطر مسمومیت در آنها افزایش می یابد.

دفع مقادیر جیوه باید با استفاده از آمپیراتورهای مخصوص طراحی شود. در صورت لزوم ، مقادیر نیز می توانند ابتدا در یک لیوان در بسته بندی شده هوا بسته شوند. علاوه بر این ، گسترده است تهویه باید اطمینان حاصل شود

در چندین تحقیق ، افزایش مقادیر جیوه در ماهی تن. با این حال ، هیچ یک از این تحقیقات از حد مجاز اتحادیه اروپا فراتر نرفته است ، که بالاتر از آن خطری برای انسان در هنگام مصرف وجود دارد. ماهی های ماهی جیوه آلی را از طریق آب جذب می کنند. مقدار کمی جیوه از طریق فاضلاب کارخانه های مختلف به رودخانه ها و اقیانوس ها رهاسازی می شود.

در بدن تن ماهی ، محصولات میانی جیوه ایجاد می شود که برای انسان بسیار سمی است. به دلایل ایمنی ، مصرف ماهی تن در طی بارداری و باید از شیردهی اجتناب شود ، زیرا جیوه می تواند به داخل گسترش یابد جنینبدن از طریق جفت، در میان چیز های دیگر. برای دهه ها ، از ماده نگهدارنده تیومرسال حاوی جیوه برای واکسن های مایع نیز استفاده می شد. طبق مطالعات بیشمار ، هیچ ارتباطی بین واکسن ها و بروز احتمالی علائم (عصبی) وجود ندارد. با این حال ، از آنجا که آسیب احتمالی را نمی توان کنار گذاشت ، مواد حاوی جیوه از سال 2000 از واکسن ها خارج شده است.