ماده فعال
والپروئیک اسید و نمکهای آن ، والپرواتها ، داروهایی در گروه داروهای ضد صرع یا ضد تشنج هستند. مکانیسم عملکرد والپروئیک اسید کاملاً درک نشده است. اثر ضد اسپاسم احتمالاً با تقویت سیگنالهای بازدارنده در مغز.
والپروئیک اسید می توان به صورت خوراکی مصرف کرد یا از راه وریدی تجویز کرد. اسید والپروئیک فعل و انفعالات بیشماری با داروهای دیگر نشان می دهد که می تواند اثر آن را تضعیف یا تقویت کند. بنابراین ، پزشک معالج باید همیشه در مورد استفاده از داروهای ضد تشنج مطلع شود.
علاوه بر این ، استفاده از اسید والپروئیک می تواند با عوارض جانبی همراه باشد. بسیار مهم است که توجه داشته باشید که اسید والپروئیک به شدت تراتوژنیک می شود ، یعنی می تواند آسیب جدی به کودک متولد شده در طی بارداری. به زنان در سنین باروری توصیه نمی شود که از اسید والپروئیک استفاده کنند. اگر از آن استفاده شود ، یک روش موثر از پیشگیری از بارداری باید در طول درمان استفاده شود.
اثرات جانبی
درمان با والپروئیک اسید باید توسط متخصص شروع و کنترل شود. مقدار مصرف برای هر بیمار فردی است و به سن و سایر عوامل بستگی دارد. اسید والپروئیک معمولاً به تدریج معرفی می شود ، یعنی دوز کمتری شروع می شود.
این دوز همچنین به این بستگی دارد که آیا از داروهای ضد صرع دیگر برای درمان اختلال تشنج استفاده می شود. در درمان طولانی مدت ، متوسط دوز روزانه مونوتراپی اسید والپروئیک برای بزرگسالان و بزرگسالان حدود 20 میلی گرم اسید والپروئیک به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز است ، یعنی 1200 تا 2000 میلی گرم. دوز روزانه را می توان به چند دوز جداگانه تقسیم کرد.
قرص ها باید یک ساعت قبل از غذا با مایعات فراوان مصرف شوند. اثر والپروئیک اسید در درمان بیماری صرع به سختی به غلظت دارو در خون. با این وجود ، می توان سطح دارو را تعیین کرد ، به عنوان مثال برای تنظیم دوز فردی بیمار یا بررسی انطباق بیمار ، یعنی مصرف مناسب دارو.
دامنه مرجع اسید والپروئیک تقریباً بین 50 تا 100 میکروگرم در میلی لیتر است. بیمارانی که مطابق با آینه تنظیم بهینه داشته باشند نیز می توانند دچار تشنج شوند ، که اهمیت کم این مقدار را نشان می دهد. در نهایت ، فاکتور تعیین کننده برای درمان دوز زیر بیمار است که هیچ تشنجی را نشان نمی دهد.
