بادرنجبویه در اصل از شرق مدیترانه (آسیای صغیر و بالکان) و غرب آسیا است. این گیاه در برخی از مناطق آلمان (تورینگن ، فرانکونیا ، زاکسن-آنهالت ، جنوب آلمان) ، اسپانیا و جنوب فرانسه نیز رایج است. در اروپای شرقی بادرنجبویه زراعت می شود
In طب گیاهی، از برگهای خشک شده (Melissae folium) و اسانس حاصل از آنها (Melissae aetheroleum) استفاده می شود.
ویژگی های بادرنجبویه
بادرنجبویه یک گیاه چند ساله با رایحه لیمو است که تا ارتفاع حدود 70 سانتی متر رشد می کند. این گیاه کاملاً مودار برگهای ساقه دار و مدور را دارد که از روبرو روی ساقه قرار گرفته اند. رگبرگهای برگ در زیر برگها به وضوح قابل مشاهده است و حاشیه برگ دندانه دار است.
در هر یک از زیر بغل برگها چندین گل بنفش یا سفید به اندازه حدود 1 سانتی متر با یک گلدان دو لب قرار دارد.
ملیسا به عنوان دارو ترک می کند
مواد مخدر از برگهای بادرنجبویه کم و بیش ساقه بلند تشکیل شده است که به صورت بیضی ، گرد و یا می باشد قلببه شکل برگهایی که تا حدودی مچاله شده به نظر می رسند ، در قسمت فوقانی آن به رنگ سبز تیره و کم رنگ مودار و در قسمت تحتانی آن سبک و بدون مو است. رگبرگهای برگ نیز در قسمت پایین به وضوح قابل مشاهده است.
بو و مزه بادرنجبویه
برگهای خشک مرهم لیمو نیز خاص ، تند و معطر پخش می کنند بو یادآور لیمو است. با این حال بو بسیار ضعیف است ، به خصوص پس از نگهداری طولانی مدت دارو. حتی با وجود برگهای تازه ، اغلب فقط پس از خرد شدن برگها قابل درک است.
La طعم بادرنجبویه بسیار تند است.
