در هنگام تخلیه شیر چه اتفاقی می افتد؟
چند روز پس از تولد، آغوز با شیر انتقالی جایگزین می شود. این نقطه از زمان با شروع شیر قابل توجه است. سینه ها و نوک سینه ها به طور قابل توجهی متورم می شوند، ممکن است کشش داشته باشند یا حتی باعث درد شوند. پوست گاهی قرمز و گرم است. حتی کمی افزایش دمای بدن نیز غیر معمول نیست.
با این حال، کلمه "شیردهی" تا حدودی گمراه کننده است. برخلاف آنچه از نام آن پیداست، حدود دو سوم افزایش حجم سینه به دلیل احتقان لنفاوی در بافت غدد است - و تنها یک سوم به خود شیر ورودی. بنابراین، شیردهی در درجه اول تورم غدد پستانی است.
شیردهی زمانی آغاز می شود که سطح هورمون استروژن و پروژسترون پس از ریزش جفت پس از تولد کاهش یابد. بنابراین، معمولاً در این مدت، خلق و خوی مادر به سمت پایین می رود. غدد پستانی متورم می شوند و حجم سینه و جریان خون افزایش می یابد. سطح هورمون پرولاکتین که مسئول تولید شیر است نیز افزایش می یابد.
کودک نیز در این امر نقش دارد: با مکیدن، ترشح پرولاکتین و همچنین ترشح "هورمون نوازش" اکسی توسین را حتی بیشتر تحریک می کند. اکسی توسین از طریق انقباضات ملایم در بافت پستان از انتقال شیر در پستان پشتیبانی می کند.
شیردهی حدود دو تا پنج روز پس از تولد شروع می شود. در طول این مرحله، ترکیب شیر تغییر می کند: آغوز تبدیل به یک شیر انتقالی می شود که متعاقباً با شیر مادر بالغ جایگزین می شود. شروع شیر بعد از سزارین حدود روز سوم پس از تولد شروع می شود.
با این حال، شیر ممکن است در اواخر بارداری از سینه خارج شود. زنانی که برای اولین بار بچه دار می شوند، به اشتباه فکر می کنند که این شروع شیر است. با این حال، شیری که قبل از تولد خارج می شود، آغوز نامیده می شود. این ربطی به عرضه واقعی شیر ندارد. سطح بالای استروژن در دوران بارداری مانع از ورود شیر قبل از تولد می شود.
شیردهی: چه مدت طول می کشد؟
مدت زمان ورود شیر در زنان متفاوت است. با این حال، ناراحتی باید پس از چند روز فروکش کند. حدود دو هفته طول می کشد تا آغوز به شیر بالغ تبدیل شود.
شیردهی: درد
میزان قابل توجه شروع شیر متفاوت است. برای برخی از زنان، سینه های متورم صرفاً ناخوشایند است. برای دیگران صدمه می زنند.
شیردهی: تسکین درد
در دوران شیردهی، شیردهی منظم به نوزاد بسیار مهم است. این باعث افزایش تولید شیر در این مورد نمی شود، اما علائم را کاهش می دهد. از سوی دیگر، شیردهی نادر باعث کاهش میزان شیر و تشدید علائم می شود. بنابراین، در صورت لزوم، می توانید به آرامی کودک را برای شیردهی در هنگام ورود شیر بیدار کنید.
اطمینان حاصل کنید که نوزاد در حین چفت کردن، نوک پستان را به خوبی می‌گیرد. این همیشه آسان نیست، به خصوص با سینه های پر. بهتر است قبل از شیردهی مقداری فشار از سینه برداشته شود، چه با زدن پمپ سینه یا با نوازش یا ماساژ سینه. این کار سینه را نرم می کند، ناراحتی فروکش می کند و سینه راحت تر خالی می شود. در اینجا می توانید اطلاعات بیشتری در مورد "بیان سینه" بخوانید.
گرمای مرطوب قبل از شیردهی نیز بافت سینه را انعطاف پذیرتر می کند و باعث می شود شیر راحت تر جریان یابد. یک دوش آب گرم یا یک دستمال شستشوی گرم کافی است.
کمپرس خنک کننده بعد از شیردهی اثر تسکین دهنده درد دارد. با این حال، باید ملایم باشید تا فشار اضافی بر پوست و بافت وارد نکنید. این به این معنی است: بدون شوک خنک کننده با یخ! یک درمان خانگی خوب برای خنک کردن، پد سینه با کشک یا کلم است. علاوه بر این، گفته می‌شود که یک سوتین تنگ درد را در هنگام تخلیه شیر تسکین می‌دهد.
ترویج کاهش شیر - آیا این امکان پذیر است؟
کاهش شیر توسط هورمون ها تحریک می شود. علاوه بر این، برای تولید یکنواخت شیر مهم است که کودک را برای اولین بار در یک تا دو ساعت اول پس از تولد به سینه بگذاریم.
در دو تا سه روز بعد، باید سینه را هشت تا دوازده بار در 24 ساعت با گذاشتن نوزاد یا دوشیدن یا پمپاژ شیر تخلیه کنید. تخلیه بر روی غده هیپوفیز در مغز اثر می گذارد و باعث می شود پرولاکتین بیشتری تولید شود و تولید شیر حفظ شود (گالاکتوپوئیز).
یک بیماری مادر (به عنوان مثال دیابت، سندرم تخمدان پلی کیستیک، کم کاری تیروئید، همچنین: جراحی سینه) می تواند بر تولید شیر تأثیر بگذارد. داروهایی وجود دارند که بر سطح پرولاکتین تأثیر می گذارند و در نتیجه تولید شیر را تحریک می کنند و در نتیجه شیر را کم می کنند.
اینها شامل آنتاگونیست های تجویزی دوپامین متوکلوپرامید و دومپریدون است. با این حال، آنها برای افزایش حجم شیر مورد تایید نیستند، بنابراین برای این منظور خارج از برچسب استفاده می شوند. به نظر می رسد دومپریدون موثرتر است و به میزان کمتری وارد شیر مادر می شود، اما به نظر می رسد باعث ایجاد مشکلات قلبی می شود. بنابراین شفاف سازی و نظارت دقیق توسط پزشک معالج کاملا ضروری است!
جلوگیری از شیردهی
با مصرف به اصطلاح مهارکننده های ترشح پرولاکتین مانند کابرگولین (آگونیست گیرنده دوپامین) می توان از افت شیر جلوگیری کرد.
