دیابت
دیابتی ها به ویژه یک گروه خطرناک مستعد ابتلا به بیماری خاص یا آسیب دیدگی چشم هستند. این بیماری در اینجا "رتینوپاتی دیابتی" از آنجا که دیابت mellitus یک بیماری حاد نیست ، بلکه یک روند آهسته و موذی است که در نهایت تقریباً تمام مناطق بدن ما را تحت تأثیر قرار می دهد ، این یک بیماری چشم نیست بلکه بیشتر کل بدن است.
البته در چشم نیز تأثیر دارد. مشکل واقعی در بیماران دیابتی افزایش دائمی است خون سطح قند ، که طی سالها باعث آسیب و تغییرات پاتولوژیک در خون می شود عروق در سراسر بدن. در چشم ، این بدان معنی است که کوچک است خون عروق شبکیه به مرور زمان نزدیک می شود ، بنابراین دیگر نمی توان شبکیه را با خون کافی و مواد مغذی تأمین کرد و گیرنده های بینایی بسیار حساس می میرند. علاوه بر این ، دیواره های خون عروق خود متخلخل می شوند و نشت می کنند ، نشت می کنند و خون در این نقاط به بدن زجاجیه نشت می کند و باعث آسیب بیشتر به چشم حساس می شود.
نکته خطرناک در مورد رتینوپاتی دیابتی همچنین این است که افراد مبتلا معمولاً فرآیندهای موذیانه ای را که به آرامی آغاز می شوند پنهان می کنند ، و حتی اگر تمام قسمت های بینایی از قبل خراب شوند ، مغز هنوز هم قادر است این نقاط کور را بپوشاند و آنها را با اطلاعات چشم دوم پر کند. در مراحل اولیه رتینوپاتی دیابتی، نوسانات بینایی و حدت بینایی می تواند اولین نشانه از فرایندهای آسیب شناختی باشد. اگر بیماری در حال حاضر پیشرفت بیشتری داشته باشد و آسیب وارد شده به سلولهای بینایی بیشتر باشد ، بینایی کاهش می یابد و تصویر تار و مخدوش می شود (به این حالت دگرگونی می گویند).
اگر خونریزی زیادی در شبکیه چشم وجود داشته باشد ، گاهی اوقات می توان بینایی را کاملا از دست داد. بنابراین برای بیماران دیابتی بازدید از بیماران بسیار مهم است چشم پزشک برای یک چشم پزشکی به طور منظم ، یعنی حداقل یک بار در سال. اگر از قبل رتینوپاتی دیابتی تشخیص داده شده باشد ، کنترل ها گره بیشتری دارند ، معمولاً هر شش ماه یا حتی یک بار در هر سه ماه. حتی اگر بیمار هنوز علائمی مشاهده نکرده باشد ، قطعاً باید این معاینات تجویز شده انجام شود.
تمام مقالات این مجموعه:
