بررسی اجمالی: پولیپ روده
- پولیپ روده چیست؟ توده های مخاطی که به داخل روده بیرون زده اند.
- آیا پولیپ روده خطرناک است؟ در اصل خیر، اما خطر انحطاط به سرطان کولورکتال وجود دارد.
- فراوانی: یک سوم افراد بالای 60 سال دارای پولیپ روده هستند.
- علائم: بسیار نادر، اغلب اتفاقی در طول کولونوسکوپی، احتمالاً مدفوع مخاطی یا خونی، احتمالاً تغییرات مدفوع.
- تشخیص: معمولاً با کولونوسکوپی
- درمان: برداشتن پولیپ روده (پلی پکتومی)، معمولاً در طول کولونوسکوپی
پولیپ روده: پولیپ روده چیست؟
پولیپ های روده ساختارهای مخاطی هستند که به داخل حفره روده بیرون زده اند. آنها ممکن است صاف روی مخاط روده بنشینند، با یک سبک به آن متصل شوند، یا یک شکل "شگی" به خود بگیرند.
پولیپ ها در روده بزرگ و راست روده بسیار شایع هستند. آنها می توانند از بافت های مختلف ساخته شوند. اغلب آنها از بافت غده ای مخاط روده ایجاد می شوند. در این حالت پولیپ های روده آدنوم نامیده می شوند. آدنوم ها ساختارهای خوش خیم هستند، اما می توانند به بافت سرطانی بدخیم تبدیل شوند.
حدود 70 درصد پولیپ های روده آدنوم هستند!
انواع پولیپ روده
پزشکان بین پولیپ‌های روده که اغلب بدون هیچ دلیل آشکاری در روده شکل می‌گیرند (پولیپ‌های روده نئوپلاستیک مانند آدنوم) و پولیپ‌هایی که مثلاً در اثر التهاب ایجاد می‌شوند (پولیپ‌های روده غیرنئوپلاستیک) تمایز قائل می‌شوند. مورد دوم نیز شامل پولیپ های همارتوماتوز می شود. آنها از سلول های زایای پراکنده به وجود می آیند و معمولا پولیپ های روده ای مادرزادی هستند.
اگر سلول های مخاطی بالایی تکثیر شوند، پزشکان از پولیپ هایپرپلاستیک روده نیز صحبت می کنند. آنها معمولا کوچک هستند. آدنوم ها معمولاً بزرگتر هستند. اگر پولیپ روده از سلول های بافت چربی ایجاد شود، لیپوم نامیده می شود. تحت شرایط خاصی، یک پولیپ ممکن است قبلاً تحلیل رفته باشد - در این صورت سرطان روده بزرگ است.
پولیپ روده: علائم
بسیاری از افراد از خود سوالات زیر را می پرسند: چگونه متوجه پولیپ روده شوم؟ آیا علائم خاصی وجود دارد؟ پولیپ در روده معمولاً هیچ علامتی ایجاد نمی کند. در عوض، پزشکان آنها را به طور تصادفی در طول کولونوسکوپی کشف می کنند.
از غربالگری سرطان استفاده کنید! پولیپ های کولورکتال معمولاً بدون علامت باقی می مانند، اما در بسیاری از موارد خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را افزایش می دهند!
خون در مدفوع
تغییر حرکات روده
تحت شرایط خاص، افراد مبتلا نیز مدفوع مخاطی دارند. اسهال و گرفتگی شکم نیز در موارد جداگانه از علائم احتمالی است. در موارد معدودی، پولیپ روده باعث یبوست می شود.
پولیپ روده: علل و عوامل خطر
به عنوان مثال، پولیپ روده در دنیای غرب بسیار شایع تر از کشورهای آسیایی است. بنابراین، اعتقاد بر این است که سبک زندگی غربی باعث ایجاد پولیپ روده می شود. این شامل غذاهای پرچرب و قند بالا، مصرف الکل و نیکوتین است.
فقدان ورزش نیز احتمالاً در ایجاد پولیپ روده بزرگ نقش دارد. علاوه بر این، عوامل ژنتیکی تأثیر زیادی دارند.
ایجاد پولیپ روده
غشای مخاطی روده بزرگ به طور منظم خود را تجدید می کند. در این فرآیند، سلول های مخاطی قدیمی شکسته می شوند و سلول های جدید تکثیر می شوند. سپس مخاط جدید را تشکیل می دهند. این یک فرآیند مستمر است.
در طول تولید مثل، خطاهای کوچک (جهش) ممکن است در ماده ژنتیکی رخ دهد. مکانیسم های ترمیم طبیعی بدن معمولاً این خطاها را اصلاح می کنند. با این حال، گاهی اوقات، جهش‌های خاصی ویژگی‌های رشد سلولهای مخاطی را تغییر می‌دهند.
پولیپ کولورکتال: عوامل ژنتیکی
گاهی اوقات تمایل به تشکیل پولیپ در روده می تواند ارثی باشد. پزشکان یک استعداد ژنتیکی بدون علت قابل تشخیص را از بیماری های ارثی واقعی تشخیص می دهند. در این مورد، پولیپ های روده خیلی زودتر در زندگی رشد می کنند. خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ نیز افزایش می یابد.
پولیپ روده در پولیپ آدنوماتوز خانوادگی (FAP)
در پولیپ آدنوماتوز خانوادگی نادر (FAP)، پولیپ ها از بافت غددی در سراسر روده رشد می کنند (پولیپ روده آدنوماتوز). یک جهش ژنتیکی ارثی علت آن است. با این حال، در برخی موارد، جهش ها به تازگی رخ می دهند.
افراد مبتلا معمولاً در دوران نوجوانی خود مقداری پولیپ روده دارند. با این حال، در FAP، اغلب پولیپ در جاهای دیگر مانند معده وجود دارد. شکایات نسبتاً نادر هستند. سپس درد شکمی، اسهال، کاهش وزن، نفخ شکم یا مدفوع مخاطی خونی ممکن است.
اگر درمان نشوند، تقریباً همیشه به سرطان روده بزرگ تبدیل می شوند. افرادی که خویشاوندانی با این عارضه دارند باید روده های خود را به طور منظم بررسی کنند. علاوه بر این، بستگان باید برای FAP به عنوان بخشی از مشاوره ژنتیک آزمایش شوند.
کارشناسان توصیه می کنند که افراد مشکوک به FAP از ده سالگی یک رکتو سیگموئیدوسکوپی سالانه (کولونوسکوپی "کوچک") انجام دهند!
در FAP، ساختار دندان نامنظم یا تغییر رنگدانه شبکیه در چشم نیز رخ می دهد. اگر افراد مبتلا تومورهایی در استخوان‌ها (مانند استئوما) و سایر بافت‌ها (مانند کیست‌های اپیدرموئید) داشته باشند، پزشکان از آن به عنوان سندرم گاردنر یاد می‌کنند که شکل خاصی از FAP است.
خطر ابتلا به سرطان تیروئید نیز اندکی افزایش می یابد. علاوه بر پولیپ روده، حدود 80 درصد از بیماران FAP دارای گره های تیروئیدی نیز هستند. رشد در کبد نیز امکان پذیر است.
پولیپوز مرتبط با MUTYH (MAP).
در پولیپوز مرتبط با MUTYH (MAP)، یک نقص ژنتیکی ارثی نیز علت پولیپ های زودرس و مکرر روده بزرگ است. با این حال، این بیماری خفیف‌تر از FAP است، پولیپ‌های کمتری ایجاد می‌شوند و بعداً در زندگی ایجاد می‌شوند.
نقص ژنتیکی به صورت اتوزومال مغلوب به ارث می رسد. این بدان معناست که والدین می توانند ژن جهش یافته را بدون بیمار بودن حمل کنند. اگر پدر و مادر هر کدام یک ژن جهش یافته را منتقل کنند، خطر ابتلای فرزندان به این بیماری وجود دارد. افراد مبتلا 80 تا 100 درصد در معرض خطر ابتلا به سرطان کولورکتال یک بار در طول زندگی خود هستند.
سندرم کرونخیت-کانادا
در سندرم نادر Cronkhite-Canada، پولیپ روده در سراسر دستگاه گوارش رخ می دهد. لکه های قهوه ای رنگ نیز روی پوست ظاهر می شود. ممکن است ساختار انگشتان دست و پا تغییر کند و موهای سر ممکن است ریزش کنند.
هیچ درمان خاصی برای سندرم کرونخیت-کانادا وجود ندارد. با این حال، گاهی اوقات به درمان سرکوب کننده دفاعی (سرکوب سیستم ایمنی) پاسخ می دهد.
سندرم Birt-Hogg-Dube
در سندرم Birt-Hogg-Dube، پولیپ‌های روده‌ای متعددی در روده بزرگ رخ می‌دهد که اغلب می‌تواند به سرطان روده بزرگ تبدیل شود. علاوه بر این، تومورهای پوست، کلیه ها و ریه ها رخ می دهد.
سندرم پولیپوز همارتوماتوز
سندرم همارتوماتوز می تواند تقریباً در هر قسمت از بدن با تومور ظاهر شود. آنها از بافت ژرمینال پراکنده به وجود می آیند. اینها سلولهای حاصل از رشد جنینی هستند. این سلول ها مانند مخاط طبیعی روده ساختار ندارند.
اگر پولیپ روده به عنوان بخشی از چنین سندرمی رخ دهد، خطر ابتلا به سرطان کولورکتال افزایش می یابد. در بیشتر موارد، این بیماری در سنین پایین رخ می دهد. نمونه هایی از پولیپ هامارتوماتوز روده عبارتند از:
- سندرم پوتز جگرز: در حدود سن 35 سالگی تشخیص داده شده است. پولیپ اغلب در روده کوچک یافت می شود. خطر ابتلا به سرطان کولورکتال حدود 40 درصد، افزایش خطر سرطان پانکراس، سرطان سینه یا سرطان تخمدان. اغلب ناهنجاری های رنگدانه ای در ناحیه دهان
- پولیپوز نوجوانان خانوادگی: خوشه بندی خانوادگی در حدود یک سوم. خطر ابتلا به سرطان کولورکتال حدود 20 تا 70 درصد است
معاینات و تشخیص
اولین نقطه تماس برای مثال در صورت بروز مشکل در دفع، پزشک خانواده است. او معمولاً غربالگری سرطان کولورکتال را نیز برنامه ریزی می کند. برای این کار شما را به متخصص گوارش (متخصص گوارش) ارجاع می دهد.
گرفتن سابقه پزشکی (تاریخچه)
پزشک ابتدا چند سوال می پرسد تا سرنخ هایی در مورد سلامت روده بیمارش بدست آورد:
- آیا از یبوست، اسهال یا حرکات نامنظم روده رنج می برید یا از آن رنج می برید؟
- آیا متوجه شده اید که مدفوع شما خونی یا مخاطی است؟
- آیا در خانواده شما بیماری روده ای وجود دارد؟
- آیا در هفته ها یا ماه های اخیر به طور ناخواسته وزن کم کرده اید؟
معاینهی جسمی
پس از آن معاینه فیزیکی انجام می شود. با استفاده از گوشی پزشکی، پزشک می تواند به صداهای روده گوش دهد. سپس شکم را برای سفتی های احتمالی لمس می کند. گاهی اوقات می توان از دستگاه سونوگرافی برای تجسم پولیپ روده در رکتوم استفاده کرد.
پزشک همچنین می تواند پولیپ های روده را در راست روده لمس کند. برای این کار انگشتی را وارد مقعد می کند. این به اصطلاح معاینه رکتال دیجیتال (DRU) برای غربالگری سرطان پروستات در مردان نیز رایج است. پزشک همچنین ممکن است علائم خونریزی را از طریق باقی مانده مدفوع خونی روی دستکش پیدا کند.
کولونوسکوپی
سپس آسیب شناسان بافت را بررسی می کنند. با انجام این کار، آنها دقیقاً مشخص می کنند که کدام پولیپ روده وجود دارد. آدنوم ها را می توان به سه زیر گروه تقسیم کرد. بسته به نوع، خطر تبدیل پولیپ روده به سرطان متفاوت است:
- آدنوم لوله ای: شایع ترین شکل (60-65 درصد)، رشد لوله ای، در انعکاس پولیپ های روده به صورت آویزان روی ساقه روی دیواره روده، خطر انحطاط حدود چهار درصد
- آدنوم پرز: نسبتاً نادر (5-10 درصد)، با سطح وسیع، شبیه چمنزار در معاینه است، حدود نیمی از این پولیپ‌های روده به سرطان کولورکتال تبدیل می‌شوند.
- آدنوم توبولویلوس: حدود 20 تا 25 درصد آدنوم ها، شکل مخلوط پولیپ روده لوله ای و پرز.
CT/MRI شکم
اگر کولونوسکوپی امکان پذیر نباشد، پزشکان می توانند به کولونوسکوپی مجازی متوسل شوند. در این مورد، آنها با استفاده از توموگرافی کامپیوتری (CT) یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) تصاویر مقطعی می گیرند. با این حال، معمولا فقط پولیپ های کولون بزرگتر از یک سانتی متر دیده می شوند.
آندوسکوپی کپسول تصویری
پیشگیری
پولیپ روده بزرگ و سرطان روده بزرگ بیماری نادری نیستند. برای همه افراد در آلمان، شرکت های بیمه سلامت پس از سن معینی هزینه معاینات پیشگیرانه را پرداخت می کنند:
- از سن 50 سالگی: آزمایش مدفوع سالیانه برای خون پنهان (مخفی) (آزمایش مدفوع ایمونولوژیک (iFOBT)
- مردان بالای 50 سال، زنان بالای 55 سال: کولونوسکوپی هر ده سال یکبار، در صورت بروز ناهنجاری فاصله تا کولونوسکوپی بعدی کوتاه می شود.
- در صورت امتناع از کولونوسکوپی: هر پنج سال یکبار کولونوسکوپی کوچک فقط تا قسمت روده S شکل و آزمایش مدفوع سالانه برای خون مخفی
اگر پولیپ های روده بزرگ در خانواده جمع شوند، پزشکان کولونوسکوپی را بیشتر و زودتر توصیه می کنند. اینکه دقیقا چند وقت یکبار بستگی به نوع پولیپ ارثی کولون یا سرطان کولون دارد.
اگر بستگان درجه اول (کودکان، والدین یا خواهر و برادر) قبل از 50 سالگی آدنوم داشته باشند، افراد مبتلا باید ده سال قبل از سنی که پولیپ روده در خویشاوند ظاهر شده است، کولونوسکوپی کنند.
با بستگان خود صحبت کنید! این تنها راه برای ارزیابی بهتر خطر ابتلا به پولیپ کولورکتال و در نهایت سرطان کولورکتال است!
اگر متعاقباً به سابقه خانوادگی یا حتی یک بیماری ارثی مشکوک شدید، در مورد آن با یک پزشک معتمد صحبت کنید. او می تواند شما را به متخصصان معرفی کند. گاهی اوقات مراجعه به خدمات مشاوره ژنتیک نیز توصیه می شود.
رفتار
از آنجایی که پولیپ روده می تواند به سرطان تبدیل شود، پزشک آن را برمی دارد - معمولاً در طول کولونوسکوپی (پلی پکتومی). اینکه چگونه پولیپ روده را دقیقاً حذف می کند، در نهایت به اندازه آن بستگی دارد:
پزشک معمولا پولیپ های روده ای کوچکتر از پنج میلی متر را با استفاده از فورسپس بیوپسی برمی دارد. برای پولیپ های روده بزرگتر از یک دام الکتریکی استفاده می کند.
اگر پولیپ های روده به طور گسترده روی مخاط بنشینند، برداشتن دام به سختی امکان پذیر است. سپس پزشک کولونوسکوپی را با یک عمل کوچک انجام می دهد (میکروسکوپی آندوسکوپی ترانس آنال، TEM).
گاهی اوقات پولیپ های بزرگ باید با جراحی از طریق دیواره شکم برداشته شوند. در موارد نادر، جراح یک کل را برمی دارد. افرادی که پولیپ ژنتیکی دارند و در معرض خطر بسیار بالایی برای ابتلا به سرطان کولورکتال هستند، گاهی اوقات برای احتیاط اقدام به جراحی کولون می کنند.
سیر بیماری و پیش آگهی
پولیپ در واقع یک تومور خوش خیم روده است. با این حال، اگر برای مدت طولانی ادامه یابد، می تواند به سرطان روده بزرگ تبدیل شود. به طور متوسط، پنج تا ده سال طول می کشد تا یک آدنوم به سرطان کولورکتال تبدیل شود (توالی آدنوم-کارسینوم).
هرچه پولیپ های روده بزرگ بزرگتر باشند، خطر ابتلا به سرطان کولورکتال بیشتر می شود.
نکاتی در مورد پولیپ کولورکتال
- ورزش: فعالیت بدنی منظم به تناسب اندام شما کمک می کند. همچنین به پیشگیری از پولیپ روده و سرطان روده کمک می کند.
- مراقبت های پیشگیرانه: همچنین باید از معاینات پیشگیرانه ارائه شده استفاده کنید. شرکت های بیمه درمانی هزینه ها را در بازه های زمانی مشخص پوشش می دهند. در حالت ایده آل، برای این کار باید با پزشک خانواده خود تماس بگیرید.
- کنترل: اگر پزشک پولیپ روده را برداشته است، بهتر است توصیه های پزشک معالج خود را دنبال کنید. در صورت لزوم، او توصیه می کند که کولونوسکوپی را زودتر از ده سال معمول انجام دهید.
- شرایط از قبل موجود: اگر خانواده شما سابقه پولیپ کولورکتال دارند، توجه ویژه ای داشته باشید. بسیاری از پولیپ های روده و همچنین بیماری های التهابی مزمن روده مانند کولیت اولسراتیو یا سایر بیماری های تومور بدخیم در خانواده در نهایت خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را افزایش می دهند.
