در مقایسه با گذشته، بیماران روزهای کمتری را در بیمارستان می گذرانند. مدت اقامت به طور متوسط از ده (1998) به 7.3 روز (2017) کاهش یافت. دلیل: بیمارستان ها دیگر بر اساس مدت اقامت بیماران خود پرداخت نمی شوند، بلکه بر اساس نرخ ثابت در هر مورد (DRGs) پرداخت می شوند.
از سوی دیگر، تعداد بستری‌ها در حال افزایش است: در سال 2012، بیمارستان‌های آلمان به 18.6 میلیون نفر خدمات بستری ارائه کردند. در سال 2017، این رقم قبلاً 19.4 میلیون نفر بود.
بیمارستان - تعریف
قانونگذار بیمارستان را به هر گونه تأسیساتی که در آن بیماری‌ها، بیماری‌ها یا آسیب‌های جسمی تشخیص، درمان یا تسکین داده می‌شود، توسط خدمات پزشکی و پرستاری، زنان و زایمان ارائه می‌شود و بیماران یا افرادی که تحت مراقبت قرار می‌گیرند در آن اسکان داده شده و تغذیه می‌شوند، تعریف می‌کند. بیمارستان ها باید تحت نظارت دائمی پزشک باشند، امکانات تشخیصی و درمانی کافی برای انجام وظایف خود داشته باشند و بر اساس روش های شناخته شده علمی کار کنند.
گرایش به سمت خصوصی سازی
از آنجایی که بیمارستان‌های دارای حامیان دولتی (در حال حاضر 30 درصد) اغلب بزرگ هستند، اکثر تخت‌ها (47.8 درصد) در اینجا قرار دارند. در اینجا نیز روند خصوصی سازی آشکار می شود و نسبت تخت در بیمارستان های خصوصی (در حال حاضر بیش از 30 درصد) به طور پیوسته در حال افزایش است. در مقابل، سهم تخت‌ها در بیمارستان‌های غیرانتفاعی در حال کاهش است (از 34.1 درصد در سال 2012 به 18.7 درصد در سال 2017).
خدمات بیمارستانی کامل و روزانه ارائه شده توسط بیمارستان‌های گنجانده شده در طرح نیاز بیمارستانی ایالت فدرال مربوطه، مطابق با دستورالعمل نرخ بیمارستان فدرال یا قانون پاداش بیمارستان پرداخت می‌شود. کلیه بیمارستان‌های دولتی و غیرانتفاعی باید طبق این مقررات صورت‌حساب بگیرند. از سوی دیگر در مورد بیمارستان‌های خصوصی، بیمارستان‌هایی هم هستند که مشمول مقررات قانونی نیستند و به همین دلیل در تعیین قیمت‌های خود آزادند. این می تواند منجر به مشکلاتی در بازپرداخت خدمات بیمارستانی توسط بیمه سلامت شود.
بستری در مقابل سرپایی
جدایی شدید بین پزشکان سرپایی و کلینیک‌های مختلف قرار است در آینده کاهش یابد. مراقبت یکپارچه» که به عنوان بخشی از اصلاحات بهداشتی در سال 2000 معرفی شد، بر اشکال کلی مراقبت تمرکز دارد. این شبکه‌سازی بیشتر رشته‌ها و بخش‌های مختلف (پزشکان عمومی، متخصصان، بیمارستان‌ها) را ترویج می‌کند. این هدف برای بهبود کیفیت مراقبت از بیماران و کاهش هزینه های مراقبت های بهداشتی است.
انواع بیمارستان ها
انواع مختلفی از بیمارستان ها در آلمان وجود دارد. بنابراین، بین بیمارستان‌های دانشگاهی، بیمارستان‌های عمومی، بیمارستان‌های تخصصی، بیمارستان‌های وابسته، کلینیک‌های عملی و بیمارستان‌های شبانه روزی تمایز قائل شد.
- بیمارستان‌های دانشگاهی در نظر گرفته شده‌اند که مراقبت‌های بستری جامع را به جمعیت ارائه دهند. تمرکز دیگر بر آموزش و پژوهش پزشکی است.
- بیمارستان های عمومی برای ارائه مراقبت های بستری جامع به جمعیت در نظر گرفته شده اند. در اینجا چندین تخصص پزشکی وجود دارد.
- بیمارستان های تخصصی در زمینه های خاصی (مانند غدد درون ریز، پوست، چشم پزشکی) تخصص دارند.
- در بیمارستان های بستری، خدمات پزشکی توسط پزشکان شاغل ارائه نمی شود، بلکه توسط پزشکان قراردادی در مطب خصوصی ارائه می شود. بیمارستان فقط محل را فراهم می کند و از اسکان، غذا و مراقبت از بیماران مراقبت می کند.
- کلینیک روزانه یک مرکز برای مراقبت های سرپایی/ جزئی بستری است. بیماران را می توان تا 24 ساعت در اینجا درمان یا مراقبت کرد. کلینیک های روزانه جراحی بیشتر و بیشتر در بیمارستان ها وجود دارد - عملیات های سرپایی در اینجا انجام می شود.
اصولاً بیمار در انتخاب بیمارستان آزاد است. با این حال، همه درمان ها در هر بیمارستانی ارائه نمی شود. نگاهی به گزارش کیفیت کلینیک در اینجا می تواند مفید باشد: از سال 2005، کلینیک ها طبق قانون ملزم به ارائه اطلاعات در مورد ساختار و خدمات خود هستند.
بیمارستان ها بسته به نقش مراقبتی آنها به دسته های مختلفی طبقه بندی می شوند. بین کلینیک‌های مراقبت‌های پایه و استاندارد، بیمارستان‌های منطقه‌ای با سطح مراقبت متوسط و بیمارستان‌های با تمرکز (مثلا بیمارستان‌های دانشگاهی) با حداکثر سطح مراقبت، تمایز قائل می‌شوند. کلینیک ها معمولا به بخش هایی مانند داخلی، جراحی، گوش و حلق و بینی، پوست یا اورولوژی تقسیم می شوند. اکثر بیمارستان ها نیز دارای بخش مراقبت های ویژه هستند.
