تب زرد: توضیحات
تب زرد توسط ویروس تب زرد ایجاد می شود. از طریق نیش پشه های آلوده به انسان منتقل می شود. این بیماری فقط در مناطق خاصی از جهان به طور دائمی رخ می دهد. این مناطق به عنوان مناطق بومی تب زرد شناخته می شوند. آنها در (فرع) مناطق گرمسیری آفریقا و آمریکای جنوبی قرار دارند. مسافرانی که به این مقاصد می‌روند باید از قبل بدانند که آیا واکسیناسیون علیه تب زرد اجباری است یا خیر. آسیا، استرالیا، اقیانوسیه، آمریکای شمالی و اروپا در حال حاضر عاری از تب زرد در نظر گرفته می شوند.
کارشناسان طب گرمسیری تخمین می زنند که سالانه حدود 200,000 مورد تب زرد و 60,000 مرگ و میر در سراسر جهان وجود دارد. حدود 90 درصد از آنها در آفریقا هستند. هر مورد مشکوک، هر بیماری و هر مرگ ناشی از تب زرد باید گزارش شود. با این وجود، سازمان بهداشت جهانی (WHO) تخمین می زند که تعداد موارد گزارش نشده بالایی وجود دارد. این به این معنی است که حتی افراد بیشتری ممکن است به تب زرد مبتلا شوند، اما این موارد یا گزارش نمی شوند یا به عنوان آن شناخته نمی شوند.
دو شکل تب زرد وجود دارد: تب زرد جنگل و تب زرد شهری. نام بستگی به این دارد که کجا و از چه کسی به این بیماری مبتلا می شوید.
تب زرد جنگل
تب زرد شهر
در مقابل این تب زرد شهری است. در این حالت فردی که از تب زرد رنج می برد با افراد دیگر وقت می گذراند. اگر پشه های ناقل هنوز وجود داشته باشند، می توانند ویروس تب زرد را از فرد بیمار به افراد دیگر منتقل کنند. عفونت مستقیم از فردی به فرد دیگر امکان پذیر نیست (یا فقط از نظر تئوری از طریق تماس مستقیم خون، به عنوان مثال در هنگام انتقال خون).
تب زرد: علائم
برخی از افراد آلوده به هیچ وجه علائمی ندارند. در این مورد، پزشکان از یک دوره بدون علامت صحبت می کنند.
در موارد دیگر، اولین علائم تب زرد حدود سه تا شش روز پس از عفونت (دوره کمون) ظاهر می شود. این بیماری معمولاً سیر خفیفی دارد که شبیه به عفونت آنفولانزا است. با این حال، برخی از بیماران نیز به طور جدی مبتلا به تب زرد می شوند - گاهی اوقات با یک نتیجه کشنده.
تب زرد: دوره خفیف
حدود 85 درصد از کسانی که به تب زرد مبتلا می شوند علائمی شبیه آنفولانزا از جمله
- تب تا 40 درجه سانتی گراد
- لرز
- سردرد
- اندام دردناک
- درد عضلانی
- تهوع
- استفراغ
تب زرد: دوره شدید
در حدود 15 درصد از بیماران تب زرد، بیماری گاهی پس از بهبود جزئی در علائم فاز اولیه، سیر شدیدی را طی می‌کند. این منجر به مرحله سمی بیماری می شود. علاوه بر علائم یک دوره خفیف، علائم تب زرد زیر نیز می تواند ایجاد شود:
- استفراغ صفرا
- اسهال
- تشنگی شدید و گرم شدن بیش از حد پوست در صورت و تنه ("مرحله قرمز")
- بوی بد ناخوشایند
- زردی خفیف (ایکتروس)
- کاهش تولید ادرار
- خونریزی در کام
در تب زرد بسیار شدید، علائم اصلی خونریزی و آسیب به کبد و کلیه است ("مرحله زرد"). علائم زیر ممکن است رخ دهد:
- استفراغ مانند تفاله قهوه (هماتمزیس)، مدفوع قیری (ملنا) یا اسهال خونی
- خونریزی پوست و غشاهای مخاطی
- زرد شدن پوست (ایکتروس) به دلیل نارسایی حاد کبد
- نارسایی حاد کلیه با کاهش شدید یا عدم تولید ادرار (الیگوری، آنوری)
- کندی ضربان قلب (برادی کاردی) - برادی کاردی نسبی همراه با تب علامت فاجت نامیده می شود.
- ناهنجاری های عصبی مانند اختلالات گفتاری، بی تفاوتی، تشنج و اختلالات حرکتی
- شوک ناشی از از دست دادن خون و مایعات (از طریق خونریزی، استفراغ، اسهال) که با فشار خون پایین مشخص می شود.
با توجه به خونریزی های مختلف اندام ها در تب زرد شدید، این بیماری به عنوان یک تب خونریزی دهنده (مانند تب دنگی، ابولا، تب لاسا و غیره) طبقه بندی می شود. حدود نیمی از افراد مبتلا به این نوع شدید تب زرد می میرند.
تب زرد: علل و عوامل خطر
میزبان ارگانیسمی است که ویروس برای تکثیر به سلول های آن نیاز دارد. هم انسان و هم میمون به عنوان میزبان ویروس تب زرد عمل می کنند. میمون ها مخزن طبیعی ویروس هستند. برای بسیاری از گونه های میمون، به ویژه گونه های آفریقایی، عفونت با ویروس تب زرد بی ضرر است. تنها زمانی که یک پشه ویروس را در طی یک وعده غذایی خون از یک میمون می گیرد و سپس یک انسان را نیش می زند، ویروس به دومی می رسد (چرخه سیلواتیک یا جنگل).
اگر فردی آلوده باشد، پشه‌ها می‌توانند ویروس را از او گرفته و افراد دیگر (سیکل شهری یا شهری) را آلوده کنند. این می تواند باعث ایجاد اپیدمی شود.
انتشار ویروس تب زرد در بدن
هنگامی که ویروس تب زرد از طریق نیش پشه وارد جریان خون می شود، ابتدا در غدد لنفاوی تکثیر می شود. سپس از طریق لنف و خون در سراسر بدن پخش می شود. یکی از اعضای مهم برای تکثیر ویروس تب زرد، کبد است که می تواند به ویژه در اثر این بیماری آسیب ببیند. این همچنین زردی مکرر پوست و چشم (ایکتروس) را توضیح می دهد. این ویروس همچنین به اندام های مختلف دیگر مانند کلیه ها، طحال، مغز استخوان و ماهیچه ها می رسد. بسیاری از اندام ها می توانند به حدی آسیب ببینند که دیگر نتوانند (به درستی) کار کنند. سپس پزشکان از نارسایی چند عضوی صحبت می کنند که می تواند تهدید کننده زندگی یا حتی کشنده باشد.
تب زرد: معاینات و تشخیص
سابقه سفر (سابقه سفر)، تب، خونریزی و رنگ زرد پوست راه را برای تشخیص تب زرد نشان می دهد. اگر پزشک شما مشکوک به تب زرد باشد، هنگام گرفتن سابقه پزشکی از شما سوالات زیر را می پرسد:
- دقیقا کی اونجا بودی؟
- اونجا چیکار کردی؟
- درد دارید؟
- تب داری؟
- رنگ مدفوع شما سیاه است؟
- چه مدت علائم را داشته اید؟
مصاحبه با معاینه فیزیکی انجام می شود. به عنوان مثال، او شکم شما را لمس می کند تا تشخیص دهد که آیا کبد و طحال شما بزرگ شده اند یا خیر. او همچنین دما و فشار خون شما را اندازه گیری می کند. او همچنین نمونه خون می گیرد و آنها را در آزمایشگاه بررسی می کند. در مورد تب زرد، تغییرات معمولی مانند افزایش ارزش کبد، تجمع محصولات متابولیک سمی و احتمالاً اختلال انعقادی تشخیص داده می شود. آزمایش ادرار همچنین می تواند آسیب کلیه را نشان دهد، به عنوان مثال دفع بیش از حد پروتئین (آلبومینوری).
تشخیص عفونت تب زرد
پس از دو تا پنج روز اول بیماری، ماده ژنتیکی ویروس تب زرد (RNA ویروس) را می توان با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) در خون شناسایی کرد. از حدود روز پنجم تا هفتم بیماری، بیمار آنتی‌بادی‌های اختصاصی علیه ویروس تب زرد ایجاد کرده است. اینها را می توان در خون نیز مشاهده کرد (تست سرولوژی).
تب زرد: درمان
در حال حاضر هیچ درمان خاصی برای تب زرد وجود ندارد - هیچ دارو یا درمان دیگری وجود ندارد که بتواند مستقیماً با ویروس تب زرد مبارزه کند. بنابراین این بیماری فقط به صورت علامتی قابل درمان است. این بدان معنی است که فقط علائم بیماری را می توان کاهش داد.
درمان با اینترفرون آلفا در حال حاضر در حال تحقیق است. موفقیت اولیه را در میمون های آلوده نشان می دهد.
درمان علامتی
بیماران باید در بخش مراقبت های ویژه مراقبت شوند، به خصوص اگر بیماری شدید باشد. در یک منطقه بومی تب زرد که پشه ببر مصری وجود دارد، بیمار باید ایزوله شود. در این قرنطینه پشه ها نمی توانند آنها را نیش بزنند تا نتوانند ویروس را به افراد دیگر منتقل کنند.
تب زرد: واکسیناسیون
در مقاله واکسیناسیون تب زرد می توانید با روش های پیشگیری از تب زرد با واکسیناسیون آشنا شوید.
تب زرد: سیر بیماری و پیش آگهی
اگر علائم بعد از عفونت ظاهر شود، تب زرد در اکثر موارد خفیف است (85%) و پس از چند روز برطرف می شود. از حدود 15 درصد بیمارانی که به طور جدی به تب زرد مبتلا می شوند، از هر دو نفر یک نفر جان خود را از دست می دهد - حتی اگر حداکثر مراقبت های پزشکی ویژه ارائه شود. با اندازه گیری در برابر همه عفونت های تب زرد، این بدان معناست که حدود 20 تا XNUMX درصد از مبتلایان می میرند.
کارشناسان معتقدند هنگامی که از عفونت تب زرد جان سالم به در بردید، احتمالاً به دلیل آنتی بادی هایی که ایجاد کرده اید، مادام العمر در برابر تب زرد مصون هستید.
پیشگیری از تب زرد
از آنجایی که درمان خاصی وجود ندارد و تب زرد به طور بالقوه تهدید کننده زندگی است، واکسیناسیون بسیار مهم است. برخی از کشورهای آفریقایی و آمریکای جنوبی واکسیناسیون را در هنگام ورود و خروج (و احتمالاً حمل و نقل) اجباری می کنند. تنها در صورتی می توان از گسترش اپیدمی پیشگیری کرد که اکثریت (60 تا 90 درصد) مردم یک منطقه علیه تب زرد واکسینه شده باشند.
